SPORT
Voetbal herinneringen
Goede prestaties
12
door Fons Pelser
Er is mij gevraagd, ook eens iets uit mijn voetballoopbaan te
vertellen. Alhoewel ik geen schrijver ben, wil ik gaarne aan dit
verzoek voldoen en vindt U onderstaand om te beginnen
enige herinneringen uit mijn voetbaljeugd. Behalve van voetbal,
was ik en ben ik nog een liefhebber van vissen, wandelen,
fietsen en schaatsenrijden. Vooral vissen is een hobby van me.
Niet uren stil zitten, of mijnheerKarper of mijnheer Brasem
zin heeft om te bijten, neen, 's morgens vroeg de polder in. In
een boot en dan maar roeien naar de mooie met kroos bedekte
plekjes tussen het riet. Op het land de koeien, schapen en de
varkens. In de lucht vogels van bonte pluimage, het water be
wogen door een licht kabbeltje. Dan rustig „ingooien" en stil
wachten op rode-rijers, voorn, baars, snoek of zeelt. Een ge
varieerd gezelschap, dat regelmatig werk aan de winkel geeft.
Het mooist zijn wel de kleine wegtrekkers van de rode-rijers.
Dat geeft actie. Zo nu en dan de boot optrekken naar een ander
plekje. Ik geef U de verzekering, dat U niet moet rekenen op
een gemakkelijke dag. Je bent steeds bezig en de dag is om
voor je het weet. Maarje doet er een dosis gezondheid
mee op.
Biljarten doe ik ook graag, doch het goed lerenJe moet
er jong mee beginnen en van een goed biljarter de fijne kneepjes
leren. Ik ben er nu te oud voor, maar daarom niet getreurd. Af
en toe maak ik fantasie-classique stoten; dan gaat er een hoera
op (vanwege de blunders) maar een lol dat we hebben!
U weet nu, welke sport ik, behalve voetbal, beoefen of heb
beoefend. Ik kan natuurlijk nog veel vertellen over sport tijdens
mijn schooljaren, maar laat ik daar maar niet aan beginnen,
want ik ben bang, dat er dan geen eind aankomt. Bovendien zou
ik het over mijn voetballoopbaan hebben.
Wij waren met vier broers: Jan, Adriaan, Joop en als jongste
van het kwartet, de schrijver van dit verhaal. Het is wel aardig
te vertellen, dat wij allen in Ajax 1 hebben gespeeld. Jan, in het
doel had zijn lengte mee stond het liefst zonder handschoe
nen te „keepen". Adriaan, rechtshalf, een prima speler, gezien
bij vriend en vijand. De „oudjes" kunnen zich misschien nog wel
herinneren, de winnende goal tegen A.F.C., de oude tegenstan
der uit lang vervlogen jaren, door hem gemaakt. Wat een
vreugde na afloop van de strijd. Als ik me niet vergis, is dat
ongeveer 45 jaar geleden. Wat worden we oud, wat worden we
oud! Mijn broer Joop speelde rechtsbinnen, later spil en de laat
ste uit het nest rechtsbinnen, middenvoor en rechtsback. Van
zijn slechts mogelijk als U
in het bezit bent van een
perfecte lichamelijke
conditie en
uitstekend schoeisel
en kleding
(Leo v. d. Kar)
weet wat U nodig heeft
Ceintuurbaan 149-153
Telefoon 28987
tegenover Rialto theater
voetbal hebben wij zeer veel genoten. Joop en ik gingen altijd
samen naar school, voetbalden vóór schooltijd, na schooltijd, tot
broer Jan ons van het veld kwam halen. Dan was het al donker!
Op negen- tienjarige leeftijd begon het partijtje spelen. Toen
onze partij regelmatig won en de andere jongens het spel door
kregen, moest er anders worden gekozen. Joop en ik mochten
niet meer samen in één ploeg spelen, dan was er „geen goede
verhouding" werd er gezegd. U kunt begrijpen, dat wij dan zo
trots waren als een pauw.
Ons eigen veld was het welbekende Amstelveld (tussen
Utrechtsestraat en Reguliersgracht), 's Maandags hadden wij
het verhuurd aan Kokadorus, Jacob Hollander en Zuurbier. Ja
cob Hollander, niet te verwarren met wijlen Han Hollander, de
radio-reporter. Die knapen konden er wat van (niet van voet
ballen) Gelachen dat wij daar hebben! Niet om na te vertellen.
Degenen, die zo'n Maandag hebben meegemaakt, zullen zich
deze kooplui nog wel herinneren. Bij Kokadorus was het zo'n
drukte, dat het verkeer vast zat. Karrevoerders bleven allen
staan, om de grollen en grappen van deze ras-artist aan te
horen. Ook Jacob Hollander, de kiezentrekker, kon er iets van.
Deze heer stond op een verhoging, gekleed als gentleman, in
jacquet, hoge hoed en aan zijn arm een opgerolde parapluie. Als
hij dan een paar honderd mensen om zich heen had, begon hij
als volgt: „Dames en heren, boeren, burgers of buitenlui, die
lijdende zijn aan mond-, kies- of tandpijn, komt hier bij mijn
tafel en ik zal U helpen, het kost U niets, want ik sta hier uit
sluitend voor reclame." Kwam er iemand naar voren, dan ging
hij ondervragen. Als hij hiermede klaar was, gaf hij het slacht
offer een poeder. De poeder moest met een slok water worden
ingenomen. Niet doorslikken! Enige seconden later uitspu
wenop zijn eigen pet! „Ja," zei Hollander dan, „dacht ik
het niet? Je bent er op tijd bij geweest, vriend." Dan moest
iedereen de pet van die knaap bezichtigen. Je zag iets bewegen
en was, volgens Hollander, de patient aan een groot gevaar ont
snapt. U begrijpt, hoe een lol we dan hadden. Vervolgens maakte
Hollander een koffertje open en kon iedereen zo'n poeder mee
nemen. Voor een kwartje! Hij stond er alleen om de lijdende
mensheid te helpen. Als er dames en heren, boeren, burgers of
buitenlui bij waren, die hem thuis wilden bezoeken, dan kon dat.
Een visite kostte 2.50. Zijn adres stond op de poeder! Jacob
Hollander, Waterlooplein 12, Amsterdam. Om te gieren was het.
Maar we gaan verder met voetballen. Er zijn heel wat par
tijtjes op ons Amstelveld gespeeld. Zo nu en dan kwamen er
nieuwe gasten bij ons kijken. Of ze mochten meespelen? Deze
gasten waren o.a. André de Kruyff, Wim Volkers, Jan Goossen
etc. Zoals U dus ziet, heeft het Amstelveld zeer goede vruchten
voor Ajax opgeleverd, want later kwamen allen voor Ajax 1 uit.
Eens werd ons Amstelveld-elftal uitgenodigd om tegen D.E.C.
te komen spelen. D.E.C. was een club, die achter het Rijks
museum, vlak bij de Brandweer, op een grote zandvlakte speel
de. Zij was geweldig populair en versloeg alle tegenstanders. De
D.E.C.-ers hadden van ons gehoord en wilden nu op een Zondag
een wedstrijd tegen ons spelen. Wat moesten we doen De leef
tijd van onze spelers varieerde tussen de 13 en 14 jaar. Bij D.E.C.
voetbalden jongens van 16 tot 20 jaar. Het verschil was dus nog
al erg groot. Toch besloten wij de match aan te nemen, daar het
een grote eer was om uitgenodigd te worden. Men moet niet
vergeten, dat D.E.C. doelpalen met echte deklatten en prachtige
hoekvlaggen bezat en dat, een échte scheidsrechter de wedstrijd
zou leiden. Voor het eerst in onze jongensjaren zouden we op
zo'n mooi veld mogen spelen! We hadden wel eens gespeeld
tegen een clubje, dat ook goalpal en bezat, maar de deklat be
stond uit een witte band. Een soort waslijn dus, dat was in die
tijd al een kostbaar bezit.
De D.E.C.-ers hadden een paar gevaarlijke spelers in hun
elftal, o.a. lange Bart. Deze knaap kon goed „koppen" en stond
bekend vanwege zijn harde punters. Dan had je Bul Spanning,
bekend en gevreesd door zijn snelheid en geweldig hard schot.
De Zondag, waarop de match gespeeld zou worden, brak ein
delijk aan en om half twee waren alle spelers present. De goede
Manfield Hotspur
schoenen
Engels Import
Wist U dat wij een speciale
afdeling hebben voor le klas
sportieve kleding?
Voor Uw wintersportreis
slaagt U bij ons
stellig
