4
Zondag 22 Januari.
Is me dat even wat? H.V.C.Ajax 06! Alsof je een emmer
omkeert! „Ajax mag het ditmaal tegen H.V.C. proberen,"
schreef de sportredacteur van ons lijfblad. „De Amsterdammers
zullen feller moeten zijn dan in de strijd tegen N.O.A.D. Eerst
dè,n is de kans op een overwinning aanwezig." We hadden dus
een kansje. Achteraf bleek het een reuze kans. Van Dijk en
zijn mannen hebben de kans gegrepen. En hoe! Nu hadden ze
nog een appeltje met de Amersfoorters te schillen. Thuis had
de heer Heynen driemaal de bal achter onze Eddy gedeponeerd
en aangezien er twee knikkers langs zijn bloedeigen doelman
waren gevlogen, was Amersfoort met het zoet der overwinning
de nieuwe week ingegaan. Die nederlaag moest dus uitgevlakt
worden. Piet v. d. Kuil begon er al rap aan te vegen. Een wap-
perbal van kleine Piet trof doel. Over pech had hij niet te kla
gen. Michels gaf met doelpunt nummer twee een vrij veld
schonk hem de gelegenheid meer tekening aan de score.
Piet de tweede (Ouderland) voelde iets voor een veilige haven
en kopte toen maar nummer drie in het touwwerk. Het was niet
slecht bekeken van onze outside right, want de orkaan zou na
de rust aan Amersfoort medewerking verlenen. Er is niet veel
van terecht gekomen. Een goed doelpunt van Van der Kuil
(later scoorde Piet er nog twee) ontnam de H.V.C.-ers alle
illusies. Het laatste kwartier waren zij er finaal uit. Zo staan
we dan met 26 punten alleen aan de kop van de ranglijst en
gezien het vertoonde spel te Amersfoort als er zo dik wordt
gewonnen is het logisch, dat de ploeg goed heeft gespeeld
ziet het er naar uit, dat we blijven „mee-eten". Enige weken
geleden te Velsen Stormvogels leek het er op, of onze
mannen het goede pad gingen verlaten. Daar, dichtbij de bran
ding van onze blonde kust, heeft zeventig minuten lang de
dreiging van een nederlaag boven de hoofden van captain Van
Dijk en zijn makkers gehangen. De Stormpieten, zoals altijd
zwaar gebrand ons team naar een nederlaag te spelen, waren
dank zij goed en snel spel naar een voorsprong geklommen, die
niet meer te nivelleren scheen. Onze achterhoede, in vele hete
voetbalgevechten overeind gebleven, had tweemaal moeten ca
pituleren. Zelfs had de achterstand groter kunnen zijn. Eén van
de vogels, op onbegrijpelijke manier door onze defensie gerukt,
kreeg de kans der kansen. Onbeheerst schieten gaf Eddy ge
legenheid de bal nog even aan te raken, waardoor we op won
derbaarlijke manier aan een doelpunt ontkwamen. Het geluk is
met de moedigen en dus grepen onze mannen moedig het geluk.
Het ging stormen voor het doel van de Vogels. Die zijn op het
gebied van windvlagen wel iets gewend, maar de beukende
Ajax-voorhoede 't was alles of niets knaagde sterk aan
hun moreel. Te sterk! Een listig boogballetje van Ajax' aan
voerder, gevolgd door een schot van Den Edel, sloeg niet alleen
de doel verdediger, maar ook de IJmuider ploeg. Uit het lood!
Weg was de zekerheid! Ajax ging door. Zelfs Bijker een
ziedend schot van hem had reeds de paal getroffen trok naar
voren. Het bracht succes. Een kopbal van hem kwam bij Bakker
terecht. Klaas voelt ook iets voor kopballen. Zijn hoofd ging
onder de bal en de stand was gelijk. De laatste minuten leefde
de Stormvogels-familie in angst en vrees. Een dreunende kop
bal weer van Klaas trof de onderkant van de deklat. Geen
goal. Met 22 kwam dus het einde. Iedereen en allemaal te
vreden! We waren een puntje rijker. Het had niets kunnen zijn!
In Tilburg hadden we gewonnen, 't Was wel bescheiden ge
weest (01), maar goed, het was in het begin van de competitie
en dus meegenomen. Thuis, N.O.A.D. draaide nogal stroef, kon
den we vermoedelijk wel weer rekenen op twee punten. Het is
niet precies uitgekomen. Eén punt hielden we aan de spannende
en sportieve match over. De Tilburgers hadden op één punt ge
hoopt (in stilte op twee), kregen dus hun zin en laten we erbij
vertellen, verdiend. De blauw-gelen hebben er voor gevochten.
Rinus Michels met de achterhoede der Tilburgers in duel
AJAX-N.O.A.D.
