7
>.l.n.r.: Jan Vos, Joop Pelser, Jan van Dort, Toon Kooy, Jan Grootmeijer
2e rij, v.l.n.r.Adr. Pelser, M. ten Herkei, G. Fortgens
Scheidsrechter Bisselick, Fr. Schoevaart, G. H. Ziegeler, Gilissen, official J. Hommes
onze veteranenploeg in de Zaterdagmiddag-competitie nog pro
fijt van zijn keeperscapaciteiten kunnen trekken.
Zijn eigenlijke afscheid van de wedstrijdsport in hogere re
gionen, komt zeer zeker voor vermelding in aanmerking. Aan
gezien ik er zelf bij aanwezig was, kon ik mijn cliënt assisteren
om alles wat aan deze wedstrijd was voorafgegaan en wat
daarna gebeurde, de revue te laten passeren.
Enschedé was de kampioen van Nederland 1925/'26 en voor
de aanvang van het nieuwe seizoen gingen wij in Enschedé een
oefenwedstrijd spelen, tegen niet al te voordelige condities
voor ons.
De aangewezen doelman Jan de Boer had afgeschreven, de
keeper van het tweede was ziek, zijn collega van het derde was
verhinderd en met nog weinig minuten respijt, werd het de
hoogste tijd om toch te trachten een doelman te vinden. Ja,
maar wie? Ziegeler gebeld, weinig zin zowel bij hemzelf als
bij het parlement, maar na wat aanhouden kwamen de ver
lossende woorden: wij komen!
Toen het gezelschap enigszins bezorgd kijkend, eerst een
heel dik buikje zagen binnenkomen en daarna de rest van de
boddy van de gastrolspeler, iets wat Ziegeler niet ontging, stelde
hij het gezelschap gerust met de woorden: Schrik maar niet,
want ik vang elke bal met mijn buik op. Als veldspeler het
keeperswerk ontwend, stonden wij in de eerste tien minuten
doodsangsten met hem uit, daar elke bal in de richting van
ons doel. alleen maar met afweerpogingen door hem werd
bestreden, door te proberen de bal ineens weer het veld in te
trappen, met als resultaat enkele missers. Een aan Enschedé
toegekende penalty zou naar ons aller mening een voorsprong
voor de landskampioenen betekenen.
Op de rand van het strafschopgebied stonden wij in af
wachting. Diverse borrels werden Ziegeler toegezegd, wanneer
hij kanonnier Fröhlich de baas kon blijven. Er volgde een ont
zettend hard schot, we hoorden een dof geluid en zou Gerrit
Ziegeler nog geen klein kuiltje in zijn buik bezeten hebben, dan
was het er met dit schot wel ingekomen. Een directe reactie in
de vorm van een verre uittrap deed de bal bij Hamel belanden,
een pass naar Rutte, een pass naar Twelker, een prima voorzet
naar Rutte en ons zware geschut scoorde 01. De einduitslag
werd 03.
De stemming was na afloop prima en wij kwamen in een
restaurant waar een Amsterdams muziekensemble van Café
de Roemer van de Heiligeweg ontzettend haar best deed. Jan
Schoevaart was als tweede penningmeester lang niet karig en
