2
Zoals U weet, is er tijdens de uit drie delen bestaande Jaar
lijkse Algemene Vergadering, door de leden geïnstigeerd door
de adviezen van de in het leven geroepen Reorganisatie Com
missie nog al het een en ander door elkander gehusseld. Be-
stuurs- en Elftalcommissieleden tuimelden van hun resp. stoelen
gelijk overrijpe appelen van de boom. Na vele, of enige jaren,
van trouwe dienst ruimden de heren De Boer, Brokmann, Hoo
rnen, Leentvaar, Potharst, Roeg en Hordijk, min of meer vrij
willig, hun zetels voor anderen, die nu, naar richtlijnen van de
Reorganisatie Commissie en óók volgens het verlangen van de
op de Algem. Verg. aanwezige leden, het Ajax-schip op de woe
lige baren van de kolkende voetbalzee in de juiste koers moeten
houden. Een zeer moeilijk karwei! Om hier nu nog te gaan ver
tellen, wat al die uitgestapte clubgenoten in de loop der jaren
voor Ajax presteerden, lijkt ons moutarde na de maaltijd en
bovendien zijn hun geleverde prestaties genoegzaam bekend.
Met een „bedankt luiden, voor de diensten de club bewezen",
zullen we er, zij het een kale, (misschien wel voorlopig) maar
een streep onder zetten. De new-comers", de heren Beumer,
Keyzer en (old-timer) De Wit (Arie), wensen wij een goede
koers en behouden vaart. Uit de in het vorig nummer van ons
orgaan gepubliceerde lijst van functionarissen hebt U kunnen
constateren, dat het beproefde quartet, de heren Koolhaas, El-
zenga, Dukker en Vunderink, niet in de strijd is gebleven. De
storm heeft op hun reeds dunnende lokken geen vat gehad.
Wèl kreeg de tornado beide Elftalcommissies in zijn greep. Er
bleef niet zo heel veel van over. Commissie A. verdween van de
kaart en Commissie B. loste zich gedeeltelijk op in de Elftal
commissie-amateur-elftallen. Daarvoor in de plaats kwamen:
een Commissie Betaald Voetbal (de heren Keizer, Elzenga, Vun
derink), een Commissie Amateur Voetbal (de heren Beumer,
Dukker, De Wit) en een Elftallencommissie Amateurs (de
heren Blomvliet, Van der Pol, Schetters, Schoevaart en De Wit).
Nieuwe gezichten zijn hier dus de heren Blomvliet en Van der
Pol. Secretaris bleef de heer Bruynesteyn. Door het niet meer
beschikbaar zijn van de heren Beumer en Van der Pol, moest de
Jeugdcommissie worden aangevuld. Het bestuur vond de heren
Knyn en Martens bereid de opengevallen plaatsen in te nemen
en daar de heer Muller, als secretaris, op zijn post bleef hoe
veel jaren al, Theo was, wat de voetballerij direct betreft,
de zaak weer rond. Natuurlijk wensen wij genoemde commissie
leden een best seizoen.
De Enquêtecommissie zag geen nieuwe leden in haar midden
verschijnen, de Kascommissie uiteraard wel. De heer Kubin
bleef aan en samen met de door de A.V. naar voren gebrachte
financiële experts, de heren Harinck en Jurgens, gaat hij de
boeken en de welgevulde kas van penningmeester Dukker
controleren. U weet het, „pecunia nervus belli", geld is de zenuw
van de oorlog; laten we hopen, dat de heren er niet de „beverd"
van krijgen.
En de Clubbladcommissie! Tja, vrienden, dat is een andere
„best-seller". Misschien herinnert U zich vaag, dat sinds jaar
en dag alle commissies uitgezonderd die voor de jeugd
(toen in de oer-tijd het Reglement werd samengesteld, beston
den er geen jeugdelftallen) door de Jaarlijkse Algemene Ver
gadering werden gekozen. Zo ook de Clubbladcommissie. Het
zou te zot zijn, als we daar niets over te vertellen hadden. De
Reorganisatie Commissie had niets geen bezwaar tegen het
kiezen door de leden van de hierboven reeds genoemde commis
sies, maaruitgerekend de clubbladcommissie en als we
het wel hebben de leiders van Honkbal, Cricket en Afgevaar
digden naar Bonden, kwamen volgens de R.C. niet meer voor
verkiezing via de A.V. in aanmerking. Voortaan moesten de
Ajacieden, die voor deze „baantjes" nodig waren, maar door
het bestuur worden aangewezen. Punt, uit! Of b.v. de redactie,
net als het bestuur, plotseling te log was geworden, weten we
écht niet en ook weten wij beslist geen plausibele verklaring
voor deze uitvinding van de R.C. Vermoedelijk niemand niet.
De heer Grootmeyer heeft er tijdens de vergadering, die wij
helaas, door drukke werkzaamheden, niet konden bijwonen, nog
een balletje over opgegooid en ook had het de heer Desmit, zoals
hij ons later mededeelde, bevreemd, maar toen een lid dat
zich al eerder had opgeworden als kampioen voor de R.C., kwam
aandraven met de opmerking, „een goed bestuur, een goede
redactie, geen goede redactie, geen goed bestuur", zei de ver
gadering „volgende zaak" en was de affaire in kannen en krui
ken. Voor ons persoonlijk we zijn nogal vrijbuiterig echter
niet en dus bedankten we verder voor de eerDat viel helemaal
niet goed! Er was n.l. geen liefhebber voor het tijdrovende
baantje te vinden. Het is geen kunst om tijdens een vergadering
met grote woorden te schermen, of een „oratio pro domo" af te
steken; dat kan een ieder, die over savoir-faire (met de mond)
beschikt. Uiteindelijk moet het werk worden gedaan en de
practijk heeft het al zo vaak bewezen als het op werken
aankomt, dan zijn de lieden, die het zo goed weten, óf niet thuis,
óf als werkers, lid van de afdeling „nonvaleur". Voor insiders
zijn ze alleen maar belachelijk.
Na lang praten en vele „beroepen" van onze voorzitter hij
houdt de boel graag bij elkander, dat moet gezegd hebben we
een compromis gesloten. Het volgend jaar krijgt U dus op de
agenda een voorstel om de redactie weer door de leden te laten
kiezen. Er zullen wel geen bezwaren zijn!
De clubbladredactie is dus in tact gebleven en gezamenlijk
zullen we trachten U weer iedere maand een acceptabel „Ajax-
Nieuws" voor te leggen. Als U ook een steentje wilt bijdragen,
graag!
In het October-nummer heeft collega Koomen U in korte
trekken verteld hoe onze elftallen reilden en zeilden. Om de
draad van zijn verhaal op te vatten; November zette voor onze
club bijzonder goed in. Het protest, na afloop van de match
tegen N.A.C. ingediend, werd gewonnen en leverde dus een
kostbaar punt op. De heer Koolhaas, die niet rap is met het
indienen van protesten hoe lang zal het geleden zijn, dat wij
„na het bal" aanspraak gingen maken op een goal, die niet
werd toegekend? moet wel heel zeker van zijn zaak zijn
geweest. Enfin, de feiten stelden hem gelijk en met het binnen
komen van dit kostbare punt, werd meteen bewezen in
dien nog nodig hoe absurd het zou zijn, als de mogelijkheid
tot protesteren verdween. We weten het, óók op voetbalgebied
zijn we de Chinezen van Europa we hebben in zaken met
Chinezen zo nu en dan iets te maken en eerlijk, het zijn ver
duveld handige jongens maar de domoren van Europa zijn
we beslist niet. Ook niet op voetbalgebied. Zolang er nog van die
prettige gevallen aan de orde zijn waartegen het gemoed in op
stand komt, moet de strohalm waaraan we ons kunnen vast
klemmen niet uit de sloot worden gevist. Tot zover het protest.
Gestimuleerd door dit succes kwam ons elftal, de Zondag na
het bekend worden van het gewonnen protest, met een niet meer
voor mogelijk gehouden vastberadenheid in het veld, die het
toch lang niet zwakke Utrechtse D.O.S. als een ijskoude douche
op het lijf viel. Met razend snelle aanvallen werd de geel-zwarte
defensie naar de onzekerheid gespeeld. De gerenommeerde
achterhoede der Utrechters wankelde en bezweek reeds na drie
en na zes minuten, door de venijnige prikken van ons aanvals-
quintet, bekroond met twee voltreffers van Klaas Bakker, die
de held van de dag zou worden. Zesmaal trof Klaas, op die ge
denkwaardige dertiende November, de roos en als we dan be
denken, dat deze scherpschutter van de dag liever in de half-
linie opereert, krijgt zijn prestatie toch wel een bijzonder tintje.
Zoals U weet werd de einduitslag 63. Ruim voldoende voor de
zege, maar toch geen bewijs van defensieve kracht. Drie doel
punten tegen is beslist te veel. Eddy heeft heel wat schoten uit
zijn doel gehouden. Van Mourik speelde prima en Bijker sloeg
vele D.O.S.-aanvallen af. Door twee heel verre trappen van
hem, kreeg onze voorhoede gelegenheid een paar goals te fabri
ceren, hetgeen prompt geschiedde, maar door nonchalant spel
zijnerzijds kwam D.O.S. aan tegenpunten. Zijn medespelers
raakten hierdoor uit balans en dat kan onaangename gevolgen
hebben. Wil een elftal succes hebben, dan moeten de spelers op
elkander kunnen rekenen en niet door rare onverwachte caprio
len van één hunner voor slecht te verteren verrassingen komen
te staan. Het sticht verwarring en geeft aanleiding tot binnen
landse twisten. Het parool moet zijn: één voor allen, allen voor
één en gezamenlijk op naar het gestelde doel „de Ere-afdeling".
Onze voorhoede heeft het dus best gedaan, vooral de vleugel
Van der KuilBakker, was prima. Toen Piet geblesseerd raak
te (na de rust) was het feest uit. Loek den Edel (in de tweede
helft na een botsing uitgevallen) maakte het de D.O.S.-spil al
heel moeilijk en Michels, eindelijk weer van de partij, hoewel
nog lang niet in vorm, toonde zo nu en dan het edele voetbalspel
nog wel onder de knie te hebben. Rechtsbuiten Ouderland, niet
groots, maakte de indruk, niet vrijuit te durven spelen. Dat is
