2
Donkere wolken hangen boven ons stadion, schreven wij in
het vorig nummer van het „Ajax-Nieuws", en ook beweerden
wij in hetzelfde blad, dat er op 28 Juli Jaarlijkse Algemene
Vergadering na het voorlezen van de jaarverslagen, wijze
woorden gesproken en wijze besluiten genomen moesten wor
den, daar die beslissend konden zijn voor de toekomst van onze
club.
Wijze beslissingen zijn uitgebleven, wijze woorden beslist niet
in een overdonderende stroom op ons komen aanstormen en
de gesignaleerde donkere wolken hangen er nog. Die wolken
hangen zelfs zwaar en angstaanjagend dreigend boven de Mid
denweg. Of ze binnen afzienbare tijd zullen optrekken betwijfe
len we zeer, want na het voorlezen van de jaarverslagen
zoals altijd door de heren Elzenga (secretaris) en Dukker
(penningmeester) vakkundig samengesteld was het duide
lijk, of beter, kon het een ieder duidelijk zijn (dat maakt ver
schil), dat we op het hellend vlak zijn aangeland. Niettegen
staande het gunstige seizoen voor outsiders dan altijd
bleek het geleden verlies groter, dan het inkomen van drie
behoorlijk betaalde werknemers. Slechts vijf van die „gunstige"
jaren misschien met de te verwachten hogere voetbalgages
plus de noodzakelijke spelersaankopen nog minder en we
kijken tegen een lege brandkast aan. Een prettig vooruitzicht!
Dat deze veronderstelling heus geen hersenschim is, bewezen
de cijfers, die de heer Dukker niet vrij van enig (verklaar
baar) sarcasme ons heel uitvoerig uit de doeken deed. Alléén
al de post voetballonen gaf ons zwaar te denken en we geloven
niet ver van de waarheid af te zijn, als we deze post voor het
a.s. seizoen dichter bij de 50 dan bij de 40 duizend gulden schat
ten. Neem daarbij de te betalen: transferbedragen plus de vaste
lasten en de enorme onkosten, dan redden we het met ander
halve ton beslist niet. Volgens het verslag van de heer Dukker,
moet ons stadion hoog nodig worden gerestaureerd. Jaren ge
leden is de overdekte tribune opnieuw in de verf gezet. Als we
het wel hebben, was dat een karweitje van een slordige tien
mille. We zijn op het terrein van de schilderkunst uitgesproken
vreemdeling, maar toch hebben we zo'n idee, dat een nieuw
kleurtje op de huid van onze tribune(s), een gat in het Ajax-
vermogen slaat.
Met die paar kwasten verf zijn we er echter nog lang niet.
Als we de heer Dukker mogen geloven we twijfelen geen
ogenblik aan zijn woorden valt er nog wel het een en ander
op, in en buiten ons stadion te repareren. Wat dat gaat kosten,
wagen we niet eens te veronderstellen, maar we vrezen een klein
vermogen zeker. Waar moeten we het geld voor dit akefietje
vandaan halen? Uit de recettes natuurlijk, horen we al zeggen.
Accoord!, maar hoeveel zullen die bedragen? Zeventien thuis
wedstrijden moeten dan gemiddeld minstens 10.000.netto
opbrengen. Dat betekent dus, bij iedere match een uitverkocht
of bijna uitverkocht huis. Wie gelooft daarin en wie geeft er
een stuiver crediet op? Bij de aanvang van het gepasseerde
seizoen rekenden we op grote belangstelling van het publiek.
Er kwamen immers goede en sterke clubs! Er kwam zelfs een
kampioen! Er kwamen zelfs twee ex-N.B.V.B.-teams! Er zou
strijd gegeven en strijd te zien zijn. Voetbalminnend Amster
dam schrok er niet van op! Niettegenstaande ons elftal, beslist
niet het sterkste, dat we ooit op de been brachten, aardig
meedraafde, was en bleef de publieke belangstelling matig tot
slecht. De laatste matches deden wel de deur dicht. Als het nog
nodig was, sprak het verslag van onze penningmeester met be
trekking tot dit punt wel bijzonder duidelijke taal.
Veel is er de avond van de 28ste Juli gesproken, maar over de
te verwachten lege safe zelf hebben we er even over gerept
practisch geen woord. Een verbazingwekkend feit! Wat moet er
b.v. gebeuren als, om met de heer Grootmeyer te spreken, Ferry
Dukker, werkelijk platzak is Een lening sluiten met als onder
pand ons stadion Er valt over te peinzen, maar als we dan toch
aan het peinzen gaan, kunnen we ons misschien beter afvra
gen: Waarom en waarvoor maken we ons eigenlijk te sappel?
Waarom en waarvoor zullen we al die rompslomp op onze
schouders laden en torsen? Waarom en waarvoor zullen onze
vroede vaderen zich nog langer het vuur uit de sloffen lopen
om de club op poten te houden, met als dank, een op tafel ge
smeten contract Een contract zonder handtekening dan altijd
Met als dank, een diplomabezitter, die op de vergadering
spreekt van „geen koopman, niet op tijd klaar zijn, de gemiste
boot (er gaan nog altijd vliegmachines) etc." Om te gieren, als
het niet zo triest was!
Alsof de mannen, die achter de groene tafel zitten, die een
zee van vrije tijd voor de club beschikbaar stellen, die er geen
cent aan verdienen, niets anders aan hun resp. petten hebben,
dan betaald voetbal. Alsof het de werkers, jawel, de werkers
van onze club, niet allang meters de keel uithangt, dat gezeur
en gezanik over overschrijvingen, niet getekende contracten,
transferbedragen, etc. Enige bestuursleden hebben er allang
meer dan genoeg van. De agenda voor de Algemene Vergade
ring sprak met betrekking tot dit thema boekdelen. Na lang
aandringen zijn enige heren op hun schreden teruggekeerd, na
lang praten zijn enige andere leden bereid gevonden eventueel
de helpende hand te bieden. Waarom en waarvoor eigenlijk?
Liefde voor hun club Liefde voor hun oude-Ajax, dat het oude
Ajax niet meer is? Nogmaals, waarom en waarvoor zullen we
ons eigenlijk nog langer te sappel maken? Voor een Ajax, waar
van misschien straks de toplaag uit een vreemdelingenlegioen
bestaat? Voor de jeugd soms, die staat te trappelen om ook bij
het betaalde voetbal ingelijfd te worden, of straks, na het berei
ken van de senioresleeftijd, het voetbalspel de rug toekeert
In gemoede: zijn we nuchter beschouwd wel op het goede
pad Over een profetische blik beschikken we niet, clairvoyance
is ons vreemd, maar we hebben zo'n flauw idee, dat we binnen
afzienbare tijd ons zullen afvragen, sterker, misschien wel de
vraag moeten stellen: „doorgaan ofliquideren?"
We vrezen, dat het antwoord dan zal moeten zijnliqui
deren! -
De Algemene Vergadering waarvan we U zojuist iets hebben
verteld, had voor hetzelfde geld net zo goed niet gehouden kun
nen worden. Zeker, de heer Koolhaas, heeft na zijn openings
woord de kampioenen gehuldigd, de heer Vunderink, de notulen
van de vorige vergadering op vlotte wijze de revue laten pas
seren en, wat de heren Elzenga en Dukker, op tafel legden, weet
U al. Dat waren natuurlijk belangrijke onderwerpen, maar niet
de belangrijkste punten van de agenda. Door die belangrijkste
punten hebben we voorlopig maar een streep gehaald. Het re
organisatie-rapport liep ons in de weg. Dat zat zo! Niemand
van de leden had het rapport ingezien, dus is de heer Koolhaas
maar aan het voorlezen geslagen. Zo te horen, zat het rapport
goed in elkaar. Gezien de namen van de samenstellers, de heren
Mr. Dr. Catz, Franken, Gebr. Timman en Volkers, kon dat niet
anders, maar hoe moet een vergadering, die in feite van toeten
noch blazen weet, over een voorgelezen rapport óórdelen en een
zeer belangrijke decisie nemen Een document, in dit geval een
lijvig document, dat voorgelezen wordt, gaat voor een groot, zo
niet het grootste gedeelte, het ene oor in en het andere uit. Men
hoeft geen 5-jarige H.B.S. gehad te hebben om dat te snappen.
Vrijwel alle aanwezigen zagen het glashelder in en voelden er
dan ook geen klap voor om voor het zittend bestuur, zo, pats!,
rang!, de deur naar de tuin open te zetten. Wel probeerde een
clubvriend, met een lang betoog een beslissing te forceren, maar
daar trapten we niet in. De heer Roodenburgh is toen een speech
gaan afsteken, die sterk naar het idealistische overhelde, doch
daar moet je heden ten dage niet meer mee aankomen. Hoog
stens een heel zwak applaus valt er nog mee los te peuteren. De
bedoeling was prima, Daan, maar het succes, zoals te verwach
ten, nihil. Jammer!
De volgende sprekers waren de heer Grootmeyer en de heer
Roeg. De strekking van hun verhalen kwam zo ongeveer op
hetzelfde neer, als de eerste spreker naar voren had gebracht,
