r
2
De grote klap is gevallen. Clubs, die jaren lang het Neder
landse voetbal hebben gedragen, die jaren en jaren honderden
jongens en duizenden voetballiefhebbers onuitsprekelijk veel
genoegen verschaften, zijn van de kaart geveegd. Radicaal! Het
Damocles-zwaard deed zijn werk. Zonder pardon! Onze stad
genoten, de dragers van de populaire blauw-witte en blauw
zwarte shirts, behoren tot de slachtoffers. De draad, waaraan
het zwaard bengelde, knapte boven hun hoofden. Blauw Wit en
D.W.S. zyn gedegradeerdDat moet alle Amsterdamse voetbal
fans oprecht leed doen. Beide clubs hebben zoveel tot de bloei
en groei van het voetbal in het algemeen, en van het Amster
damse voetbal in het bijzonder, bijgedragen, dat een Hoofd
klasse zonder de namen Blauw Wit en D.W.S. bijna ondenkbaar
is. We kunnen het moeilijk verwerken de mannen uit de pol
der en de Stadionbewoners uiteraard nog veel moeilijker
maar de feiten en de cijfers liegen niet. De degradatie van Blauw
Wit kwam niet onverwachts, sloop langzaam maar zeker na
derbij. In de loop van het seizoen waren de prestaties van de
Blauw-Witters zo slecht, dat alléén een wonder de club van de
heer Drilling nog kon redden. Zoals gewoonlijk bleef het wonder
uit en onze Stadionvrienden eindigden onder de fatale streep.
Voor D.W.S. lagen de kaarten enigszins anders. Een protest
en het rare geval Willem IISittardia deden uiteindelijk onze
zeer bevriende relatie uit de Spaarndammerbuurt de das om.
Voor de volgelingen van voorzitter Jansen wel heel triest. Wij
kunnen er helaas, niets aan doen; rest ons dus slechts de wens,
dat onze blauw-witte en blauw-zwarte vrienden de kracht kun
nen opbrengen, het verloren terrein zo spoedig mogelijk te her
overen. Mannen, kop op en good-luck!
En wij? Ons eerste elftal eindigde op de derde sport van de
competitieladder. Ruimschoots voldoende, om ons onder de zes
en dertig candidaten voor de Hoofdklasse te scharen. Over de
prestaties van Michels c.s. kunnen we dus tevreden zijn, maar
het komende seizoen zullen er heel goede verrichtingen gele
verd moeten worden, willen we tot de „laatste achttien" be
horen. Endaar moeten we bij zijn! Nu we het amateurisme
hebben losgelaten en de consequenties van het betaalde voet
bal aanvaard, staat ons maar één weg open en wel de weg van
de keiharde zakenman. Er zal een eerste elftal opgebouwd moe
ten worden, dat toon aangevend is en dus publiek trekt. Het
publiek, dat immers waar voor zijn geld verlangt, is ons het
gepasseerde seizoen aardig trouw gebleven. Het Ajax-huis is
nog steeds in trek. De gang naar ons stadion moeten we aan
trekkelijk houden en dat bereiken we alleen door een goed spe
lend en winnend eerste elftal. Tijdens de Algemene Vergadering,
die 28 Juli a.s. wordt gehouden, krijgen we de plannen, die de
Reorganisatie Commissie heeft uitgedokterd, op ons bord. De
voorstellen van de commissie zullen vele oud-amateurs beslist
niet als zoet vloeiende muziek in de oren klinken. „Jazz"-voet-
bal vraagt daar niet naar. Is ongevoelig voor idealen! Willen
we Ajax op het eerste plan houden, dan zullen we de R.C. -al
is het maar in grote lijnen - moeten volgen. Dat staat onom
stotelijk vast! 't Is natuurlijk gemakkelijk gezegd en/of ge
schreven, maarer zijn nog een paar vraagtekens. Vraag
tekens, die niet in een zucht zijn weg te werken. Als b.v. de
R.C. in haar programma heeft staan, dat het eerste elftal door
Reguliersbreestraat 4-6
vlak bij de Munt
Amsterdam C.
Wat Kan kan, kan Kan alleen
één man moet worden samengesteld, wie zal dat dan zijn Wie
zal de verantwoording op zich kunnen of willen nemen? Aan
genomen, dat er een Ajacied wordt gevonden, die bereid is het
baantje te accepteren, dan is de man verplicht practisch al zijn
vrije tijd voor de club beschikbaar te stellen. Driemaal per week
moet hij de training bijwonen. Hij moet weten, wat er in de
lagere elftallen enop de voetbalmarkt te koop is. Hij moet
met de spelers kunnen omgaan en ook de trainer moet hem
liggen. Als alles goed gaat, is hij natuurlijk de gevierde man,
maar als het mis looptWe stonden, toen we nog niet aan
betaald voetbal dachten, als er werd verloren, direct met onze
critiek klaar. Straks, als het om het voortbestaan van onze ver
eniging gaat en het loopt verkeerddan zal in de Meer de
storm gieren. Wie zal dus de verantwoording op zich willen
nemen En zo zijn er nog meer vragen. De penningmeester b.v.,
zal hij nog erg veel schik in het beheren der kasgelden hebben
Zal hij nog lang de rompslomp van het betaalde voetbal op zijn
schouders willen torsen? En de secretaris, de enige man, die
met alles wat het hedendaagse voetbal brengt, op de hoogte kan
zijn, zal die eveneens nog lang al zijn vrije tijd plus nog iets voor
de club beschikbaar blijven stellen? We kunnen het slechts
hopen, maar gesteld, dat zij hun resp. baantjes niet langer am
biëren, wat dan? Een betaalde kracht? Wie zal er dan voor
waken, dat de man geen „machtspositie" gaat innemen? Een
commissie Een commissie van amateurs zeker
Vrienden, er hangen donkere wolken boven de voetbalwereld.
Die donkere wolken hangen ook boven ons stadion. Op 28 Juli
a.s., na het voorlezen van de diverse jaarverslagen, zullen er
wijze woorden gesproken en wijze besluiten genomen moeten
worden. Zij kunnen beslissend zijn voor de toekomst van onze
club.
Zoals door ons in het vorig clubblad vermeld, zouden we op
het artikel „Ballpoint-krabbels", geschreven door de heer Jan
Gr., nog even terugkomen. Dat doen we dus!
Volgens de heer Gr., moet het „Ajax-Nieuws" de spreek
trompet van de club zijn. „Zoete Koekandia", waarbij de een de
ander in het zonnetje zet, behoort er uit geweerd te worden (dus
toch werken met het rode potlood?). Censuur, al dan niet in
opdracht van de Ajax-leiding, komt de heer Gr. hoogst beden
kelijk voor. Hij vraagt zich af, of de spreektrompet in de loop
der jaren verstopt is geraakt en de pompstok er dient bijge
haald te worden.
Wat de spreektrompet en de Z.K. betreft, zijn we het vol
komen met de heer Gr. eens. Alleen 't is werkelijk jammer on
het spijt ons oprecht ons clubblad is beslist niet de spreek
trompet van de grote Amsterdamse Football Club „Ajax". De
zegge en schrijve vijf, hooguit zes Ajacieden, die maandelijks
het blaadje vullen, kunnen we met de beste wil van de wereld
niet „de stem van Ajax" noemen. In de vele jaren, dat we deel
van de redactie uitmaken, hebben we maar al te vaak gepro
beerd daar verandering in te brengen. Helaas, we moeten het
erkennen, we hebben in dit opzicht geen succes gehad. Eén
troost, zij het een schrale, is, dat ook onze voorgangers met
betrekking tot dit punt verloren liepen. Ook zij bedelden vaak
om medewerking enook zij hadden geen succes. We her
inneren het ons als de dag van gisteren, hoe wij dertig jaar
geleden er toe kwamen de „Ajax-pen" ter hand te nemen. De
redacteur, die zo omstreeks 1920 de scepter zwaaide, kon ook
niet juichen over de medewerking van zijn clubgenoten. Meer
dere malen vroeg hij om bijdragen voor het clubblad, met als
gevolg.niemand thuis".
We zijn toen eens heel schuchter in de pen geklommen en op
aandringen van de redacteur bleven we klimmen. Die redacteur
die al meer dan dertig jaar geleden om bijdragen voor het
„Ajax-Nieuws" vroeg, die ons er toe bracht medewerking te'
verlenen wasde heer Jan Gr. En nu wil de heer Gr. be
weren, dat het „Ajax-Nieuws" de spreektrompet van de ver
eniging is en dat er nodig de pompstok bijgehaald moet worden.
Dat weigeren we te geloven! Die pompstok kan o.i. dan ook
gerust op zolder of in de kelder blijven! Daar is geen emplooi
voor, omdat er geen spreektrompet is
En nu de veronderstelde censuur!
We mogen aannemen, dat iedereen in onze kring weet, dat de
redactie van ons blad uit drie leden bestaat, n.l. één bestuurslid
en twee doodgewone leden. Deze drie redactieleden het klinkt
misschien vreemd vergaderen nooit. Ondergetekende ver
zorgt de copy, de foto's, houdt besprekingen met de drukker
van ons blad en draagt er zorg voor, dat zijn mede-commissie-
leden een afdruk van het zetsel krijgen. Eenvoudiger kan het
o.i. al niet. Maar en nu komen we aan de schoen, die de heer
Gr. knelt als er een artikel is binnen gekomen, dat volgens
één der redactieleden niet in de krant kan (in onze lange loop-
