Vlokkie
Het
De nieuwe constellatie
11
(terug van zijn laatste reis naar Latijns-Amerika),
schrijft:
Dorp op de Veluwe.
Meimaand 1955.
Zó verwoed als de grote massa voetbal-fans in gindse landen
van de westelijke hemisfeer een nationaal elftal tot idool
maakt, neen zó volslagen dwaas zullen we in ons kille, lieve
vaderlandje nooit worden. Ik heb me in Peru erg geamuseerd
met de kilometer lange verhalen over de preparatieven voor
de strijd om het LatijnsAmerikaans landenkampio ens chap
van de nationale Peruaanse ploeg. Welke overigens met een
pover resultaat uit Chili (daar werden de kampioenschappen
verspeeld) terugkeerde, ik meen op de vierde plaats!
De nationale ploeg wordt lange tijd vooruit afgezonderd en
staat onder controle van de Commissie tot samenstelling van
het elftal. De heren zijn plus minus gevangenen. De kranten
schrijven, of ze een banaan of een portie rijst hebben veror
berd en elke kleinste bijzonderheid over bij de training opge
lopen schrammetjes wordt breeduit verteld. We hebben met
onze hollandse nuchterheid daarom dik gelachen.
Maar nu zat ik jl. Hemelvaartsdag 19 Mei 1955 in het
Feijenoord-Stadion tussen een mevrouw en een mijnheer, die
ik beiden, qua gelaatstrekken en kleding, tot de klasse der „rus
tige burgers" mocht rekenen. En toen geschiedde het, dat naar
mate onze Oranjeploeg uit de voetbalsloffen schoot, deze „rust"
in een vervaarlijke opwinding overgingik waande me in
Lima, waar bij een nationaaldoelpunt, nóch Uw klederen
nóch Uw benen en armen zeer veilig zijn.
Deze wedstrijd HollandZwitserland ontketende een ware
furie van enthousiasme en hoe goed doet het in de ure, waarin
de voetbalgeschiedenis donkere bladzijden schrijft in dit ons
vaderland, hoe goed doet het zoveel vreugde te zien in de ge
lederen van het blijkbaar toch onsterfelijke legioen.
Overigens was het jammer, dat feitelijk maar één ploeg voet
balde en de andere „liet voetballen", maar ik moet zeggen, dat
Faas met dit trucvolle spelletje in Latijns-Amerika een hyste
rie van goedkeuring zou uitlokken.
Holland (resp. de Leeuw) stond allesbehalve in négligé op
deze 19e Meidag, waarin de weergoden precies op tijd iets (niet
veel) van hun fatsoen terugwonnen.
AJAX -EINDHOVEN
15 Mei 1955.
Ik heb Brown beloofd iets van myn indrukken te vertellen,
na zo lange afwezigheid, van de Ajaxploeg. Van het maken van
enige vergelijking tussen de Ajaxploeg vóór en na de prof
periode kan geen sprake zijn, tenzij ik mag uiten, dat ik deze
Ajaxploeg allesbehalve hoog aansla. Indien we het volgende
seizoen, die de beslissing moet brengen over de uiteindelijke
opneming in de Hoofdklasse, de aanvalslinie niet duchtig heb
ben versterkt, dan dreigt gevaar.
Ik heb geen waardering voor het spel van beide ploegen in
deze wedstrijd. Eindhoven mist op bepaalde plaatsen evenzeer
de spelers met tactische kundigheden als Ajax, maar mag zich
hoeden om de wilde manieren van b.v. een Snoek (jammer, een
voortreffelijk en snel speler anders) te continueren.
Neen, ik ben teleurgesteld.
Als dit spel van deze wedstrijd het niveau is van het Neder
landse profvoetbal, dan zeg ik dat dit prof gedoe nog in de kin
derschoenen staat en er nog een massa water door de Amstel
moet stromen, voor en aleer we straks naar een match gaan in
de Hoofdklasse, waarvan we bijna a priori weten, dat we spel
met de voetbal zullen zien en geen spel met duw- en trap-
methodes tegen alles behalve de ball
Voor de rest:
Ik vond op de Ajaxtribune veel terug van de oude sfeer. Ik
zag weer vele bekende gezichten en bijna schreef ik: wat blij
ven we jong!! Wat blijven we trouw aan de rood-witte kleuren
en dit geldt voor de „garde", die gelukkig nog in getalsterkte
meedoet, al zijn er de laatste tijd weer enkele van die oude
Ajax-figuren heengegaan. Ik denk hier o.a. aan Frans Schoe-
vaart. Deze rots in de branding bij de hevigste voetbalslagen
uit de oertijd. Een groot verlies voor Ajax.
Het leven gaat echter verder.
We hebben ons Bestuur met zorgen overladen en met altijd
nog (naar ik wel heb begrepen) dat vreemde gevoel tegenover
de nieuwe situatie, de profesionele inslag van ons voetbal van
vandaag. Ik kan me voorstellen: er IS iets veranderd. Laten
we ons aanpassen, ook in Ajax. Ergens blijft bij ons allen toch
dat rood-en-wit-gevoel, dat door de rugnummers en de
pegelsna afloop, niet kan worden weggenomen. Dus, man
nen, volhouden. D. K.
Wie strijd er nog altijd
alleen om de eer?
Wie liet (aan het Eerste)
reeds menige veer?
Wie is, ondanks dat,
KAMPIOEN weer op heden?
Het TWEEDE!!
Waar is het dat spelpeil
de wedstrijd bepaalt?
Waar wordt er de zege
zó dikwijls behaald?
Wie smaakt louter vreugd;
wordt geen smart ooit geleden?
Het TWEEDEI
Waar krijgen de jeugdige
knapen hun kans?
Waar blijken de oudjes
nog vaak heel wat mans?
Daar, waar zich de toekomst
paart aan het verleden.
Het TWEEDE!
Wat staat er steeds klaar
als het Eerste versaagt?
Van wie wordt de meeste
„reserve" gevraagd?
Het spel op de man
wordt bij voorbaat vermeden.
In 't TWEEDE!
Waar spelen de zonen
van Arie en Ferry?
Waar hebben de spelers
een hekel aan herrie?
Waar wordt er het spel
om het spel nog beleden?
In t TWEEDE!
Waar plaatst men zo veel
en zo ver in het veld?
Waar staat dus een Velder
bij voetbal vermeld?
Iets dat ze alleen maar
bij honkbal toch deden.
In 't TWEEDE!
Wie staat er zo plechtig
alleen op de plecht?
Geen Jantje van Leiden
maar Jantje van Drecht!
Laveert er het scheepje
van rede tot rede.
Het TWEEDE.
Toen voer er de schuit
naar het Wijdbroékenland.
ZEVEN— TWEEl kampioen
met na afloop een hand
van heel Volendam
want wat leefde dat mede:
Met 't TWEEDE!
De kaptein, reder Goedkoop,
hij kende zijn plicht.
Heeft zo maar (van stuurboord
de hat trick verricht.
Ze worden gewoonweg
door 't meisje aanbeden.
Dat TWEEDE.
Zc voeren weer thuis
met de Jantjes plus Bob,
met Robbie Toon Standaard
natuurlijk in top!
Ze hebben er weer
als van ouds voor gestreden.
Dit TWEEDE!
B. S. LE MARCHi
Zaterdag 21 Mei j.l. is de eerste vergadering gehouden van de
sectie betaald-voetbal. In zeker opzicht dus een oprichtings
vergadering. Hier waren de clubs, die tot de afdeling betaald-
voetbal zijn toegelaten, bijeen, om een bestuur en afgevaardig
den te kiezen, die op de eerstkomende Bondsvergadering de
sectie zullen vertegenwoordigen.
Het sectiebestuur werd als volgt samengesteld: de heren
Martens (voorzitter), v. d. Ven, Hoolboom, Hekman, Joosten,
Stoop en een lid van de N.K.S.
Uit dat college moesten 4 personen worden gekozen, die
zitting in het nieuwe Bondsbestuur zullen nemen. Deze verkie
zing bracht twee personen als candidaat, n.l. de heren Martens
en Joosten. Over één zetel zal nader worden beslist. De N.K.S.-
candidaat is nog niet bekend.
Verder werden nog vele zaken besproken, waaronder de can-
didatuur voor de voorzitterszetel van de K.N.V.B., compe
titie-indeling, het reglement voor betaald-voetbal, etc.
Ook in de reglementen van de verenigingen kunnen nu zo
langzamerhand de nodige wijzigingen worden aangebracht.
J. K.
BURGERLIJKE STAND.
Geboren
De heer en mevrouw D. O. Been en E. Beenv. d. Brink,
geven met grote blijdschap kennis van de geboorte van hun zoon
David Otto.
Adres: 2e Jan Steenstraat 51, Amsterdam-Z.
De heer en mevrouw W. G. Anderiesen en H. Anderiesen
Van Proosdy geven met grote blgdschap kennis van de geboorte
van hun dochter
Anita Hendrica.
Verloofd:
De heer Rob Dukker en mej. Greet Rieuwerts.
De heer Henk Winter en mej. Tia Blanken.
Onze hartelijke felicitaties.
