Tïr ASBEEK BRUSSE desgewenst
Borneostraat 8-14 - Tel. 54251
ERKEND PHILIPS SERVICE
4
Over een dikke twintig jaar zal er misschien een Ajacied zijn
aangenomen, dat onze club dan nog bestaat die zich ge
roepen voelt een volimineus boek te gaan schrijven. Een boek,
dat iets vertelt over de geschiedenis van ons aller Ajax. Daar
behoort moed toe. Om die moedige man een handje te helpen,
zullen we voor hem vastleggen, wat zich in de jaren 19531954
afspeelde in het wereldje waarin U en wij, eens of nog, de zon
derlinge capriolen van een voetbal bestudeerden en pogingen
aanwendden, dat springerige ding te bedwingen. Dat laatste
lukte niet altijd, maar dat is met betrekking tot dit verhaal
onbelangrijk. Belangrijker is het vooor de schrijver, te weten,
waarom voetballers, die altijd voor hun genoegen tegen een bal
hadden getrapt, plotseling voor datzelfde baltrappen geld wil
den zien We zullen het hem vertellen. Het begon zo. Na de
oorlog wilde het met ons nationale elftal niet zo erg best meer
lukken. Dat zinde vele lieden niet. Vooral de sportpers roerde
zich. Er verschenen artikeltjes in de bladen, die niet bepaald
vleiend waren voor de heren, die zich bestuurslid van de
K.N.V.B. mochten noemen. Zij trokken zich er bitter weinig
van aan. Ook dat zinde natuurlyk niet en toen het buitenland
een handvol voetballers uit de Hollandse polders viste een
gedeelte werd al heel rap geretourneerd lag het hek plat op
de dam. Onze brave bestuurders hadden geen leven meer. Er
kwamen enige brochures uit de bus, die ons iets vertelden,
waarom genoemde brave bestuurders zich van sportpers-cri-
tiek geen lor aantrokken. Een dokter uit Velsen, luisterend naar
de naam Dr. Van Leusden, schreef iets vlammends over amateu
risme, over de sociale waarde, de opvoedkundige waarde en
nog meer waarden van het edele voetbalspel. We riepen hoera
en voetbalden vrolijk verder;. De heren van de sportpers gingen
ook vrolijk verder, vertelden in kleuren en geuren, dat al onze
goede spelers wegliepen en dat de heren lin Den Haag zich on
sterflijk hadden gemaaktonsterflijk belachelijk. Toen
kwam de heer Lotsy, bondsvoorzitter, ons vertellen, dat hij niet
langer met het voetbalbijltje wilde hakken. We riepen allemaal
„jammer" en zeiden met een traan in ons stem „natuurlijk niet"
toen hij ons op het hart drukte, toch vooral geen water op het
zo warm gekoesterde en zo fel brandende amateuristische fak-
keltje te smijten. We hebben hem uit de verte een stevige
hand gegeven envoetbalden nog vrolijker verder. Wel werd
die vrolijkheid na enige tijd een pietsie verstoord door geruchten
over hele en halve beroepsvoetbalbonden, maar wat kon ons
gebeuren! Ir. Hopster, onze nieuwe bondsvoorzitter, en zijn
wakkere mannen waren waakzaam, stonden, toen er deining
in het beroepsvoetbalwater kwam daar zorgden onze vrien
den van de sportpers wel voor met zand en lege zakken op en
achter de dijk, die ons moest beschermen. Achteraf bleek die
dijk niet zo bijster sterk. Er sijpelde water door en er sloegen
een paar golven over. „Hindert niet," seinde Den Haag, „dat
water is besmet en dus niet drinkbaar." Oh, zeiden wij, maar
voetbalden toch iets minder vrolijk verder. Toen kwam er on
verhoeds de hemel was helder en er stond geen zuchtje wind
een Rotterdamse golf, niet over maar achter de dijk. Beng!,
alles weg, de waakzame wachters, het zand en het zo warm
gekoesterde en zo fel brandende amateuristische fakkeltje.
Floep uit! Alleen de lege zakken bleven drijven, maar daar had
toch niemand iets aan. Zeker niet de penningmeesters van voet
balclubs; die hadden al lege zakken genoeg. Gelukkig viel er
niets te voetballen we vierden „natte moesson" en konden
dus naar hartelust vergaderen. Dat deden we dan ook braaf.
Met de V.E.K., de W.E.K., de Belangenverenigingen, de Bond,
de A.-, de B.-, de subcommissies enz. We kwamen niet tot
elkaar. We maakten ruzie, dienden een motie in, die iets ver
minkt overkwam en vertrouwden elkaar toen helemaal niet
meer. Vervolgens gingen alle Belangenverenigingen weer eens
apart vergaderen en wisten sommige afgevaardigden niet eens
meer waar het om ging. Ze stemden vóór, als het tegen moest
zijn en omgekeerd. De eerste klassers zeiden toen, jullie kunnen
ons nog meer vertellen, per 1 September gaan we betalen. Wel
hebben wij in de bons vergadering 36 stemmen en jullie 71
(lagere klassers 39, onderbonden 20 en bestuur 12) maar dat
nemen we niet langer en we zullen doen wat ons goed dunkt.
Bovendien willen we drie afdelingen, twee van 17 en één van
18 elftallen. Met minder kunnen we het niet doen, want onze
spelers houden reeds hun hand op. Daar zullen we per jaar zo'n
slordige 25 mille in moeten stoppen waar we het vandaan
halen weten we nog niet plus de nodige borden snert (niet
in hun handen maar in hun monden natuurlijk) want die moe
ten zij na afloop van de training beslist hebben. Wat we met de
lagere elftallen zullen doen is ons nog niet bekend, dat gaan we
rustig bekijken. De jeugdelftallen houden we natuurlijk aan.
Die zijn met het oog op de paedagogie, de ethica, het sociale enz.
zeer belangrijk en de Beroepsvoetbalbond moet ook leven. Laten
we wel zijn. Deze bond tot vriend te hebben is zeer noodzakelijk,
want hoeveel goede voetballers met toekomst drukten hem niet
een warme en geldige hand? Bovendien is het beslist niet
uitgesloten, dat betaalde voetballers innige relaties hebben met
jongelui, die ook een aardig balletje trappen En U weet het,
het hele leven hangt van relaties aan elkaar.
Neen, federatie, belangenvereniging onderbond, sub-commis
sie etc., we gaan onze eigen weg. Die eigen weg liep snel dood.
De betaling ging door maar de indeling niet. Inplaats van 2x17
plus 18 werd het toch 4 x 13 plus een gezellige bekercompetitie.
Wat die beker betreft: tel uit je winst. We hebben vroeger ook
gezellig gebekerd en hoe de gezelligheid een einde nam, weten
we allemaal nog glashelder. Toen de muziek naar huis ging,
lagen de feestneuzen al lang en breed; vertrapt in een hoek en
was de zaal voor meer dan de helft leeg. Uitgebekerd waren we.
En nu gaan we dat dof uitgeslagen ding weer oppoetsen, want
het zal geld in de la moeten brengen. Geld, altijd maar weer
geld, dat lied zullen we in de toekomst vaker horen; in alle
toonaarden. Maar die bekercompetitie, we geven er geen cent
voor.
Zo, geschiedschrijver, in grote lijnen hebben we dus voor U
vastgelegd, waarom ca. 750, van de zegge en schrijve 350.000
voetballers, geld voor hun waar moesten hebben Dat die waar
zoals één van onze bestuursleden het uitdrukte voor vele
spelers van genoemde 750 met een Kwatta-reep ruim betaald
is, zal wel niemand willen ontkennen. Maar tja, als je als voet
baller zo'n beetje versleten bent, je handen verkeerd staan, of
je maatschappelijk bekeken niet zo bijster hoog woont, wil je
op een gemakkelijke manier toch nog wel een graantje mee
pikken. Schande over wie er kwaad van denkt. Punt
Het amateurisme in de voetballerij is dus „hors de combat".
We kunnen er over jammeren, onze vuisten ballen, of wat dan
ook, 't geeft geen sier. We gaan betalen, betalentot dat,
ja tot dat! Zullen we het kunnen volhouden? Onze club de eer
ste jaren zeer zeker iwel, maar de minder goed gesitueer
denHoe zal het gaan met clubs, die nu, al geen cent in
kas hebben Hoe zal het gaan met clubs, die steeds tot de kans-
vanat 197,50 v.a. fl 3.- p. week
Ruime sortering Yelie gashaarden, Kolenhaarden (div. merken), Kachels, enz. De nieuwste serie Radio's,
Gramophoons en kasten. Televisie, Rijwielen, Gasfornuizen, Stofzuigers, Keukenuitrustingen, Wringers, Meu
belen, Woningtextiel, Electrische klokken, Kinderwagens, Scheerapparaten, Inphraphil en hoogtezon apparaten
Tevens Speciale Reparatie-inrichting voor Radio, Haarden, Kachels, Rijwielen enz. Desgewenst op termijn
