3 Juli 1954 en daarna
2
Er is na het verschijnen van het JulinUmmer van ons Ajax-
Nieuws heel wat in de voetbalwereld van Nederland gebeurd.
Was in vroeger jaren de zomer de komkommertijd in de voet
ballerij en kon men rustig van zijn vacantie genieten, dit jaar
is daar, na de beruchte 3e Juli, niet veel van gekomen.
3 Juli 1954! Onthoud deze datum. Zij zal in de geschiedenis
van onze K.N.V.B. vele bladzijden gaan beslaan. Op deze blad
zijden zal een latere generatie kunnen lezen van spijt, prin
cipes, realiteit, en een nieuwe koers, over een voorstel van het
toenmalige bestuur van de K.N.V.B., om over te gaan tot be
taald voetbal.
Onze bond, die ca. 65 jaar het amateur-voetbal in Neder
land had gepropageerd ten aangemoedigd, onze K.N.V.B., zal
vanaf die beruchte 3e Juli op haar grondvesten trillen, door de
plotselinge en onverwachte publicatie van een voorstel om
voetballers een vergoeding voor training, en voor het spelen
van wedstrijden toe te staan. Dit voorstel werd bovendien op
een wel zo ongelukkige wijze gelanceerd en de invoering ervan
op zulk een korte termijn gestipuleerd, dat de verenigingen die
uiteindelijk zouden moeten gaan betalen, in tijdnood zijn ge-
Kómen. Bovendien is aan deze verenigingen vooraf niets ge
vraagd en heeft geen overleg plaats gevonden. Niets van dat
al. Het bondsbestuur wierp daarmede de knuppel in het hoen
derhok en de hoenders in casu de verenigingen, die toch uit
eindelijk de bond uitmaken, moeten nu maar zien, hoe zij uit
deze onverkwikkelijke situatie moeten komen.
Hoe deze ommezwaai door het K.N.V.B.-bestuur wordt ge
motiveerd hebt U natuurlijk in de dagbladen gelezen. De z.g.
„wilde voetbalorganisatie" koopt successievelijk vele spelers
en (niet de slechtste, uit oude gevestigde verenigingen. Sinds
6 Augustus werden reeds een 83-tal spelers uit hun verenigin
gen gelokt en door middel van een handgeld en wekelijkse be
taling in de profbond te werk gesteld. U zult begrijpen, dat de
eerste klassers, georganiseerd in de V.E.K., op stel en sprong
te hoop liepen, om na de publicatie van het voorstel van de
K.N.V.B. hun houding te bepalen en te trachten verdere af
vloeiing van spelers naar de profbond tegen te gaan.
Op de vele vergaderingen die tussen de 3e Juli en de 14e
Augustus, de dag waarop in een buitengewone algemene ver
gadering van de K.N.V.B. over het voorstel tot betaling aan
spelers zou worden gestemd, hebben de le klas-verenigingen
zich in overgrote meerderheid, gezien de dreiging van de prof
bond, uitgesproken jten gunste van betaling aan spelers.
Ook het lagere voetbal heeft zich zeer intensief met deze
materie bezig gehouden, doch men voelde in deze sectie niet
bijster veel voor betaling. Contactvergaderingen tussen hoger
en lager voetbal brachten niet het gewenste resultaat en men
moest zich de dag voor 14 Augustus afvragen wat er wel op
de bondsvergadering uit de bus zou komen.
Eén ding stond echter als een paal boven water. Er moest
op die Bondsvergadering een beslissing vallen, hoe dan ook.
De tijd drong. Het was op 114 Augustus één minuut voor
twaalf.
Wij waren in de gelukkige omstandigheid om een z.g. toe-
hoorderskaart voor deze vergadering te ontvangen en wij zijn
daar geweest.
ro ~7ë£. s&s&s
Directie CAREL C. KAMLAG en TOM MANDERS
Stephan Zweig heeft een boekje geschreven over „Noodlots
uren der mensheid". In dat werkje beschrijft hij belangrijke
gebeurtenissen die op de gang van zaken in de wereld grote
invloed hebben gehad. Wij zouden deze vergadering willen
noemen „Het Noodlotsuur van de K.N.V.B."
Onze Bondsvoorzitter, Ir Hopster, sprak er in z'n inleiding
over, dat het gewenst was zich vandaag uit te spreken over
het principe vergoeding aan spelers, en verzocht de sprekers
van deze middag zich niet aan oratio ten gunste van het ama
teurisme te buiten te gaan daar hierover reeds zeer veel was
gesproken en men eikaars standpunten nu zo langzamerhand
wel zou kennen.
U hebt natuurlijk in de dagbladen het verloop van deze ver
gadering gevolgd en daaruit kunnen opmaken, dat op de weg
naar een uitspraak in deze materie vele voetangels en klemmen
lagen. Na veel praten en een paar schorsingen van de
vergadering, bovendien op 't laatst nog een verhuizing van een
grote naar een kleine „komediezaal", viel de zo hoogst nood
zakelijke beslissing niet.
Het lagere voetbal wilde de zaak min of meer op de lange
baan schuiven waartegen de le klassers vanzelfsprekend fel
van leer trokken. |Ten slotte verklaarde de voorzitter van de
V.E.K. dat verder vergaderen toch niet tot het gewenste resul
taat zou leiden en verzocht de afgevaardigden van de vereni
gingen uit de eerste klasse zich naar het Ajax-stadion te willen
begeven, ten einde aldaar over iverdere stappen te beraad
slagen.
Dit was dan het verloop van deze zeer belangrijke Bonds
vergadering, die tot slot door Ir Hopster werd verdaagd tot
28 Augustus.
Als men als toehoorder op deze Bondsvergadering z'n con
clusie mag trekken, dan is het wel deze, dat er in onze grote
K.N.V.B. toch wel iets hapert.
De tegenstellingen in onze Bond zijn dusdanig, dat van grote,
gedurfde en noodzakelijke koers- en/of beleidsveranderingen
practisch nimmer iets kan terechtkomen, daar de belangen te
veel uiteenlopen, althans, dat tracht men dan te suggereren.
Maar is het in wezen niet fout, dat er belangengroepen over
iets moeten stemmen, waarvan men vaak het belang voor de
respectievelijke groep niet altijd kan beoordelen? Neem b.v.
eens het plan-Burgwal, dat met dé beste bedoeling was opge
zet om tot spelpeilverbetering te geraken, en waarbij bleek na
enige jaren, dat het een averechtse uitwerking had. Dit plan
moest en zou ondanks dat alles uitgevoerd worden en men
hielp daarmede het voetbal van Nederland in het moeras,
waarin wij heden ten dage zitten. Zeer juist betoogde Ir Hop
ster, dat wij thans op internationaal voetbalgebied een natie
van de tweede rang zijn.
Hoe mooi zou het geweest zijn en van hoeveel gezond begrip
zou het getuigd hebben, als wij allen als een gesloten massa
de problemen die daarmede samen hangen eens hadden ge
steund en tot daden waren gekomen waarop wij naderhand
trots hadden kunnen zijn. Helaas de groepsbelangen schijnen
te veel gewicht in de schaal te leggen.
Het is b.v. uiterst jammer, dat een oud-voorzitter van onze
Bond, die zich om de zoveel jaren, geduchte inspanningen ge
troost om een wereldkampioenschap van prof-voetballers te
organiseren, zich niet voor de impasse waarin wij zaten, uit
sprak in de geest van een eventueel compromis. Een andere
voorzitter van onze Bond had daar meer (begrip voor.
Na afloop van de verdaagde bondsvergadering hebben de
eerste klassers zich onomwonden uitgesproken voor het be
talen van spelers per 1 September a.s. Zij wensten hun ver
enigingen niet verder te laten verzwakken door het overgaan
van hun spelers naar de beroepsbonden. Zij hebben de realiteit
goed onder de ogen gezien en ontveinzen zich in genen dele
de moeilijkheden die er ongetwijfeld zullen komen, maar vaak
worden vernieuwingen onder grote barensweeën geboren, en
deze blijken dan ook nog wel eens heilzaam te zijn.
Tot zover de situatie op de avond van de 14e Augustus 1954.
Op 28 Augustus j.l. werd de op 14 Augustus geschorste Bonds
vergadering in Krasnapolsky voortgezet.
Na heropening door de voorzitter werd als eerste punt in
stemming gebracht de reglementswijziging waarbij de moge
lijkheid tot het geven van vergoedingen aan voetballers was
vastgelegd. Het betrof hier dus louter en alleen de principiële
kant van het vraagstuk.
De heer Bergveld, woordvoerder van de 2e, 3e en 4e klassers,
meende, dat alvorens dit punt in stemming kwam, er eerst ge
sproken diende te worden over de vraag voor wie deze betaling
