3
naar akefietje de Oosterparkers namen het niet zo nauw
met de sportiviteit -maar de vreugde over het loon een
62-overwinning was er niet minder om. Huis (2), Michels
(2), Ditmeijer (1) en Van der Wel (1) scoorden. Boskamp speel
de een prima partij en volgens onze zegsman iemand, die er
kaas van heeft gegeten was Jan Ditmeijer(!) de beste man
van het veld. Hoe is het mogelijk! Jan van Drecht, invaller
voor de in dienst zijnde Pieters Graafland, deed zeer behoorlijk
werk en kon de twee tegenpunten werkelijk niet voorkomen.
Ook de niet genoemden hebben goed gespeeld. Leeser voor de
rust zelfs heel goed, na de eerste helft werd zijn spel een stuk
minder. Jammer! Door practisch niet te reageren op het grove
spel der Groningers en door snel combineren en vlug afgeven
van de bal de enige en juiste manier om zich baltrappers van
het lijf te houden werd deze overwinning behaald en bleef
onze kans op het kampioenschap behouden. Volhouden mannen!
Naar Groningen gingen: Van Drecht, Van Mourik, Boskamp,
Haarms, Krist, Bakker, Leeser, Huis, Ditmeijer, Michels en
Van der Wel.
Nog zes wedstrijden staan er op de kalender. Thuis: Be Quick,
Elinkwijk en D.W.S. Uit: Haarlem, Zwolse Boys en R..C.H.
Zoals men ziet, nog een heel moeilijk programma, dat onze jon
gens hebben af te werken. Drie degradatie-candidaten, één
grote concurrent voor de eerste plaats en twee clubs, die o zo
graag van ons willen winnen. In het zicht van de haven zijn
vele schepen gestrand. Ons is dat ook wel eens overkomen.
Mannen, de tanden op elkaar, het roer stevig in de knuisten en
recht vooruit. Einde Mei staan we op de kade van de kampioens
haven. Het schip, dat binnenvaltals dat nu weer eens de
rood-witte Ajaxvlag in top had!
In het clubblad van „Wageningen" lazen we een interview.
Charley van der Weert was onder het „redactionele mes" ge
weest. Deze eerlijke en sympathieke voetballer had aardige ge
valletjes te vertellen. Aan het einde van het vraaggesprek
deelde Charley mede, dat hij wel eens een kampioenschap zou
willen meemaken. Een Oostelijk!, want tegen Haarlem, D.W.S.
en Ajax opbotsen viel niet mee!
We gunnen Charley gaarne een kampioenschap. Vooral een
Oostelijk! Het zou betekenen, dat we weer een gezonde compe
titie-indeling hadden. Schrijf eens aan de K.N.V.B., Charley!
Niettegenstaande we je graag op ons veld terugzien; onze
adhaesie heb je!
Maandag 19 April.
Vandaag een brokje heel, heel „Oude Glorie" op ons veld
gehad. Be Quick, uit het hoge Noorden. De aanwezigheid van
de Groningers riep herinneringen op aan. reeds lang vervlogen
jaren. Jaren, toen Be Quick nog de schrik in het nette dan
van alle Noordelijke clubs was en er ook in het Westen met
eerbied over de voetbalprestaties van de boys uit „Timber
Town" werd gesproken. Herinneringen aan een tijd, dat we
nog kónden voetballen!
Vandaag, hebben we Be Quick, dan teruggezien. Dezelfde
shirts, dezelfde broekjes, maar eerlijk, Tetzners, Bulders, Van
Lingens, Hazen of Rodermonds, namen met een heel bekende
klank, waren er niet bij. Misschien zaten die kérels van de
oude garde zich op de banken van ons stadion te verbijten, mis
schien zaten zij, net als wij, in gedachten te spelen met wat
scherven van oud-voetbalgeluk
Misschien zaten zij in gepeins verzonken, een paar brokken
voetbalromantiek aan elkaar te lijmen, ofte piekeren over
„hoe dat nu kon"; dat, hun club, zo schreeuwend duidelijk aan
de lagere wal van het voetballeven was geraakt. Misschien be
grepen zij er niets van, ofmisschien was het die oud-gardis
ten volkomen duidelijk. Het grijnzende degradatiespook!! Dat,
hadden zij in hun tijd niet gekend, daar hadden zij nooit mee
van doen gehad. Hün tijd, tja, toen was het even anders, toen
trainden zij veel, met grote animo en met veel liefde voor het
spel. Zij oefenden met in Groningen geïnterneerde Engelse sol
daten. Lang en dikwijls. Zij leerden ervan het waren goede
leerlingen enbrachten de lessen van deze meesters in
practijk. Zij werden geziene en gevreesde -gasten op alle
voetbalvelden van ons kleine land. Gezien, omdat unfairness
in hun voetbalwoordenboek niet voorkwam, gevreesd, omdat
zij het spel van bal en palen aardig onder de knie hadden.
Engelse soldaten hadden de zwart-witte boys uit Groningen
getraindBuitenlanders dus (voelt U het fijne!). Met suc
ces! Hun leerlingen droegen het geleerde uit. Goed en na
drukkelijk! Clubbestuurders, commissieleden, of spelers, die de
intelligentie en de wil bezaten, om van het spel der Gronin
gers iets op te steken, deden dat, omdat zij begrepen, dat het
goed was enomdat zij terecht geloofden, het niveau van de
zwart-witten ook te kunnen bereiken. Be Quickers, die nu mis
schien op onze tribune zaten, hebben dus lang geleden er veel
toe bijgedragen, dat in ons land voetbal groeide en bloeide. De
groei is tot staan gekomen en over de bloei zullen we het maar
niet meer hebben. U kent de story, vermoedelijk wel uit uw
hoofd.
Mannetjes, érg belangrijk en érg interessant zijn op stoelen
gaan zitten, waarop zij beslist niet behoren. Dank zij hun
machtige stem, zijn er voetbalwetten tot stand gekomen, die
funest waren en nóg zijn voor ons spel. Vandaag hebben wij het
weer eens extra onderstreept bemerkt. Klokke vier uur kwa
men sportieve Be Quickers hun excuses aanbieden voor het
vertoonde spel. Onder het genot van een klein drankje beken
den zij „anders spelen wij nooit zo, maar voor het behoud van
onze club moeten wij wel. We wisten vooruit, dat, als we gin
gen proberen om werkelijk te voetballen, wij bij voorbaat ver
slagen waren. Wat bleef ons dus over, om minstens één punt
te bemachtigen Verdedigen, hardnekkig verdedigen, desnoods
met z'n allen. Ieder puntje, dat wij binnenhalen is kostbaar,
kostbaar als goud. Nogmaals het spijt ons, schamen ons ook een
beetje, maar toch zijn wij blijU begrijpt!" We begrepen het
en niettegenstaande onze spijt over dat, voor ons ook zo kost
bare, verloren gegane puntje, waren we blij. Blij voor de Gro
ningers, want clubs als Be Quick mogen voor de eerste klasse
niet verloren gaan.
U weet nu meteen, waarom onze jongens het niet tot een
overwinning konden brengen. Zij hebben er werkelijk voor ge
zwoegd, maar dank zij de elf vastberaden Be Quickers en
o.i. wel de voornaamste factor de harde, onberekenbare wind,
moesten zij met een doelpuntloos gelijk spel genoegen nemen.
Eddy Pieters Graafland, kreeg slechts één heel moeilijke bal
te verwerken. Kort voor het einde van de belegering van het
Be Quick-doel. Eddy stopte het harde schot van onze ex-club-
genoot, De Groot, keurig en redde hiermede het gelijke spel.
Onze gehele ploeg, met Boskamp, Haarms en Krist als uit
blinkers, heeft zijn uiterste best gedaan om tot een goal te
komen. Het lukte niet en zo ging dan geheel onverwacht een
punt verloren. Ons elftal, met invallers voor Van Mourik en
Van der Wel, die geen vrijstelling van dienst konden krijgen,
zag er als volgt uit:
Doel: Pieters Graafland; Achter: Bouwens (weer geheel her
steld, gefeliciteerd, Co!), Boskamp; Midden: Haarms, Krist,
Bakker; Voor: Leeser, Michels, Ditmeijer, Huis, Van Dijk.
Zondag a.s. gaan we naar Haarlem. Daar vindt de grote
strijd tegen de roodbroeken plaats. De club, die wint, doet een
goede gooi naar het kampioenschap. Haarlem, staat één punt
op ons voor. Aan een gelijkspel hebben wij dus beslist niet ge
noeg. Mannen, het kan, dus we rekenen op jullie. Good luck!
BROWN.
Verloofd
De heer Wieger Blom
en
mejuffrouw Ida de Vries.
De heer Cor van Dekken
en
mejuffrouw Annie van Dijk
Onze hartelijke felicitaties.
jmwA
Directie CAREL C. KAMLAG en TOM MANDERS
