SPUI 6
Amsterdam
Alles op gebied van Radio en Gramophones
9
dikwijls twee aanschrijvingen voor een Zondag zond, daar deze
toch ausdauer genoeg had.
Het was een prettige gewoonte het tweede elftal altijd een
Kersttour te laten ondernemen en wanneer je er acht of negen
hebt medegemaakt, kun je zoals Wesling dit als je mooi
ste periode in Ajax beschouwen enje hebt nog wel eens wat
beleefd. Hij was altijd een speler waar je tot de laatste minuut
profijt van had, met een korte, zware, driftige sprint, zoals van
een draver die van start gaat, en een keihard schot. Deze laat
ste eigenschap zou hem uiteindelijk helpen aan de bijnaam:
Pawnee Bill", de man met het Turkse schot.
De bemanning van een oorlogsschip uit Turkije zou namelijk
op Oud-Roosenburgh tegen onze marine spelen. Pawnee was
reeds om 8 uur voor de athletiektraining aldaar aanwezig, toen
hem het verzoek bereikte een gastvoorstelling als middenvoor
bij de Turken te geven. Drie goals waren het resultaat en bij
het laatste doelpunt moest de wedstrijd gestaakt worden, daar
lat, doelpalen en keeper tegen de grond lagen.
Kunt U nog lachen?, lach dan mee; we gaan op Kersttour.
Onder leiding van Jan Grootmeyer, voor wiens talenten als
organisator Wesling grote waardering koesterde, was er een
trip met drie wedstrijden: 1. M.V.V. in Maastricht, 2. Wilhel-
mina in Den Bosch en 3. D.O.S.K.O. in Bergen op Zoom.
Op weg naar Bergen op Zoom moest overgestapt worden in
Breda. Drie kwartier boden Wesling volledig (de kapper ten
dele) de gelegenheid een heer van zich te laten maken. Na 20
minuten stond hij weer op het perron. Tot zijn verwondering
was het gezelschap reeds weg en een volgende trein zou hem
pas na de wedstrijd ter plaatse kunnen brengen. Een aange
houden motorrijder was bereid om hem voor een vrijkaartje
naar Bergen op Zoom te brengen. Een duo-zitting was niet aan
wezig en de jas dus maar uit en op de bagagedrager gelegd.
Buiten de motor moest ook de berijder tanken en deed zulks
in de vorm van drie borrels.
Hoe meer de berijder de stal rook, hoe doller hij werd. Net
toen de spelers het veld betraden, tufte hij de Raayberg-wieler-
baan op, want hij had het in zijn hoofd gezet ook op de baan te
gaan rijden. Een valpartij en enkele schrammen waren de be
loning van dit optreden, maar binnen de 10 minuten stond Wes
ling in het veld. Alle wedstrijden werden gewonnen.
Een goed advies voor alle voetballers om nooit je schoenen
op de gang in een hotel te zetten, heeft hij overgehouden uit een
Kersttour naar Den Bosch. Zijn kamergenoten waren Wim
Meyer en Jan Smit. Belhamels uit het gezelschap hadden in de
schoenen van dit trio ontbijtkoek gedaan, deze daarna behoor
lijk nat gemaakt en er een papje van gemaakt, waardoor het
bedrieglijk veel opU weet wel, leek. De brij werd er met
een paplepel uitgeschept onder toezicht van leider Jan Schoe-
vaart, wiens advies luidde: gauw drogen in het fornuis. Na een
uur waren de schoenen gekrompen tot maat 6 en er zat niets
anders op dan een monsterzending te laten komen. Weslings
keuze viel op een paar schoenen met knopen, zich niet realise
rend, dat je daar een knoophaakje voor nodig had, waardoor
hij met losse schoenen moest lopen. In de rust hadden nieuwe
grappenmakers de knopen er al afgeknipt. Revancheplannen
broeiden in zijn brein. Vijf minuten vóór het einde verliet hij het
veld voor een gefingeerde blessure. Deze kleine voorsprong op
de anderen was voor hem voldoende om alle veters uit de schoe
nen te halen en van de bolhoed van Levendig een gleufhoed te
maken. Een klossende massa ging naar het station.
Naar zijn mening speelde hij de mooiste wedstrijd in Apel
doorn, waar Robur met 50 werd geklopt. Dit zat de Apel-
doorners dwars en een verzoek om een returnmatch leidde het
volgende jaar, mede dank zij een „technische" voorbereiding,
tot een volledige revanche. Ons gezelschap werd n.l. vóór de
wedstrijd getracteerd op een lunch (lees: uitgebreid diner),
waardoor de spelers geen pap meer konden zeggen. Voor ze
het wisten leidde Robur met 30 en het eindresultaat was 51.
Toen ik op het punt stond een enkele vraag te stellen, kwam
er uit zijn mond nog een verzoek om iets in het interview met
Jo Bieshaar te rectificeren. Het ging om het geval, dat Wesling
in de wedstrijd tegen D.F.C. 2, waarin het hard tegen hard
ging en de spelers door de warmte extra-prikkelbaar waren, een
speler tegen een bepaald lichaamsdeel zou hebben geraakt en
zelf maar direct naar de kleedkamer was gegaan. De werkelijke
toedracht was, dat de scheidsrechter hem aanvankelijk naar de
kleedkamer had verwezen. Dank zij de bemiddeling van Dirk
Lotsy had de rechtspreker hem echter in het veld gelaten. Twee
D.F.C.-ers hadden hem namelijk met enkele uitlatingen uit
zijn tent gelokt.
Op 35-jarige leeftijd trok hij zich uit competitievoetbal terug
om daarna nog vele jaren in veteranen-elftallen te spelen.
Ten slotte kreeg ik de kans om Wesling, die met De Kruyff
nog enkele jaren in de trainingscommissie zitting had, te vra
gen of hij nog wat op zijn hart had.
Er klonk een volmondig ja!
Ten eerste wil ik Jack Reynolds, die ik behalve een prima
trainer, een groot paedagoog heb gevonden, bedanken voor zijn
lessen en persoonlijke vriendschap.
Ten tweede hoop ik nog*te beleven:
terugkeer van de getolereerde faire charge;
een jaarlijkse sportdag voor de gehele Ajax-familie;
een hoofdklasse met ruimere amateurs- en overschrijvings
bepalingen.
Wij hebben verder nog een zeer geanimeerd gesprek gevoerd
en ik kon met voldoening constateren, dat de man die Marius
Koolhaas indertijd in „De IJsbreker" als bestuurslid voorstelde,
nu nog in het bezit is van de attributen, die hij altijd in zijn
voetbalkoffertje meedroeg, n.l.
Moed, Lenigheid en Wilskracht.
Pawnee, nog vele jaren!
C. E. d. V.
Telefoon 35614
