.WEDSTBUD
VEBfLAQEM
F. DAZERT
De Oester Bar
Paleisstraat 3
ENGELS SCHOEISEL
4
HERACLES—AJAX 1—3.
Eindelijk zijn we dan weer op stap gegaan om een compe
titie-wedstrijd tegen Heracles te spelen. Het veld in Almelo
was in prachtige conditie en onze jongens toonden al dadelijk,
dat zij er zin in hadden. Daar er in de lange ijsperiode regel
matig was getraind en voorts enige oefenpartijtjes waren ge
speeld, was onze ploeg volkomen fit.
In deze wedstrijd waren wij in het algemeen sterker dan
onze tegenspelers. De techniek was bij Heracles maar zeer
matig verzorgd, waartegen onze balbehandeling zeer gunstig
afstak. Meestal gaven wij de toon aan.
Heracles nam in deze wedstrijd een proef met Van der Eist
op de midden-voorplaats. Deze twee meter lange reus boezem
de door zijn harde manier van spelen zoveel ontzag in, dat
Krist maar liever niet bij hem in de buurt kwam. Bij iedere
hoge bal bleef Gerrit enige meters bij hem vandaan. Van deze
vrijheid heeft de Heracles-tank, door gebrek aan voldoende
techniek, geen gebruik kunnen maken. Zelden kwam van zijn
schoen een goede pass.
Het was bij ons alleen Bouwens, die keer op keer onze spil
te hulp kwam en met Van der Eist een duel aandurfde. Vooral
bij hoge ballen schakelde Co, door juist „timen", deze speler
volkomen uit. Onze linkshalf speelde trouwens een prima wed
strijd. We zagen hem steeds de bal snel afspelen en niet, zoals
hij dat in vorige wedstrijden veel heeft gedaan, eerst ongeveer
25 meter met de bal lopen. Nu was het keurig. „Hij liet de bal
het werk doen".
Vrij spoedig bezorgde Klaas Bakker ons met twee goals een
veilige voorsprong. Onze linkerwing was steeds gevaarlijk.
Klaas en Arend combineerden goed en speelden aantrekkelijk
voetbal, daartoe in de gelegenheid gesteld door de zwakke
Heracles-verdediging aan hun kant.
Onze rechtervleugel, met daarachter Bob Haarms, was dit
maal minder goed op dreef. De talrijke voorzetten van Leeser
waren te scherp en werden daardoor gemakkelijk opgevangen
door de Almelose doelverdediger of gingen achter. Eerst na de
rust vond Rolf de juiste richting; zijn voorzetten waren toen
op maat.
Aanvoerder Michels, die ons zo dikwijls van intelligent voet
bal laat genieten, hield in deze wedstrijd de bal steeds te lang
bij zich en ging er mee lopen in plaats van het leer direct met
korte tikken naar zijn binnenspelers te passeren of met lange
passen naar de vleugels te openen.
Bij de rust luidde de stand nog 02 in ons voordeel, hetgeen
niet voldoende was om de Twentenaren op de knieën te krijgen.
Kort na de thee maakte Heracles uit een corner een goal,
12. Voor ons aan de kant wa^ het toen weer knijpen. De
thuisclub kreeg weer moed en kwam door hard werken enige
keren in de buurt van ons doel. Boskamp moest keer op keer
hevige duels uitvechten met de vinnig spelende rechtsbuiten
der zwart-witten. Het was Hans best toevertrouwd; bijna
steeds bleef hij de baas.
Scheidsrechter De Groot moest in deze periode dikwijls in
grijpen wegens de al te stevige speelwijze en gaf de Heracles-
rechtsbuiten een waarschuwing. Gerrit van Mourik reageerde
eenmaal te fel, nadat hij wat al te hard was aangevallen. (Niet
op reageren, Lena!) Zeer terecht kreeg hij daarvoor een waar
schuwing.
Onze doelverdediger kreeg verder geen moeilijk werk en
I>e Parel van het Leidseplein
en Visrestaurant
LEID^iEPLiM ÏO, Tel. 32988
bleef de situatie meester. Het wegspelen van de bal deed Eddy
enigszins slordig. Onze jonge doelman moet meer aandacht
besteden aan het plaatsen van de bal naar een vrijstaande
man. Deze fout werd ook door onze veldspelers te veel ge
maakt. Eerst kijken en dan de bal plaatsen, zuiver plaatsen
enlangs de grond. Dat is een van de belangrijkste onder
delen van ons mooie spel.
Arend maakte met een prachtig schot in de uiterste boven
hoek aarn alle onzekerheid een einde (13). Huis kwam nog
een keer alleen voor de ver uitgelopen Heracles-doelman, maar
hij wist het probleem niet op te lossen. Even later kwam Klaas
Bakker in precies dezelfde situatie en wipte de bal beheerst
over de uitgelopen doelmannaast.
Uit een goede voorzet van Leeser maakte Wim Huis nog een
vierde doelpunt, dat echter wegens buitenspel werd afgekeurd.
Van onze plaats leek het, of er geen vuiltje aan de lucht was.
Toen de referée inrukken blies, waren wij; blij dat wij deze
gevaarlijke klip omzeild hadden. Doordat N.E.C. een punt aan
Wageningen verspeelde, zijn wij aan de top van de ranglijst
gekomen.
Daar moeten we blijven! j. r.
STORMVOGELS—AJAX 2—2.
Dank zij het vriendelijke gebaar van een onzer donateurs
arriveerde ik Zondag 21 Maart j.l. tijdig in het sportpark Schoo-
nenberg. Voor de hekken werd het Nieuws van de supporters
vereniging „De Stormvogel" gratis verspreid. De „wachttijd"
op de tribune duurde niet lang, want twee jeugdelftallen gaven
een fris spelletje ten beste. Tot zover ging alles op rolletjes.
Toen het fluitje voor de laatste maal had geklonken, vormden
de jongens een erehaag voor de groten. Nadat Ajax het veld
had betreden, spoorde een heer met een toeter niet op de
tribune, doch op de promenade het publiek aan, de spelers
van Stormvogels bij hun verschijnen hartelijk te verwelkomen.
Deed dit enigszins zonderling aan, nog vreemder was het, dat
die „betoeterde" man tegen het einde van de match, toen de
thuisclub nog een kans op een beter resultaat dan een nederlaag
rook, de toeschouwers op de overdekte verzocht de stormpieten
luid aan te moedigen. Zulks kan men van een aanhanger op een
der rangen verwachten, echter niet van iemand, die met de
zelfde „geluidsversterker" vóór de wedstrijd heeft gevraagd
zoveel mogelijk in te schuiven. Voordat de wedstrijd een aan
vang nam, had ik even in het mij aangeboden programma ge
keken. De daarin vermelde opstellingen strookten niet bepaald
met de werkelijkheid, maar ja, men mag een gegeven paard niet
in de bek kijken. In de voorbeschouwing las ik o.a.: „dat het
zal spannen, is zeker. Het zijn bovendien altijd prettige wed
strijden, door de sfeer om het veld."
De schrijver zal deze laatste woorden na het treffen wel niet
hebben herhaald. Wat er zoal op de tribunes werd geuit, was
niet fijn. Reeds dadelijk viel waar te nemen, dat de Vogels zich
met vuur in de strijd wierpen. Het initiatief ging dan ook van
hen uit. Bij een doorbraak trok Michels de bal fraai voor het
doel, doch geen zijner medespelers was ter plaatse. Aan de an
dere kant bood Luppens de geheel vrijstaande Freriks een
prachtige kans, die echter niet werd gegrepen. Na 20 minuten
brak Michels er weer eens tussenuit, doch toen hij naar binnen
wilde drijven, kwam hij door een voet van rechtsback Van den
Oever ten val. Ik zou echter niet durven beweren, dat hier van
opzet sprake was. Hoe het ook zij, de scheidsrechter wees naar
de witte stip, onder hevig protest der blauwhemden. Van der
Wel knalde hard in. Het publiek begon zich nu pas goed te
roeren. Na een hoekschop zeilde een ferm schot van Stelling
