2
Zondag 24 Januari zijn elf voetballers uit Wageningen en een
•even groot aantal knapen uit onze kring het veld opgestapt
met het vooropgezette doel wat doelpunten te gaan maken.
Daar is niet zo heel veel van terecht gekomen. Eén buitenspel
goal, gefabriceerd door Michels, werd het resultaat van twee
maal drie kwartier ,,uitkijken-dat-je-niet-op-de-grond-valt".
Die grond was n.l. nogal hard. Deed sterk denken aan ge
wapend beton. Voor voetbal goed voetbal dan altijd be
slist ongeschikt en voor „eerste-klasse-knokvoetbal" zelfs
levensgevaarlijk. Gelukkig spelen de Wageningers geen „knok-
voetbal", zodat het een net partijtje ping-pong werd. Hoe gek
het ook klinkt; geen enkele maal moest er voor een gewonde
speler worden gestopt. ,,Een bewijs, dat het dus best kan",
horen we een bestuurslid uit het hoge Noorden al zeggen. De
goede man schreef het in zijn clubblad. Hij vertelde er ook nog
bij, dat er in België rustig wordt doorgespeeld. Beton of geen
beton! Helaas, voor hem, wisten iwe dat allang, maar hier
leven we niet in België en zijn we gelukkig nog steeds ama
teurs. Het is natuurlijk erg prettig bij een zeer lage tem
peratuur op een tribune te zitten en te kijken naar 22 lieden in
sporttenue, die verwoede pogingen doen een bal te raken en
op de been te blijven, maar met sport heeft dat onzes inziens
niet zo heel veel te maken. Enfin, ieder zijn meugWie zei
dat ook weer? Voor de rust is Wageningen driemaal door dat
beroemde oog van de naald gekropen. Wij éénmaal. Boskamp
speelde op een gegeven ogenblik bij vergissing nogal hard de
verkeerde kant op. Pieters Graafland moest een lange sliding
over het portland maken om een doelpunt te voorkomen. Hij
deed het in smetteloze stijl. We hebben het niet gezien, maar
vermoedelijk was de zijkant van zijn body zeer geschikt voor
een broodje tartaar. Dat Wageningen zonder brokken half
time haalde, hadden de groen-witten beslist aan het veld te
danken. Na een goede MichelsVan der Wei-combinatie kreeg
Bakker de geheide kans om een deuk in het Wageningse mo
reel te slaan. Klaas accepteerde de kans niet, want hij schoot
hard over het doel. Wim Huis klein van stuk en dus met
kwetsbare plekken nogal dicht bij de grond voelde zich op
het cement tamelijk thuis, maar kon toch ook niet de kracht
opbrengen iets aan de score te doen. Met nog steeds dubbel
blank zijn we warme voeten, een droge neus en thee gaan halen.
De thee kwam wel, de rest niet zo erg best in orde.
Na de rust heeft Wageningen getracht Haarlem en N.E.C.
verder van ons weg te schieten. Die opzet is niet geslaagd.
Haarms, Krist, Bouwens, Van Mourik, Boskamp en Eddy had
den een muurtje neergezet er was toch cement genoeg
waar geen bres in te schieten viel. Wel scheelde het soms niet
veel Ditmeyer, Huis, Bakker en Van der Wel moesten vaak
hulp verlenen en een beetje geluk kwam er ook nog bij maar
Directie CAREL C. KAMLAG en TOM MANDERS
Ajax tracht aan het woord te komen, doch doelman Geutjes
van Wageningen maakt een afwerend gebaar
Foto Desmit
het bouwsel bleef heel. Gelukkig maar, want onze voorhoede is
er nagenoeg niet meer aan te pas gekomen. Op een eenzame
plek, diep in de achterhoede der Wageningers, stond Michels in
z'n dooie eentje op een bal te wachten. Een bal die niet kwam,
omdat de groen-witte halves steeds de gelegenheid kregen de
door onze spelers slecht geplaatste knikker op hun slof te
nemen. Ze deden het gretig. Zelfs te gretig, waardoor Charley
van der Weerd hij speelde weer een prima partij en zijn
makkers geregeld stuiterballen hadden te verwerken. U weet
het, dat is een moeilijke karwei en ligt niet iedereen. De Wa
geningse voorhoede lag het slecht en zo haalde ons team, vooral
door het goede spel van Boskamp, het doelpuntloze einde. Eén
punt waren we dus kwijt we hadden er écht niet op gerekend
maar eerlijk gezegd (al hebben we vóór de rust de kans op
een overwinning gehad) we zijn er nog goed afgekomen. Aan
de Wageningers ons saluut voor hun sportief optreden. Ook
scheidsrechter Aussum een bedankje voor zijn prima leiding.
Hij vertelde ons, dat het een zeer gemakkelijk fluiterijtje was
geweest. We twijfelden er niet aan.
Misschien weet U het niet meer, maar we staan nu met 22
punten op de tweede plaats. Een weinig geflatteerd. N.E.C.
heeft 21 punten, maar een wedstrijd minder gespeeld. Dat kan
dus met 23 punten de eerste plaats voor de Nijmegenaren wor
den, zodat wij dan naar de derde etage afzakken. D.W.S. ligt
vier punten op ons achter en Stormvogels relatief één wed
strijd meer gespeeld 7 stuks. In de rug zijn we dus voorlopig
gedekt. Een prettig gevoel. Hoe het verder zal gaan, weten we
natuurlijk niet. De ijsperiode kan ons goed Rolf Leesers bles
sure zal wel genezen zijn misschien slecht hebben gedaan.
Dat laatste geloven we echter niet, want vorstperioden zijn we
in de loop der jaren meestal goed te boven gekomen en getraind
is er weer. Dus afwachten maar, vrienden, de tijd zal het ons
leren.
Zaterdag 20 Maart gaan we feest vieren. In Krasnapolsky,
het gerenommeerde huis van de heer Staal. Allemaal in het
Zondagse pak en met feestgezichten. We zijn dan 54 jaar
neen, U niet mevrouw de club natuurlijk! Marius Koolhaas
op de planken. Neen, niet aan de piano, maar met een daverende
rede. We horen onze president al: „Dames en heren, ik ben
trots op onze jongens, die het weer hebben bestaan de bovenste
plaats van de ranglijst te veroveren. Nog acht wedstrijden in
hetzelfde tempo en over een paar maanden kunnen we Rinus
Michels en zijn jongens niet zijn eigen, hoor! feliciteren
met het behaalde kampioenschap. Het even nakijken acht
tiende! Jawel, het achttiende!" ApplausZakkenha
lenZeg, vrienden, als dat eens waar was! Toe, gunt Ma
rius en ons de lol.
De leden van de „Bordjesclub" komen ook weer bij elkaar. Zo
omstreeks 18 Maart moeten de kelkjes geheven worden. Het
