7
met dat gestumper van ons kreeg, weet ik niet. Een feit was
echter, dat hij ons tot het einde behulpzaam is gebleven met
snoeren verstellen, wormen aanhaken en enkele leerrijke tips,
waardoor hij voor zichzelf niet de volle tijd ter beschikking
kreeg om wat te vangen.
Opmerkelijk was, dat het comité deze sportieve daad direct
had ontdekt. Onze speaker kreeg bij half time gelegenheid
een speciaal gefabriceerde prijs van de heer Mijndert Volkers,
bestemd voor de sportiefste deelnemer, aan Dirk Bos uit te
reiken. Jaen wat voor een prijs! Een prachtig kunstsmeed
werk aan een zware ketting, versierd met medailles en ge-
Vriend Kolman, specialist in tafelversieringen
droogde schar. Deze onderscheiding werd hem keurig omge
hangen met de verplichting haar tot in Mokum te blijven
dragen.
Het gehele apparaat woog 10 pond, wat de eigenaar nu niet
bepaald een sinecure leek. Hij ging dan ook gretig in op het
voorstel van Meinders om deze plicht voor een paar verteringen
over te doen.
De wedstrijdvoorschriften luidden: 6 x een half uur. Waarom
geen zesdaagse Na de eerste ronde stond W. Addicks met 9
stuks onbedreigd aan de kop, met als naaste concurrent Mittel-
meyer met 5, terwijl er 2 deelnemers nog geen handgift hadden.
In het volgende half uur waren de rollen omgekeerd. Mittel-
meyer had de leiding overgenomen met 12, Addicks was op 9
blijven staan. Als „runners up" hadden Keereweer met 8, Kol
man en Gerrits met 7 zich gemeld. Van Gerrits liepen er ge
ruchten, dat hij met sukade en krenten als aas zijn geluk had
beproefd. Addicks stond op een andere plaatsde vissen hadden
hier zijn „throughs" niet begrepen. De kampioen 1952 was de
enige die visloos was gebleven.
Bij het verstrijken van de eerste helft werd de stand bekend
gemaakt, evenals het totaal van de op de wal gebrachte mon
sterbaarzen, n.l. 145. De lëider had zijn plaats gehandhaafd en
zijn totaal op 13 gebracht. Zwaan was de nieuwe concurrent
geworden met 11. Addicks was op 10 gekomen en Euwe, even
overgewipt uit het schaaktoernooi, had er 9. De kansen van
A. R. Strikkers om zijn titel te prolongeren, waren met een
gehandhaafde 0 tot een minimum gereduceerd.
De pauze verliep zeer geanimeerd. Er werd een partijtje bil
jart gespeeld of een kaartje gelegd, terwijl anderen in gezellig
visserslatijn de schoonste leugens aannemelijk probeerden te
maken. Kolman was recordhouder met de grootste baars, n.l.
een van 22% cm, wat mij wel een beetje erg vlot gemeten voor
kwam.
Met frisse moed werd aan de tweede helft begonnen, nadat
wij door het dorp hadden gewandeld met een lachende Dirk Bos
en een zwaar torsende Meinders.
De vissen hadden er niet veel zin meer in en menige deelnemer
had wel de een of andere leuke opmerking hierover. Zo hoorde
ik iemand zeggen, dat ze waarschijnlijk naar de kerk waren,
terwijl een ander de mening was toegedaan, dat ze misschien op
uitsmijters gerekend hadden. Het zal wel altijd een moeilijk te
beantwoorden vraag blijven, wat de oorzaken zijn, maar een
feit is, dat er slechts een schamel aantal aan het totaal kon
worden toegevoegd, n.l. 20 stuks.
Mittelmeyer kwam op 14, Zwaan bleef op 11 staan, waar
Wim Addicks hem gezelschap kwam houden en Euwe op 10.
Meinders had kans gezien een collega „beet" te laten krijgen
van een gedroogde schar en Uriots hengel stond finaal krom
van een juweel van een pers voor de zitkamer.
Hoewel het vorige totaal van 20 in de voorlaatste ronde werd
opgevoerd tot 24, bleef het toch ver beneden het peil van de
eerste helft. Gerrits was in deze ronde met 5 stuks topscorer.
Mittelmeyer en Zwaan deelden de eerste plaats met 14, Ad
dicks 13, Gerrits 12, M. Volkers en Euwe 11 en als tweede mis
schien nog gevaarlijke groep Sedelaar, Exmann en H. Volkers
met 9.
Hengels boven water, laatste ronde! Wat voel je dan als
beginneling hoe enorm veel je tekort komt. Naast mij zag ik de
strijd tussen de bolleboffen Zwaan en M. Volkers. Geen seconde
ging bij het verwisselen van aas verloren.
Geregeld werd er „volk" geroepen en de surveillanten konden
voor Volkers weer noteren. Een half dozijn in de laatste ronde
was voor hem net voldoende om met een totaal van 17 stuks
Zwaan met 16 op de eindstreep te kloppen, waardoor hij zich
kampioen 1953 mocht noemen.
In deze volgorde werden de verdere prijzen behaald: Gerrits
15, Mittelmeyer 14, H. Volkers en W. Addicks 13, Euwe 12,
Exmann, Samson en Sedelaar 10, Keereweer 9, Kolman, Schro
der en Vrenegoor 7, D. Bos, Knoop, De Ruyter en Meinders 6,
J. Schetters en W. F. Volkers 5, Dukker en Uriot 4, Th. Bos,
Potharst, v. d. Steeg, J. L. Strikkers en De Vlieger 3, Levendig
2, A. R. Strikkers 1.
Enige opmerkelijke dingen in deze einduitslag zijn naar mijn
mening: le. Dat de strijd tussen de internationals Volkers, Pot
harst en Addicks met groot verschil in het voordeel van laatst
genoemde werd beslist. 2e. Dat niemand in de tweede ronde in
staat is geweest een grotere baars te vangen dan van 22% cm,
waardoor vriend Kolman de eerste prijs won. 3e. Dat het comité
L. S. zeer bescheiden uit de bus is gekomen. 4e. Dat de kam
pioen 1952 zich pas in de laatste ronde van alle blaam kon
zuiveren.
Toen de officiële wedstrijd was afgelopen, werd een ieder
de gelegenheid geboden verder vrij zijn geluk in het water te
beproeven. Kolman zou de massa nu wel eens even tonen, wat
hij waard was. Hij wist nog een prachtige snoek van ongeveer
7 pond aan de haak te slaan en leverde het bewijs, eigenlijk
alleen interesse voor zware jongens te hebben. Hoewel de
capaciteiten van Kolman door insiders zeer hoog worden aan
geslagen, hielden enkele dezer professionals toch ernstig reke
ning met de mogelijkheid, dat zijn stropersnatuur weer boven
was gekomen.
Zo langzamerhand was de tijd genaderd, dat deze kleine
schare Ajacieden zeer nieuwsgierig was hoe het eerste elftal
het er op „de Berg" had afgebracht. Meinders zou dat wel even
versieren en via alle mogelijke instanties kwam het voor ons
allen wel zeer verrassende resultaat.
(Vervolg op pag. 10)
Zij die niet alleen de vissen, doch ook elkaar wel eens tuk hadden
