Zeg, heb je al
hobbel gehad?
6
Dat was de vakterm, die liet vorige jaar geregeld over het
Kanaal tussen Calais en Dover klonk. Het is een gebruikelijk
gezegde, wanneer de vissen niet erg willen bijten, wat toen
voor de heren W. F. Volkers en A. R. Strikkers nochtans geen
bezwaar was om de grootste baars resp. het grootste aantal
vissen uit het wel zeer woelige en koude water te slepen.
Tjonge, tjonge, wat is Ajax toch een club. Buiten vele experts
op allerlei gebied in het bezit te zijn van een kamer van vis
water, zal waarschijnlijk wel een unicum in de voetbalwereld
zijn. Kent U hem niet? Onbegrijpelijk, Ome Toon Vrenegoor!
Deze volbloed amateur heeft met zijn eigen slee (Hupmobile)
ons landje enige dagen verkend en daarna het comité Levendig
Schroder geadviseerd in Broek op Langendijk de hengels te
laten uitwerpen. Van onkostenvergoeding wilde hij absoluut
niets weten en U zult begrijpen, dat het comité deze sympathie
ke geste niet onbeloond wilde laten voorbijgaan. Bij monde
van zijn speaker Wim Volkers werd Ome Toon na afloop een
enorm groot „zilveren" kruis aangeboden, onder dankzegging
voor de bewezen diensten. Alle aanwezigen stelden dit gebaar
op hoge prijs en het klaterend applaus was misschien voor Ome
Toon net iets te veel om in zijn dankwoord de tranen te kunnen
bedwingen. „Kleine oorzaken hebben soms grote gevolgen."
De voornaamste reden, dat de keuze op Broek op Langendijk
was gevallen, was dat er voor de grootste prutser toch nog
kansen bestonden om wat aan de haak te slaan. Bedroeg de
vangst het jaar tevoren misschien 50 stuks, nu moesten de
surveillanten 220 keer hun papier en potlood ter hand nemen.
Deze onbaatzuchtige helpers waren ditmaal de heren Zwang en
Wiep Volkers, welke laatste tevens de fotoreportage voor zijn
rekening nam. Beide heren werden na afloop met hartelijke
woorden voor dit keurige werk bedankt en zagen zich daarvoor
met een keurig geschenk beloond.
Voordat de gehele visclub bij elkaar is, moet er het een en
ander geschieden. Om te beginnen wil ik alle werkgevers, die
personen in dienst hebben welke lid zijn van het Ajax-viscollege,
van harte complimenteren met een dergelijk bezit. Deze heren
behoeven niet de minste angst te hebben, dat hun personeel op
een eventueel zeer vroeg aanvangsuur niet aanwezig zal zijn.
De touringcar was deze keer om 5.30 uur gestart met de ge
wone jongens uit Zuid en arriveerde om 5.45 uur reeds op de
Ringdijk om schrijver dezes en Ome Jan Sedelaar op te halen.
Laatstgenoemde is ook nog altijd in staat de gezelligheid te
verhogen.
De stemming zat er al direct in en er ontstond alleen vlak
over de Berlagebrug even consternatie, toen Keereweer (clean
shaving) ontdekte, dat de wormendoos kapot was gegaan. De
lieve beestjes kropen nu over de grond. Het geval was spoedig
opgelost. U hebt in een circus misschien wel eens een slangen
bezweerder gezien. Ik kan U verzekeren, dat zulks nog maar
een slechte imitatie moet zijn geweest van wat Wim Addicks
Levendig aanzien van een hobbelig terrein
presteerde. Met Arabische blikken dwong hij de wormen naar
de doos terug te gaan. Dit was alleen al 2.75 waard.
Nou ja, 2.75, het werd in Broek op Langendijk verhoogd tot
3.Je moet daar, om in de polders te mogen vissen, nog een
dagvergunning van een kwartje hebben. Je hebt toch altijd en
overal kwaaddenkende lieden! Er waren er nu alweer, die
meenden dat het handschrift op die vergunningen verdacht
veel overeenkwam met dat van Ome Toon. Kunst, dat hij die
benzinekosten niet vergoed wildé hebben
Bij de wolkenkrabber stapte het „betere genre" van Zuid in
en onder aanvoering van Wim Volkers kwam de ware gijn er
pas goed in. Hij lanceerde een nieuwe schoonmoedersjapon,
waar de heren Fath en Dior vast en zeker met jaloerse blikken
naar zouden hebben gekeken.
Het werd een echte sightseeing-tocht, die Van der Steeg be
titelde met „Paris by Night". ïk heb mijn best gedaan om
Josephine Baker nog te ontdekken, maar zonder resultaat. Op
de Rozengracht stapte de manager in. Gezien de minder pret
tige ervaringen met deze heer in het vorige jaar, werd zijn
bagage streng gecontroleerd op eventuele aanwezigheid van
lodaline. Niets gevonden, dus instappen maar.
De letter M, die verleden jaar met Jaap Moos in de ver
traging een rol speelde, was ook nu weer de spelbreekster in de
organisatie. Meinders was namelijk nog niet aanwezig, waarna
de commissie op onderzoek uitging. De motivering dat hij
maar een uurtje op bed was geweest, doordat hij tot 5 uur in de
Bilderdijkkade had getraind, werd door het comité zonder op
legging van boete geaccepteerd. Heeft Jaap Moos die boete al
betaald, heren L. en S.
Zo langzamerhand raakte de bus vol. Aan de Amstelveense-
weg stapten Zwaan en de kampioen A. R. Strikkers in, de laatste
nog geen flauw idee hebbende welke desillusie hem in Broek op
Langendijk boven zijn hoofd hing. Voor de enkele voorbijgan
gers en voor de aanwezigen in de bus die hem eventueel niet
kenden, was er geen twijfel mogelijk. Met een echte vissnor
omhangen met ongeveer 100 medailles en een kaart met het
opschrift: „Viskampioen Ajax 1952" in de hand, stapte hij als
een vorst in de wagen. Een vorstelijke ovatie, die rustig ver
geleken kon worden met het enthousiasme van de Mokummers
bij het laatste bezoek van onze Landsvrouwe aan de hoofdstad,
viel hem ten deel. De laatste man die opgepikt moest worden,
was Dirk Bos, die er zo opvallend netjes uitzag, dat Wim Vol
kers hem vroeg of hij soms de kleding van zijn opperman had
geleend. Schuier jij meneer even af, Jan. Balleefd!
Onze groep was nu uitgegroeid tot 28 personen, welk aantal
bij tijdige aanwezigheid van Henk v. d. Berg 29 had moeten zijn.
De heer Exmann zou later op eigen gelegenheid uit Zandvoort
komen om het gezelschap te completeren. Het was jammer dat
een onzer donateurs, de heer Hoopman, die dezelfde plannen
koesterde, hierin door een ziektegeval van een zijner kinderen
wreed werd gestoord. Wij hopen dat bij het verschijnen van dit
nummer de zieke weer is opgeknapt en zo dit nog niet het geval
is, een spoedig en algeheel herstel zal volgen.
Bij een dergelijk gezelschap zitten altijd wel een paar potsen
makers, die de boel aan de gang brengen. Deze taak namen
Wim Volkers en Meinders, welke laatste als parool heeft „in
een doodshemd zitten geen zakken", voor de volle 100 procent
voor hun rekening. De schaatsdemonstratie, die beide komie
ken, gewapend met een heipaal, bij de Hembrug in het mulle
zand gaven, was een scène die in de Snip en Snap-revue de han
den van een uitverkocht Carré op elkaar had gekregen. Het
beste bewijs dat de stemming er goed in zat, was wel, dat nie
mand in de gaten had, dat wij Broek op Langendijk met onze
„Vergeet-mij-niet"-touringcar al lang voorbij waren.
Dit kon de pret niet drukken. Zo arriveerden wij bij het rijk
der duizend eilanden (het kan er een meer of minder zijn), waar
wij in Café Marktzicht, eigenaar C. Vijzelaar, een prettig en
gezellig onthaal vonden. Prima consumptie en populaire prijzen.
Ome Toon had ook hiermede eer van zijn werk.
Na de koffie, nummers en wormen (is het soms wurmen?) in
ontvangst nemen, waarna de strijdkreet losbarstte: „Op naar
de arena!"
Evenals mijn kaartpartner Uriot vond ik het minder prettig
onze huisbaas Dirk Bos tussen ons in te hebben. Het is al erg
genoeg, wanneer hij elke Maandag om de huur komt, nooit wat
laat opknappen en je moet dan nog voor je genoegen vlak naast
hem staan vissen.
Of hij dat nu zelf heeft aangevoeld of dat hij diep medelijden
