F. DAZERT
Leeu war den-Aj ax
Paleisstraat 3
ENGELS SCHOEISEL
4
zich voor de tribune, waar de heer Velt nog even het woord
nam en alle deelnemers een door de patiënten van het sanato
rium vervaardigd, met riet omwoeld bloemenvaasje (gevuld)
overhandigde. De sport had zijn plicht tegenover de lijdende
mensheid weer gedaan. Moge het altijd zo blijven!
De eerste competitie-nederlaag op eigen veld is er dan. En
dat op zo'n schone Zondag. Stormvogels met Kraak onder de lat
en de ex-Ajacieden Drager en Westers in de ploeg, heeft zijn
slag geslagen. Ten overstaan van een zo goed als volle bak. Op
de ,,Open" zaten ze in overhemd en zomerjurk te zitten en de
nederlaag mee te beleven. Een nederlaag die door het meer dan
zwakke spel niet te ontlopen was. Krist, Haarms, Van Mourik,
Michels en Van der Wel leverden goed werk, maar de rest, met
uitzondering van Visser, die zich tweemaal kansloos gepasseerd
zag, was er hopeloos uit. Een off-day pleegt men dat als een
zacht zalfje te noemen. Vrienden, wat was het slecht. Bar
en bar! Stormvogels, heus geen wonderploeg, had er een „mak
kie" aan. Bij de Vogels viel Drager tegen, kreeg Kraak weinig
of geen moeilijke ballen te verwerken en was de kleine Westers
de grote man. Wat heeft die knaap gezwoegd. Rechtsbuiten
Luppens, kanonnier van formaat, werd met twee voltreffers -
de eerste een dreun die Visser alleen maar hoorde het IJmui-
dense feestvarken. We lezen zo vaak in clubbladen, als er ver
loren is: „een wedstrijd om maar zo gauw mogelijk te vergeten."
Een al heel goedkoop nummer. We zouden niet gaarne willen
beweren, dat deze match voor genoemde „slagzin" in aanmer
king komt. Het zou onbillijk tegenover de Vogels zijn. Zij heb
ben van de eerste tot de laatste minuut gewerkt en hard ge
werkt ook om zo'n goed mogelijk resultaat te bereiken. Ze heb
ben dat, wel stevig, maar op eerlijke wijze gedaan en konden
daarom met een opgewekt gezicht over een verdiende overwin
ning het veld afwandelen. Een nederlaag is nooit erg, vooral
niet als er wat uit te leren valt. En uit dit puntenverlies viel
wat te leren. Technisch och, we weten het allemaal zijn
we heus wel tamelijk bij, maar tactischWat hebben we er
aan als een speler een moeilijke bal keurig „dood" maakt, om
hem vervolgens naar een tegenstander te plaatsen? Wat heb
ben we er aan als b.v. Michels, zwaar gedekt, wanhopige po
gingen doet door de verdediging te breken en dan telkens weer
tot de ontdekking komt, dat zijn binnenspelers ergens op het
middenveld te vinden zijn Wat hebben we aan een voorhoede
die meestal uit twee of drie spelers bestaat Hoe willen we dan
in godesnaam aan doelpunten komen De beste verdediging be
staat nog steeds uit de aanval. Als de voorhoedespelers dat nu
eens willen bedenken en de overigen meer aandacht besteden
aan het goed afgeven van de bal, zal dat ons spel een stuk ten
goede komen. Vrienden, er kleven vele fouten aan ons spel, fou
ten die met een beetje goede wil beslist te verbeteren zijn.
Maak het in de volgende matches waar.
BROWN.
Het verre uitstapje naar de Friese hoofdstad heeft ons elftal
niet met een overwinning kunnen bekronen. Integendeel, het
werd een stevige 30 nederlaag. Hierbij dient echter te worden
opgemerkt, dat het ons niet bepaald heeft meegezeten. Nadat
de onzen enkele doelrijpe kansen hadden laten voorbijgaan, kon
den de gastheren zich op een heel goedkope manier een 2—0
voorsprong verschaffen. Van Drecht, die tegen Haarlem 2 zijn
doel zo kranig had verdedigd, had nu als plaatsvervanger
voor Pieters Graafland enige zwakke momenten, die on
verbiddelijk werden afgestraft. Het deed prettig aan, dat geen
zijner medespelers hem hiervan een verwijt heeft gemaakt. In
de pauze werd hem van verschillende kanten moed ingesproken.
Kop op, Jan, het is nog altijd sport!
Afgezien van deze tegenspoed, mogen wij niet blind zijn voor
de feilen in ons spel. In de eerste plaats is het tempo veel te
laag, waardoor een reeds gepasseerde verdediger zich meestal
kan herstellen. Waar is de tijd, dat onze half linie het midden-
veld beheerste Thans werd een ver naar voren getrapte bal
doorgaans een prooi van de andere ploeg. Ook het plaatsen van
de bal vraagt dringend verbetering, wil onze toch al niet sterke
voorhoede waarin het in hoofdzaak van Michels en Van der
Wel moet komen tenminste meer succes hebben. De Leeu
warders speelden fris van de lever, al vielen er ook bij hen wel
zwakke plekken waar te nemen. In snelheid staken zij ons de
loef af. Bovendien maakten zij een behoorlijk gebruik van onze
dekkingsfouten. Linksback Bouwens had het vooral toen
linksmidden Klaas Bakker na de hervatting als zesde aanvaller
optrad tegen de snelvoetige rechtsbuiten niet gemakkelijk,
al was diens schot niet altijd even zuiver. Spil De Linde ruimde
heel wat op. Tussen de palen was Koopman zeer betrouwbaar.
Onder leiding van Michels ondernam ons team al spoedig
enige aanvallen. Een verre trap van Boskamp belandde bij Van
Dijk, doch er was verder niemand van ons aanwezig om voor
de juiste afwerking te zorgen. Uit een fraaie voorzet van
rechts kopte Rinus rakelings over. Vlak daarop kreeg onze aan
voerder een schier niet te missen kans. Michels centerde naar
Van der Wel, die op zijn beurt Van Dijk de eer gunde. Gerard
liet op enkele meters afstand van het doel de bal echter iets te
ver voor zich uitrollen, zodat Koopman nog net kon ingrijpen.
Aan de overzijde liep de rechtsbinnen onder een mooie voorzet
van zijn buurman door.
Ondanks heftige tegenstand ging Bartels op avontuur uit en
plaatste het leer vervolgens hard en laag voor het doel, waar
echter geen zijner clubgenoten te bekennen was.
Bij een gevaarlijke doorbraak loste de rechtsbuiten van de
rand van ons strafschopgebied een hard schot, dat niet de
goede richting had. Tegen het spelbeeld in opende de thuisclub
de score. Met een der Friezen achter zich, liep Van Drecht enige
passen naar voren om een hoge stuiterbal onschadelijk te ma
ken. Jan liet de knikker echter jammerlijk glippen, waarna Van
der Ley gemakkelijk het beslissende tikje kon geven. Nauwe
lijks waren wij van de schrik bekomen, of onze goalie liet zich
door de schietgrage Schaafsma verrassen (20). Deze stand
spotte met de krachtsverhoudingen, maar ja, de doelpunten
tellen. Tot overmaat van ramp ruimde Boskamp voor de enige
reserve, Draaijer, het veld. Dit had de nodige omzettingen in
onze ploeg tengevolge.
Een onverwachte kogel kon Van Drecht nog juist over de lat
tippen. Ons rechter verdedigingsblok schonk linksbuiten Hoeke-
ma veel te veel vrijheid.
Enkele schoten hield de Friese keeper er keurig uit. Na
tweemaal geattaqueerd te zijn, mikte Van der Ley iets te hoog.
Van der Wel deed hem dit terstond na. Uit een vrije schop kopte
Schaafsma goed in, doch Jan redde vallende. Bartels en de ver
van zijn heiligdom verwijderde Koopman raakten in een duel ge
wikkeld, doch er vloeide voor ons geen succes uit voort. Rust
2—0.
Nadat Ajax in de tweede helft een kwartier lang tevergeefs
een sterke druk op de veste der Leeuwarders had uitgeoefend,
kreeg Hoekema op de andere strook enige opgelegde kansen,
doch deze gingen door zijn „eenbenigheid" teloor. Van der Wel
nam een vrije schop zeer listig, waarop Van Dijk een schot in
zond. De keeper was echter op zijn post, al moest hij ook op de
knieën. Na een vlijmscherpe pass van Hoekema langs twee
Ajacieden, faalde de middenvoor volkomen.
Naderhand maakte deze zijn fout echer goed, door Van
Drecht ten derden male het nakijken te geven. Een vierde doel
punt werd wegens buitenspel geannuleerd. Een lange pass van
Bartels wist Koopman vlak voor de aanstormende Draaijer te
onderscheppen.
Rechtsbuiten Van der Wel liet de linker flank der Leeuwar
dense defensie talrijke malen zijn hielen zien, doch het leverde
niets op, ook al liet Arend enige goede voorzetten los. Een
zoever van Draaijer had de doelman niet dadelijk onder con
trole, doch via de paal kwam het bruine monster toch in diens
bezit. Michels werd een keer op onreglementaire wijze van de
bal gelopen, doch er klonk geen fluitsignaal. Bakker beproefde
ook eens zijn g"eluk, doch hij kreeg nul op het request.
Toen Haarms de linksbuiten wat al te stevig aanviel, ver
wachtte men een penalty. Ajax mocht evenwel een vrije schop
nemen. Een verre schuiver ketste tegen een onzer doelpalen.
Door weifelend optreden van onze verdediging kreeg Van der
Ley nog een kans, doch hij strandde op onze uitlopende keeper.
Al viel de zege der Noorderlingen wat te groot uit, onver
diend was ze stellig niet.
Onze vertegenwoordigers waren: Van Drecht, Boskamp
(later Draayer), Van Mourik, Bouwens, Krist, Haarms, Bartels,
Bakker, Michels, Van Dijk en Van der Wel.
ETÊ
