2
Ongeveer een jaar geleden schoten Wageningse Charley en
zijn makkers met vier voltreffers iedere gedachte aan een her
nieuwd Ajax-kampioenschap tot gruizels. Misschien weet U
het nog. Zo niet, dan kunt U het verhaal beslist in het October-
nummer 1952 van het Ajax-Nieuws vinden. We hebben daarin
verteld, hoe rood-wit nogal triest van ,,de Berg" werd
geschoten. Een nederlaag zonder enige glorie.
Zondag 20 September j.l. zijn Van Dijk en zijn boys in de bus
gestapt met het voornemen op diezelfde berg iets recht te zet
ten. Elf vastberaden jongelingen kunnen U weet het uit
ondervinding een bal onplezant laten stuiteren. Op genoemde
bult is dat gebeurd. Tot schrik van alles en allen die met de
bergbewoners optrekken. We hielden er een 51 score aan over.
Een resultaat, dat alle pessimistische Amsterdamse verwach
tingen in de beroemde chemise zette. Nu we moeten het
toegeven was er wel enige reden om het voetbal-weekend
niet al te vrolijk in te kijken. Bartels mocht van de baas zijn
militaire jasje beslist niet uittrekken. Michels en Ditmeyer
liepen rond met een paar deuken en kreukels, die nog niet glad
gestreken waren en Van der Wel had het de laatste tijd zó goed
gedaan, dat hij op het reservebankje mocht gaan zitten. Stan
daar en Haarms voeren er wel bij. Mochten mee naar Wage-
ningen. Eerstgenoemde kreeg met Bakker de linkervleugel als
operatieterrein en Bob mocht als rechtshalf proberen de trots
van Wageningen uit te schakelen. Zo klommen we dan ,,de
Berg" op. Nou, toen achter een bal aan. Dat lukte wel, maar je
moet dat ronde, soms zo wispelturige ding per se tussen een
paar palen en onder een lat schoppen, wil je er de grootste lol
aan beleven. Die lol liet nogal op zich wachten. Wageningen
zag namelijk ook iets in feestgezichten.
Eddy Pieters Graafland geniet als doelman in Amster
dam al enige reputatie. Nu Ajax hem mee naar Wageningen
heeft genomen, kent de voetbal-clan uit dat stadje onze Ed ook.
Hij maakte er furore. Door een paar splendid saves en door het
onschadelijk maken van een ontzaglijke dreun van idool Char
ley. Er kwam een goal uit. Aan de kant waar iedere groen-witte
voetbalfan haar niet wenste. Van Dijk kreeg de vreugdeklappen
en -handen (warme). Van der Wel is toen het veld opgewandeld
en Michels er af. Als linksbuiten is Arend bewonderenswaardige
voetbalkunsten gaan uithalen. Er kwamen goals van. Eén van
hemzelf (aanschouwelijk voorbeeld) en drie met medewerking
van Van Dijk, Standaar en Ditmeyer. Na dit gelezen te hebben,
denkt U zeker, „dat is op die „Berg" effen-in-de-bus-geweest".
Dat dachten wij ook we hebben de match niet gezien toen
we de uitslag hoorden. Zij, die op de eerste rij gezeten hadden
en het beslist weten, waren natuurlijk tevreden, maar liepen
niet over van enthousiasme. Wageningen was zwak en zonder
vm/m
Directie CAREL C. KAMLAG en TOM MANDERS
„big Charley" zouden de groen-witten een hele toer hebben om
zich te handhaven. Bij ons was Krist de grote man. Bouwens en
Haarms heel goed. Bob schakelde Van der Weerd volkomen uit.
Eddy wat hij presteerde weet U al liet het met assistentie
van de goed spelende Boskamp en Van Mourik bij één tegen-
punt, wat dus aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Een
voorhoede die vijf goals scoort, moet zo om en nabij perfect zijn
geweest. Volgens onze zegslieden mankeerde er het een en ander
aan. Standaar kwam èn als linksbuiten èn als middenvoor tot
heel matige prestaties. Ditmeyer stond iets hoger genoteerd,
maar kon thuis toch ook niet vertellen, dat het publiek hem
staande ovaties had gebracht. Van Dijk en Bakker speelden be
hoorlijk en wat Arend op de grasmat legde, staat reeds ge
schreven.
Mening van vriend Crook: „not satisfied, maor der sit for-
oetgang in". Voor het archief, naar Wageningen gingen Pieters
Graafland, Van Mourik, Boskamp, Haarms, Krist, Bouwens,
Ditmeyer, Van Dijk, Michels, Bakker, Standaar en Van der Wel.
De met spanning tegemoetgeziene bondsvergadering, die o.a.
het vraagstuk „48 eerste-klassers" moest oplossen, is achter de
rug. De oplossing U weet het is gevonden. Het zgn.
lagere voetbal heeft de prijs gewonnen. Bij de rondvraag heeft
de heer Koolhaas gezegd „onder protest". Dat is nooit leuk als
je wat gewonnen hebt; 't geeft te denken. Maar enfin, we hou
den dus de indeling waartegen we nu alweer een paar jaar aan
kijken en er gaan aan het einde van dit seizoen per afdeling twee
clubs het voetbalwalhalla uit. Zonder pardon. Wij voor ons
hebben zo'n idee, dat èn de eerste- èn de lagere klassers de strijd
hebben verloren. Met dit onzalige besluit is o.i. de voetbalsport
op het meer dan hellende vlak aangeland en de rush naar de
afgrond is niet meer te stuiten. Enige jaren geleden hebben we
er in ons blad al de aandacht op gevestigd, dat het de verkeerde
kant opging. Wij zijn in onze pen geklommen toen het „be
roemde cysteem" door enige experts! zo warm aanbevolen
werd doorgevoerd en het beruchte „Plan" op tafel kwam. We
hebben er op geattendeerd, dat èn door het systeem èn door de
overschrijvingsbepalingen, èn door het harde spel èn door de
verre reizen de pret er voor vele liefhebbers radicaal zou af
gaan. We wisten vooruit, dat we, gelijk de bekende roepende in
de woestijn, verloren zouden lopen. Dat we echter gelijk hadden,
behoeven we niet eens meer te bewijzen. De feiten jaarver
slagen Olympisch Stadion, K.N.V.B., de geweldige vlucht van
de zaalsporten - liggen voor het grijpen. Het verhaal van het
verdronken kalf kent U natuurlijk. Met een variant op de daar
in voorkomende put, zouden we willen zeggen „men ontwaakt".
In „Blauw-Wit Thuis" trof ons oog een symptoom, dat daar
sterk op wijst. De heer Hoven schreef namelijk in het Stadion
programma: „dit harde spel, dit aanvaarden van risico en ge
vaar opleveren voor de tegenstander, is mede oorzaak dat voet
bal voor de spelers geen vreugde meer is en vele jongelui, zoals
vroeger tot de kern van spelers behoorden, er de brui aan ge
geven hebben. Wie het van dergelijke harde speelwijze moet
hebben, pleegt afbraak aan de sport."
Zo, zodus toch!
Het doet ons werkelijk genoegen, dat de heer Hoven eindelijk
tot de ontdekking is gekomen waar de schoen wringt. Jammer,
zeer jammer, dat genoemde heer die ontdekking niet een jaar
of vijf eerder heeft gedaan. Hij had dan met z'n welversneden
pen naast ons kunnen staan. Nu vrezen wij met grote vreze,
dat hij de boot alleen maar kannastaren.
In het clubblad van A.F.C. lazen we, dat de voorzitter van
H.F.C. tijdens de bondsvergadering moet hebben gezegd, dat
na een bepaalde datum - 15 April of 1 Mei H.F.C. in offi
ciële wedstrijden niet meer met haar sterkste elftallen zal uit
komen, omdat men de spelers van die dag af volkomen vrijlaat
in de keuze van hun zomersport. Een standpunt dat we kunnen
toejuichen, maar hoe dit rijmt met „48 eerste-klassers" is ons
niet erg helder Twee en twintig wedstrijden, exclusief de ronde
om het kampioenschap over inclusief praten we niet eens
is, gezien het in ons land heersende klimaat, absurd. Voorop
gesteld natuurlijk, dat we honkballers, zeilers etc. niet in het
vaarwater willen zitten. De laatste voetbalseizoenen hebben
we tamelijk „de wind mee" gehad, maar de hemel beware ons,
als we een paar maanden niet kunnen spelen. De zomersporten
komen er dan helemaal niet meer aan te pas. Men kan dan
doodeenvoudig zeggen: „Jongelui, gaan jullie gerust cricketen,
zwemmen of wat dan ook," maarals de club van die „men"
in degradatiegevaar verkeert, zal er wel geen bestuurslid te
vinden zijn, dat als propagandist voor H.F.C.'s standpunt op
treedt. We zijn amateurs, of we nu eerste-, tweede-, derde- of
