waren dan wij. Voor de Ajax-doelpunten zorgden Bartels en
Van Dijk. Leen deed na een snelle ren, besloten met een harde
poeier, het net trillen en Gé zag een ver schot van hem net
tussen doelman en paal verdwijnen. Voor de rust, met een sterke
wind in de rug en een enigszins schuchter D.F.C. tegen, waren
we steeds in de meerderheid, maar daarna hadden de Dordtena-
ren het woord. Door hun middenvoor werd het spoedig 21 en
toen binnen een kwartier de stand gelijk was, moest onze ploeg
zich geheel geven om aan een nederlaag te ontkomen. Die ne
derlaag kwam niet, zodat het door D.F.C.in Hotel Bellevue
met prachtig uitzicht op de Noord, aangeboden dinertje, nog
best smaakte. D.F.C.-ers, onze dank voor de prettige ontvangst
en genoten gastvrijheid.
Een week later zijn we naar de eens zo gevreesde, nu 75-
jarige, Leeuw van Wassenaar geweest. Een best leeuwtje, met
een gezellig hok en reuze gastvrij. Gevoetbald hebben we er ook
nog, maar dat was van onze kant beslist niet om er aan iedereen
over te vertellen. Tweemaal speelden we gelijk, tegen H.B.S. en
schrikt niet tegen H.F.C. Aldoor met 22. Doordat we
met het nemen van penalties niet zo bijster goed overweg kon
den, kregen we de vierde prijs mee naar huis. Als troost! Verder
is het voetbalfeest met bijbehoren uitstekend geslaagd een
beetje regen kon de pret niet bederven en Koolhaas heeft
een daverende feestspeech laten vlammen, waar men stil van
werd. Tja, vrienden, je moet het maar weten te zeggen. Aan
H.V.V. de dank van de rood-wittelingen en in gezondheid en
voorspoed op naar de century.
De openingsmatch (competitie) hebben we gezien (vision-
nair) toen we ergens aan het Noordzeestrand heerlijk in het
zonnetje lagen. Daar U ongetwijfeld meer hebt aan de visie van
iemand die AjaxHeracles zogezegd met z'n neus er bovenop
zag, gaat vriend Van Tuyl U vertellen, waarom de Heracliden
met een 31 nederlaag in de bus konden stappen.
AjaxHeracles.
Na een op papier niet bijster goede generale repetitie heeft
Ajax Zondag 6 September de competitie met een 31 over
winning op Heracles ingezet. Mede dank zij het fraaie weer
waren onze tribunes zeer behoorlijk bevolkt.
Al was deze ouverture niet groots, onaantrekkelijk was zij
evenmin, want er werd aan beide zijden hard gewerkt. Merk
waardig was, dat twee „oudjes", n.l. de Heracliden F. v. d.
Veen en doelman Dekkers, het meest op de voorgrond traden.
De linksbinnen stuwde zijn medevoorwaartsen onvermoeid,
doch dezen vermochten van zijn talrijke fraaie passes niet te
profiteren. Door zijn teruggetrokken positie kwam de oud
international echter niet aan schieten toe. Het gevaar kwam
bijna alleen van linksbuiten Kamphuis, mede doordat de goed
willende Van Mourik de situatie niet altijd meester was, al trad
Ger voor ons doel ook meermalen als reddende engel op. Uit het
feit, dat veteraan Dekkers in uitstekende vorm verkeerde, valt
reeds op te maken, dat hij niet over gebrek aan werk te klagen
heeft gehad. Tal van fraaie saves bezorgden hem een open
doekje. Op grond van de grotere productiviteit van de voor
hoede mocht onze zege dan ook stellig verdiend worden ge
noemd.
Reeds na 2 minuten moesten de onzen tegen een achterstand
aankijken. Mede ten gevolge van een misverstand met zijn
voorman „timede" doelman Pieters Graafland een voorzet van
rechts verkeerd, waardoor linksbuiten Kamphuis het leder ge
makkelijk in het verlaten doel kon koppen.
Het antwoord der rood-witten liet echter niet lang op zich
wachten. Zes minuten later kreeg Michels uit de achterhoede
een bal toegespeeld en zond deze terstond naar Bartels, die
zijn lange dribbel met een voltreffer besloot. Een fraai doelpunt!
Kort daarna bood Rinus zijn linksbuiten wederom een prachtige
kans, doch Leen kopte nu in horizontale stand hard over. Weer
was het een voorzet van onze actieve aanvalsleider, thans van
links, die de Heracles-verdediging in het nauw bracht, doch
doelman Dekkers wist de knal van Van der Wel ten koste van
een hoekschop te keren.
Een ferm schot van rechtsbuiten Meyers zeilde naast onze
veste. Ook het heiligdom der Almelo-ers ontkwam ternauwer
nood aan een doorboring, toen Michels tegen de lat mikte en
Van Dijk de terugspringende bal in vrije positie nog over kopte.
Naderhand deed Gé het beter, want een through pass voltooide
hij ondanks veel tegenstand met een schuiver in de uiter
ste hoek (21). Vele aanvallen van Ajax werden abrupt af
gebroken, doordat onze voorwaartsen door onoplettendheid in
de buitenspelval liepen.
De eerste minuten na de rust oefenden de bezoekers een
sterke druk op ons doel uit. Toch kwam het eerste gevaar weer
van onze kant. Na een keurige omhaal van Van Dijk zette Bar
tels goed voor, doch Michels zocht het net met zijn hoofd te
hoog. Aan de andere zijde deed Kamphuis hetzelfde. Een vrije
schop van Van der Wel, even buiten het strafschopgebied, be
landde via een levend muurtje tegen de paal. Een volgende
poeier van Arend kon Dekkers nog net over het houtwerk tip
pen. Ofschoon deze goalie beaamde dat het corner was, mocht
hij een doelschop nemen. Zijn collega Pieters Graafland wist
een harde schuiver voorlangs zijn doel keurig te onderscheppen.
Door goed aangeven van Bartels, wiens voorzetten nu beter op
maat waren dan in het vorige seizoen, kopte Michels in moei
lijke positie juist over. Na een pass van Bakker kon Van der
Wel weer een dreun afvuren, die echter naast ging. Onze aan
voerder wachte zich er voor openlijk zijn ontevredenheid te
uiten. In het onderhavige geval stond hij werkelijk buitenspel.
Ditmeyer schoof het bruine monster naar Michels, die er snel
tussenuit trok en de keeper trachtte te omspelen. Dekkers gris
te het leder echter op schitterende wijze van diens schoen. Een
ver schot van linkshalf Toren had Eddie bijna verrast. Deze kon
zich echter nog bijtijds herstellen.
Dat buitenspel zetten ook gevaar kan medebrengen, moest
Heracles aan den lijve ondervinden. Toen de vlieger een keer
niet opging, kon de naar binnen gekomen Ditmeyer uit een
pass van Van der Wel een doelpunt destilleren (31)Hiermede
was de strijd wel beslist.
ETÉ.
AjaxN.E.C., daar zijn we bij geweest, dus: en avant! Dat
dachten de Nijmegenaren bepaald ook, liepen meteen maar naar
Pieters Graafland, met als resultaat een van pijn over de grond
rollende N.E.C.-er. Jodium en spons doen op een voetbalveld
wonderen. Dat weet U. Michels ondervond het een minuut later
(zonder jodium) toen hij van pijn languit in het gras aan alles
lag te denken, behalve aan voetbal. Het begin van deze, o.a. tot
opheffing van het spelpeil, gehouden match, voldeed dus vol
komen aan de verwachtingen, die men met betrekking tot het
komende seizoen zo hier en daar hoort fluisteren. Niet dat er
met opzet ongelukjes werden veroorzaakt, maar de puntjes zijn
o zo duur dit jaar en dan neem je wel eens risico's, die voor de
gezondheid funest kunnen zijn. Dat ze soms in flagrante strijd
met de opvattingen van wijlen de heer Pierre de Coubertin zijn,
een kniesoor die zich daar pijn in het hoofd over maakt. Goed,
er werden dus risico's genomen en er lagen dientengevolge
nogal vaak op te lappen spelers in het gras. Daar tussendoor
werd er aan voetbal gewerkt. Dat deden de N.E.C.-ers veel en
thousiaster en voor de rust soms beter dan de boys die een
Ajax-shirt om de schouders hadden hangen. Toch bracht dat
enthousiasme en soms betere voetbal de N.E.C.-ers geen succes.
Pieters Graafland voelde daar namelijk bitter weinig voor.
Eddy stopte meesterlijk een paar „vuile" ballen en de manier
waarop hij een zeker schijnend doelpunt voorkwam, ontlokte
zelfs aan een tegenspeler applaus. Een fantastische save.
Onder de bedrijven door liep ons team ook aan een doelpunt
te denken, maar doordat Michels door een paar onpleizierige
botsingen een brok vitaliteit was kwijtgeraakt en aangezien
Van der Wel uit principe voor hard spel weinig voelt, is het,
ook al door kortsluiting in enige verbindingsdraden, bij denken
aan doelpunten gebleven. Nu moeten we er bij vertellen, dat die
Nijmeegse verdediging voor het weggeven van doelpunten be
slist niet naar Amsterdam was gekomen. De heren stonden hun
man, daar viel niet over te redetwisten en hoe meer de tijd ver
streek, hoe duidelijker het werd, dat ons team heel moeilijk aan
een doelpunt zou komen. Bartels, prettig actief, Van Dijk, Dit
meyer en zelfs Bouwens hebben pogingen gewaagd de nul van
het bord te schieten, maar de N.E.C.-ers hadden steeds een been
of een body beschikbaar om dat te beletten. Zonder doelpunten,
dankbaar dat er niet twee in ons net waren terechtgekomen, zijn
we de theepot gaan leegmaken.
Dat drankje, of waren liet kernachtige opmerkingen van
vriend Crook geweest?, had beslist stimulerend gewerkt. Onze
ploeg, voor de rust tamelijk passief, begon de tweede helft het
voetballeven meteen maar van de agressieve kant te bekijken.
Voor toeschouwers met een Ajax-hart altijd prettig. Krist
niet in topvorm Bouwens en Bakker begonnen opdringerig
te doen. Het verzwaarde wel de taak van de behoorlijk spelende
Boskamp en Van Mourik de gaten tussen back- en half linie
waren soms veel te groot maar bij verlangens naar winst
moet er enig risico worden genomen. Dat risico nemen werd
ten slotte beloond. Na vele afgeslagen aanvallen, waarbij de
