MAX SMEER
Voor Dames- en Herenstoffen
1
age prijzen g-nt Antoniesbreesiraai 98 - Telef. 43363
Zaterdag 22 Augustus 1953 is voor onze secretaris, de heer
Jan Elzenga, en zijn familie een onvergetelijke dag geworden.
Zoals U reeds in ons vorig clubblad hebt kunnen lezen, vierde
Jan (met tegenzin, want hij houdt nu eenmaal niet van hulde
betoon) die dag zijn 25-jarig lidmaatschap inclusief 21 jaar
secretaris van onze vereniging. In de met vlaggen en bloemen
versierde benedenzaal van ons stadion hadden ca. 250 vrienden
en bekenden van de jubilaris zich verzameld om te luisteren
naar datgene, wat over onze scriba gezegd zou worden en om
de afgestoken speeches met applaus te onderstrepen. Dat ap
plaus is terechtgekomen. Na de triomfale entree (tussen een
haag van Ajax-adspiranten in vol tenue) van de man die tot in
de kleinste bijzonderheden weet, wat er in onze club te koop is,
ging voorzitter Koolhaas als eerste spreker van start. Marius
heeft in de loop der jaren op het spreekgestoelte iets gepres
teerd. Daar weet iedere Ajaeied (ook velen buiten onze kring)
van mee te praten. Die bewuste Zaterdag heeft onze president
een paar transpiratiedroppelen moeten laten. Waarom, zult U
misschien vragen? Wel, om iemand met een staat van dienst,
zoals Jan Elzenga uit de lade van zijn schrijfbureau kan halen,
in een feestrede de volle honderd procent te geven, tja vrienden,
daar komt iets voor kijken. Marius was echter in topvorm, zodat
Jan en de toehoorders aan hun trek zijn gekomen. U voelt, dat
er een boekje-met-goud-op-snee is opengedaan. De kwaliteiten
van onze „eerste correspondent" werden niet met de spreek
woordelijke „schijnwerpers" belicht, maar met „zoeklichten".
Het is er niet bij gebleven. Bij een jubileum passen een paar
„bloemetjes". Laten we wel wezen! Aangezien er al genoeg
van die kleurige, fleurige natuurproducten waren, trok Marius
wat draperieën weg om een fonkelende bromfiets èn bloot, èn
weg te geven. Dat laatste deed ie natuurlijk niet via zijn eigen
bankrekening, maar namens vele leden en donateurs. Daar er
met die „brommers" een enkel keertje nou ja ongevalletjes
gebeuren, kreeg Jan maar meteen een papier in zijn hand ge
drukt, waarop vermeld staat: „premie betaald". Voor een heel
jaar. Onze secretaris is dus voorlopig veilig. Ook over wegen
belasting hoeft ie nog niet te piekeren. Zoals U wel begrepen
zult hebben, was Jan niet alléén naar de Meer gekomen. Hij die
zijn vrouw lief heeft, laat haar naar men zegt thuis, maar
dat is natuurlijk flauwekul. Annie deelde dus in de vreugde.
Koolhaas vond het een prachtige gelegenheid om haar namens
de club dank te zeggen voor de assistentie, die zij het secreta
riaat steeds verleent. Marius deed het niet met lege handen. Een
bos anjers en een papier waarop een schrijnwerker iets uit
gebeeld had, had ie letterlijk en figuurlijk achter de hand. Als
U bij gelegenheid in de 3e Helmersstraat 47 b moet zijn, zullen
Annie en Jan U beslist uitnodigen er even in weg te zakken.
Toen onze president was uitgesproken, bleken er vele bevriende
mogendheden te zijn, die iets op de lever hadden. De heer Jolink
sprak alhoewel het niet de gewoonte is bij ieder jubileum
even naar binnen te wippen, maar in dit speciale geval wilde
men toch acte de présence geven namens de A.V.B. en bood
het bekende bondsbord aan. De heer Jansen kwam als afge
vaardigde van D.W.S. vertellen, wat de Spaarndammers van
onze secretaris dachten en denken. Dat deden de heren Timman
en Van Asselt namens Swift en Blauw Wit. Van beide clubs is
Jan in vroegere jaren lid geweest. U voelt dus, dat het gebaar
van deze oude relaties zeer op prijs werd gesteld. Verder voer
den nog het woord de heren Severiens (scheidsrechters), La
Fleur (Ajax-supporters), Joh. Boskamp, dr. Tetzner (uit zijn
zak kwam het Olympisch Stadion in miniatuur), Jan Groot-
meyer (oud-Ajax) hij vond dat 21 jaar geleden het secreta
riaat toch maar in beste handen was overgegaan Hulscher
(vriendenkring), Parijs (gezelschap Joh. Kaart), Homan (Allen
Weerbaar, Bussum) en de directeur van Maarse Kroon. De
heer Boudri (achter de schermen, met vulpen) uit naam van
de directie van Albert Heyn. De Bond van Invaliden had uit
dank voor het vele werk dat Jan voor deze instelling altijd doet,
een paar leden afgevaardigd, die bij de ingang van ons stadion
hun felicitaties aanboden. Een treffend moment.
Toen iedereen dan gezegd had, wat hij op het hart had en
Koolhaas de bijeenkomst sloot, is Jan niet op zijn stoel blijven
zitten. Wij hebben uiteraard onze secretaris wel eens horen
speechen. Eerlijk gezegd; goed en minder dan goed. Deze mid
dag, niettegenstaande alle emoties en verrassingen, heeft Jan
gesproken alsof het zijn dagelijks werk is. Hij dankte op rustige
wijze allen, die aan het welslag-en van deze, voor hem zo bijzon
dere dag, hadden medegewerkt en hoopte nog vele jaren voor
Ajax werkzaam te mogen zijn. Nou, dat hopen wij natuurlijk
ook. Een intiem dinertje was het slot van dit zo waardig ge
vierde jubileum.
Elders in dit blad vindt U een opsomming van brieven, tele
grammen etc., die Jan in de loop van de dag mocht ontvangen.
Het trainersvraagstuk is, zoals U inmiddels wel zult hebben
geconstateerd, opgelost. Walter Crook is op het oude nest terug
gekeerd; laten we hopen, nu voor goed. Enige weken geleden
heeft hij de training van jong en minder jong al tre hand, of
beter, onderhanden genomen, en aangezien er iets te schaven
viel, vlogen de krullen in het rond. Walter, old chap, welkom
in het rood-witte kamp en veel succes.
In onze vorige kroniek hebben we U al iets verteld over die
voetbal, die weer was gaan rollen. Nou, die rolt vandaag de dag
alweer op volle toeren. Om er wat gang in te zetten, zijn we
enige weken geleden naar Dordt geweest. D.F.C. had van ons
nog een match tegoed en die schuld zijn we dus kwijt. Na een
aardig partijtje hadden beide teams twee doelpunten achter
hun naam staan, waarmede de D.F.C.-ers meer in hun schik
Het echtpaar Elzenga te midden (F<>to. Desmit)
der „Jeugdbeweging" naar de feestzaal
