Voor Dames- en Herenstoffen
iegen ongekend MAX SMEER
lage prijzen Sint Antoniesbreesiraai 98 - Telef. 43363
De Jaarlijkse Algemene Vergadering hebben we met 101
leden en een ons onbekend aantal donateurs tamelijk geruis
loos gevierd. Als we bedenken, dat onze club ongeveer 450
werkende leden telt, kunnen we, helaas, niet spreken van een
daverende opkomst. Hebben al de wegblijvers zouden zij wer
kelijk niet in de gelegenheid zijn geweest om die avond naar
ons stadion te komen? zo weinig belangstelling voor de
club, dat zij er niet een paar uur in een heel jaar voor over
hebben, het wel en wee van hun en onze vereniging te beluis
teren en te bespreken? Dat wil er bij ons niet in. Als er een
Ajax-feest te vieren valt, is nagenoeg ieder lid gezien en
gehoord de noodkreten om plaatsbewijzen geïnteresseerd.
Sterker, men loopt storm om van zijn liefde voor rood en wit
te getuigen, maar de Algemene Vergaderingtja, that's an
other story. En toch vrienden, die A.V. is beslist belangrijk.
Daar kunnen besluiten worden genomen, die de „wegblijvers"
misschien helemaal niet leuk vinden. Contributieverhoging
bijvoorbeeld. Er zijn meer voorbeelden op te lepelen. We passen.
Eén ding is echter prettig; als er iets scheef gaat, kunnen we
critiek die van deze categorie komt, rustig terzijde leggen. Die
is bij voorbaat van nul en gener waarde. Jammer, maar waar.
Zoals reeds in andere bewoordingen is gezegd, was het een
tamme bijeenkomst. Voorzitter Koolhaas kon het op z'n pan
toffels af. Na de opening volgde de bekende prijsuitreiking.
Negen captains werden voor de tafel met het groene kleed ge
roepen. Er vloeide een stroom waarderende woorden, er wer
den pakken met kampioensplakken overhandigd en handen
gedrukt. Negen en negentig Ajacieden waren een stuk in de
huishouding rijker. Roef Vunderink is toen de notulen van 1952
gaan voorlezen. Een behoorlijk stuk werk, dat ieders goed
keuring wegdroeg. We zeiden het met applaus. Jan Elzenga
had een boek meegebracht. Jaarverslag Secretaris noemt men
dat in de wandeling. Jan heeft het boek in een dik half uur
uitgelezen. Hardop. We hebben zijn lezing met volle belangstel
ling gevolgd. Ook zijn raadgevingen. Koolhaas heeft Jan, na ons
frenetiek handenwerk, in de hoogte gestoken. Figuurlijk dan.
Zelfs zonder studiehoofd zult U dus begrijpen, dat daar aan de
3e Helmersstraat 47b weer best werk werd verricht. Hulde!
Toen ging Ferry Dukker er eens goed voor zitten. Zijn steun
en toeverlaat Leentvaar ook. Er kwam een Balans plus Ver-
lies- en Winstrekening op tafel. Nou ja, winstEen accoun
tant had z'n snor we leven toch in het snorrentijdperk -
afgelikt. Wat een werk. Zelfs het kleinste kloddertje verf
stond genoteerd. Ook weten we nu wat het clubblad precies
kost. Wat doen De Vlieger, Van Tuyl, en ook wij een heel klein
beetje, toch een sociaal werk. Niemand zei er wat van. Van
de kosten bedoelen we. Het zou een bewijs kunnen zijn, dat het
geen weggegooid geld is. Toch zullen we het nieuwe seizoen de
dubbeltjes een paar maal moeten omkeren, want wij vonden
die balans om te huiveren. Ferry ook; hij heeft ons er met een
berg cijfers van overtuigd, dat zuinigheid een eerste vereiste is.
Geen ballen dus tegen de binnenmuren van ons stadion trappen.
Die muren kunnen er wel tegen, de ballen niet en zo'n bal kost
tegenwoordig iets duurder dan vroeger. Vijfmaal zoveel. Hand
doeken zijn beslist niet bedoeld om er schoenen mee te poetsen
en de banken en tafels in de kleedkamers zijn er echt niet
neergezet voor lieden, die het hogerop willen zoeken. Vooral
niet voor lieden met bemodderde voetbalschoenen aan hun
voeten. Die Balans werd natuurlijk goedgekeurd (had de Kas-
commissie al voor ons gedaan) en die Verliesrekening met
een zuur gezicht ook. Ferry en Bep werden door Koolhaas
en de geachte aanwezigen toegesproken en toegeklapt. 't Is
wel goedkoop, maar ze hadden het dik verdiend. Laten we
hopen, dat beide heren het volgend jaar een vrolijker geluid
ten beste geven.
Vervolgens werd Piet van Os beleefd verzocht de zaal even te
verlaten. Het bestuur wilde Old Pete tot erelid benoemen en
dat moest (overbodig) toegelicht worden. Het duurde hooguit
een paar minuten. Toen mocht ons aller vriend binnenkomen.
Koolhaas heeft een feestrede afgestoken en het eremetaal op
gespeld. Marius vertelde hij had een vergeeld clubblad uit
het archief opgediept dat in 1903 reeds aanschrijvingen voor
de reserves en het eerste elftal in Piets brievenbus gleden.
Onze president releveerde op zijn bekende manier, wat Piet in
een halve eeuw voor Ajax had gepresteerd. Er kwam wat voor
de draad, dat voelt U so wie so. Zelf hebben wij onze nieuwe
gouden-spelddrager zo'n jaar of twaalf in de Jeugdcommissie
meegemaakt. Niets was Pieter te veel en altijd al was het
nog zo'n ongezellig (om geen ander woord te gebruiken) eind
weg, op tijd present. Plicht is plicht, is zijn devies enalles
voor de jeugd, daar blijf je jong bij. Gelijk heeft ie, want hij kan
nog best meedoen. We hebben het meegemaakt, tijdens een trip
naar Winschoten, dat, toen het hele junioresteam ging zwem
men, Piet zich geen ogenblik bedacht en zich ook in badpak
stak. Hobberdeplof, zo van de plank het water in. En dat op
zijn leeftijd. Een good sport, die Old Pete. En nu is de man die
eeuwig jong blijft, dan erelid. Verdiend, want als er één Ajacied
is, aan wie we een voorbeeld kunnen nemen, dan is hij de man
die op het podium moet komen. Zijn gouden speld zal hij met
trots en ere blijven dragen zolang onze ongezellige aardknikker
onder zijn voeten draait. En als hij dan met een lijst vol opstel
lingen temidden van de Ajax-jeugd staat (dat doet ie tot het
werkelijk niet meer gaat), zal diezelfde jeugd kijken naar dat
gouden ereteken op zijn rever en zich misschien even realiseren
wat daaraan vastzit. Misschien staan er een paar boys in dat
kringetje, waarvan Piet de as is; die zullen begrijpen, dat de
man met de zilveren lokken een van de grote bouwers van het
Ajax-huis is. Een huis waar het prettig toeven en op welks vel
den het eveneens prettig voetballen is. En als dan uit dat
kringetje in latere jaren voetballers komen, naar wie iedere
Ajacied met genoegen kijkt, zal dat Old Pete heel veel deugd
doen. Dat weten we heel zeker, omdat, toen wij nog met al die
andere jeugdcommissieleden midden in die kringetjes stonden,
het Piets en onze trots was, als er weer iets goeds afgeleverd
kon worden. Pieter, oude makker, op de vergadering hebben
we je de vijf stevig gegeven; hier van achter onze schrijf
machine doen we het nog eens met de hartelijke felicitaties en
de wens, dat je nog vele jaren in de „kringetjes" mag staan.
Koolhaas heeft er toen een sprintvergadering van gemaakt.
Om elf uur waren we klaar en niet klaar. Het feest van de elf-
tallencommissieverkiezing was nog in volle gang. Stemmen en
overstemmen tot half één toe. Enfin, toen we naar huis moch
ten, wisten we het. Vunderink, Roeg en Keizer zullen we aan
het einde van het nieuwe seizoen toejuichen of (in gedachten)
met overrijpe tomaten gooien. Schetters, Knijn en Schoevaart
(Wim) mogen in beide uitingen delen. U weet dus tegen wie U
kmoet als U niet in het elftal komt waarin U (volgens
eigen mening) beslist thuis hoort. Dat was het dan, waarover
wij het op 16 Juli 1953 in ons stadion hadden. Volgend jaar
komt U toch ook even aanlopen
Gevoetbald hebben we alweer. Theole hield een tournooi en
daaraan moest onze club meewerken. Nou, er is een elftal
rood-wittelingen geweest. Het heeft aan de strijd om een zil
veren sluis deelgenomen, maar om met de Zaterdagavondse
