Café „Populair"
Brief van onze
reizende correspondent
Alles op gebied van Radio en Gramophones
Reguliersbreesiraal 51, lel. 31996
Düsseldorf, 7 Juli 1953.
Beste Brown,
Hartelijk dank voor je uitgebreid antwoord. Jammer
alleen, dat je clubblad al helemaal ,,appie-kim" was toen ik
kwam binnenvallen. Overigens voel ik mij toch wel eens een
beetje te veel, want jullie beschikken tegenwoordig over zulk
een enorm vruchtbaar redacteurenteam, dat outsider-copy
spoedig van het goede te veel gaat lijken. Dat was in onze
vroegere periode wel een beetje anders, Bruine. Weet je nog
die komkommermaanden van een jaartje of vijftien terug,
toen wij ieder flauwekulletje in een voetbalcorset moesten per
sen om onke positie te kunnen handhaven?
Wat die twee-kantenschrijverij aangaat, mijn excuses kerel,
zoiets is knap stom van een ex-redacteur. Enfin, je begrijpt
kleine velletjes hotelpapier, geen schrijfmachine etc. Ik be
loof je echter graag beterschap, en het flauwe grapje, dat ik
het alleen deed om niet eenzijdig te zijn, zal ik dan maar niet
lanceren.
Hoewel wij het in verschillende opzichten eens zijn en ik
eigenlijk niet van plan was nog verder op de kwestie in te
gaan, zijn je „hitten" toch wel dusdanig aangekomen, dat ik
nog even op de bekende kwestie moet terugkomen.
Je vermeldt, dat ik zo'n doorgefourneerde pro-prof ben. Hoe
heb ik het nu met je? Lees je mijn artikelen dan niet? Een
paar maanden geleden schreef ik je, dat profvoetbal m.i. in
Nederland geen kans zou maken. Hoe rijm je dat nu? Ik vind
het alleen beroerd gaan en zou graag eens willen zien, dat men
iets probeerde; daaraan zit vast, dat ik zeker geen tegen
stander zou zijn van het geven van vergoedingen. De mentali
teit van het mensdom is een beetje anders geworden en een
claim op de spelers kan m.i. (geen kwaad. Persoonlijk zou ik
een dergelijke vergoeding nog uitgebreid willen zien tot som
mige officials. Ik ben geen voorstander van het systeem olm
mensen zo enorm hard te laten werken voor niets, want dat
hun genoegen gelijke tred blijft houden met de dank van het
gros van de leden, is voor mij nog maar zeer de vraag. Maar
dat zijn allemaal van die opvattingen en daar moet iedereen
maar zelf over oordelen, evenals mijn aanhankelijkheid voor
Jan met de bolhoed, wiens geld het mogelijk maakt, dat wij
dergelijke discussies nog kunnen voeren. Ik hoop dat je nu
begrijpt, dat ik alleen maar wat zou willen veranderen, omdat
het nu eenmaal slecht gaat. De hoofdklasse en mijn reeds
eerder genoemde bezwaren zijn natuurlijk ook belangrijke
punten.
Over welke journalisten wij zitten te praten, weet ik niet
eens en vind ik ook niet belangrijk. Belangrijk is alleen al
het feit als ze over je schrijven. Zou jij graag zo'n doodgezwe
gen mannetje zijn, Frits? Henry Ford zei altijd: „Als ze
maar over je praten. Het ergste wat een mens kan overkomen
is, dat hij niet belangrijk (genoeg meer is om over te praten".
En als wij gevalletjes van 30 jaar geleden gaan aanhalen, och,
dan hebben die Russen en die Amerikanen eigenlijk ook gelijk
om met him veel grotere problemen maar niet zo een, twee,
drie tot een accoord te kolmen.
Wat die Zweedse journalisten betreft, dat is toch zeker een
grapje van je, nietwaar? Waarom moeten wij nu zelfs al zover
gaan, dit als een money-make lolletje te zien? Laat ik me
daar in het hoge Noorden nu maar liever niet blameren.
Tegen je opmerking, „dat ik er geen bal van weet, wat hier
te koop is", moet ik in zoverre protesteren, dat ik het dan
ook nooit geweten heb, want veranderd is er heus niet zoveel
voor mij. Ik heb Ajax dit seizoen tweemaal en Blauw-Wit en
H.F.C. beide eenmaal zien spelen en ik vond het slecht. Omdat
ik in het buitenland ook heb zien voetballen, durf ik eerlijk
zeggen, dat het daar veel beter was.
Trouwens, dat het hier slecht is, schrijft en zegt iedereen.
Het zal dus wel zo zijn. Dat is geen uitvinding van mij. Nee,
Brown, dat had je eleganter kunnen schrijven. Jij beweert,
dat je nooit kaartjes voor interlandwedstrijden gevraagd hebt
en dat die wedstrijden je niet interesseren. All right, Frits. Als
ik nu ook nog aanneem, dat je niet regelmatig in het buiten
land vertoeft, zou ik dan moeten zeggen, je weet geen bal
van wat er internationaal te koop is? Ik kijk wel uit, jij hebt
ook je voetbalhersens, kerel, en, je zult je best oriënteren.
In good old Jack heb ik zeker zoveel vertrouwen als jij,
maar ik begrijp alleen niet waarom we hem zes maanden ge
leden de ploeg niet hebben gegeven, als zijn leeftijd toch geen
bezwaar is. Bovendien, als Jack ons Ajax aan de top kan
brengen, is hiermede dan het Nederlandse voetbal gered? Hoe
veel Jacks zouden er verder in ons land te vinden zijn?
Dat baantje van administrateur zal zeker nooit in de vraag
en aanbod-revue te vinden zijn, want als het ooit zover kwam,
dat men deze mensen nodig had, zouden de mutaties vast wel
onderhands plaats gevonden hebben.
Misschien begrijpen we elkaar na dit epistel nog een beetje
beter. Wil je mij geloven als ik beweer, dat ik niet interessant
wil zijn en er niet op uit ben om andersdenkenden mijn me
ning op te dringen? Ik vind alles goed en een blad waarin de
mening van anderen naar voren mag worden gebracht, zal
m.i. zeker niet in waarde dalen.
Als je Jan Elzenga ziet, feliciteer hem dan vast met zijn
jubileum. Laat ik dan maar eindigen met alle Ajaeieden geluk
te wensen met het feit, dat Jan 25 jaar geleden lid van onze
vereniging werd.
Voor jou, beste Frits, de hartelijke groeten en aan „Moeder
Overste" mijn verontschuldigingen, dat ik jou vorige keer zo
lang heb beziggehouden. Tot ziens,
JAMES.
P.S. Ik heb ook onze Oranjehemden nog tweemaal zien prut
sen. Mijn entreegeld was inderdaad een keer voor een goed doel.
Beste James,
Je gepeperde brief uit Düsseldorf staat in ons lijfblad je
zult het (naar wij hopen met genoegen) geconstateerd hebben.
Dat „vijfde-rad-aan-de-wagen" gevoel kun je dan ook met een
gerust geweten jé bent toch in de buurt naar de bodem
van Opa Rijn laten zakken. De Main is ook goed. Waarmede
we maar zeggen willen, dat we de journalistieke bloemen, die
je haast maandelijks in onze redactionele vazen zet, niet wil
len missen. Ze geuren zo lekker en de loten van de Ajax-stam
kijken er graag naar. „Thanks", we horen het uit de verte;
niet nodig, laat maar zitten! De lof die je ons schrijf-team
toezwaait, hebben we broederlijk gedeeld. Van Tuyl, die het
meeste werk verzet, kwam het grootste brok toe, maar be
scheiden als-ie is, wilde hij daarvan niets weten, 't Klinkt
misschien een tikkeltje egocentrisch, maar we mogen dat wel.
Bescheidenheid siert nog steeds de mens. Alleen is het jammer,
dat je vandaag de dag nog zo weinig snuiters met zofn sie
rende inslag tegenkomt.
Die „komkommermaanden" zijn we natuurlijk niet vergeten
en dat er wat moest gebeuren om acht pagina's bij elkaar te
schrapen in het voetballoze tijdperk dan altijd staat ons
beslist nog helder voor de geest, maar, dat we wel eens een
voetbalcorset (leuk gevonden!) in handen hebben gehad, neen,
dat maak je ons niet wijs. We wisten niet eens, dat die din
getjes in de handel waren. Een mens is toch nooit te oud om te
leren!
Je excuse vanwege papier-gebruiken-aan-twee-kanten heb
ben we, als mannen die in het leven staan, geaccepteerd. Pra
ten we dus niet meer over.
Een Ajaxman drinkt na de sport
Ook graag een borrel, bier of port
Hij weet dan ook waar hij moet zijn
't Is „Populair" bij het Rembrandtsplein
Hij kiest tijdens z'n dronk zijn eigen plaat
Op het nieuwste Amer. Wurlitzer apparaat
H. Fleijsman
