Insulinde
Cup Tournooi
Zondag 31 Mei
Tooni Uw belangstelling!
zij de juiste oplossingen niet kon vinden. Er werden corners
weggegeven. Eén, fraai door Van der Wel genomen, luidde de
nederlaag definitief in. Bouwens ving de naar binnen draaiende
bal op zijn kuif, tikte hem door naar Michels, die vallende met
een ferme kopstoot nummer twee op het scoringbord bracht.
Een minuut later dreef Boskamp ver op, schoot vervolgens de
bal naar Bouwens, die zonder bedenken een schuiver losliet,
waarvan de doelman niet terug had (31). Michels vond dat
nog niet voldoende, ontweek met een paar rappe bewegingen
enige tegenspelers en besloot zijn solo met een schot, dat via
de paal de Ajax-zege veilig stelde (41). Rust.
De tweede helft bracht ons een G.V.A.V., dat verwoede po
gingen deed om iets aan de score te veranderen. Vooral de
kleine, pittige rechtsbuiten was zeer actief en Boskamp kon
meer dan eens de hielen van deze jongeman bewonderen. Je zat
er zo nu en dan lelijk naast, HansUit een voorzet van De Koe
bracht de middenvoor met een fraai doelpunt de stand op 42.
Even leefde de hoop in het Groningse kamp op, maar toen Kani-
meijer na een botsing met Van Mourik beide spelers hielden
er een hoofdwond van over -het veld verliet, was het voor
G.V.A.V. afgelopen. Bouwens maakte er 52 van. Een penalty
hielp de blauw-witten aan 53 en toen Michels met plannen
rondliep om het halve dozijn vol te maken, staken een paar
tegenstanders daar wat lichaamsdelen voor. Dat mocht niet van
ref Martens. Van der Wel werd er bij geroepen om de bal van
de beruchte witte stip in het doel te schieten. Arend deed het
messcherp (63). Door het zonnetje lichtelijk rood aangelopen,
daalden we van de open tribune af. De bezoekers met Grand
Stand" plaatsen ook. Blauw van de kou .Op de eerste rij zitten
valt wel eens tegen.
Het honkbalseizoen is begonnen. U hebt het in de krant kun
nen lezen. Collega Van Tuyl gaat U straks en in de komende
clubbladen met welversneden pen zijn baseball-kennis en -kimde
haarfijn blootleggen. In de jaren van dertig hebben wij zelf
een tijdje met de knuppel gezwaaid, maar we zullen het wel uit
ons hoofd laten U over velderskeus, homeruns, stootslagen,
korte stop en hoe al die technische gevallen mogen heten, aan
de deur te komen. Maar toch willen wij U gaarne even opporren
om een paar Zaterdagmiddagen naar de mannen van Van Tuijl
en Appie Hordijk te komen kijken. Alleen hun kleding is al een
gang naar ons veld waard. Hoffotograaf Desmit heeft dit door
een ringetje te halen stel gezonde knapen voor U op de gevoe
lige plaat vastgelegd. Zijn vakwerk zult U ergens in dit blad
tegenkomen. De heren zijn bijna allemaal verloofd of getrouwd.
Dit zeggen we maar vast, om eventuele desillusies te voorko
men. O.V.V.O. is kampioen van Nederland en werper Urbanus
zijn profeet. De Amerikanen mogen hem wel. Dat weten wij uit
de krant en is U natuurlijk ook bekend. De leading men van ons
honkbalteam wisten niet of zij lachen of huilen moesten, nu de
beste ballengooier van Nederland nog op (niet in) de boot zat.
Als hij niet meespeelde, zou dit een stimulans voor de overige
O.V.V.O.-ers kunnen zijn om eens extra hun best te doen, en als
hij toch op tijd in Nederland was, wisten onze boys wat hun te
wachten stond, werd er te berde gebracht. We hebben gezegd:
„Lieden, gij zijt abuis met Uw veronderstellingen. Stuurt de
jongens het veld in met de wetenschap, dat zij de sterksten zijn
en gij wint de match." Appie en Evert zijn toen met de players
in de bestuurskamer gekropen we hebben ons heel bescheiden
teruggetrokken dus we weten niet of daar van die wijze
woorden zijn gesproken. Enfin, om het niet te lang te maken
Van Tuyl zou dan niets te schrijven hebben O.V.V.O. ver
loor natuurlijk. Kansloos. Was dat zo, Evert? Duinker wierp
best. Zoveel maal drie slag. Verstaat U toch niet. Prins plukte
een bal mooi uit de lucht (liet er een paar vallen) en deelde
enige flinke tikken uit. Dat deden Ter Heide, Hordijk, Beumer,
R. Kok, Bosboom, Kraan, Neefjes en nog een paar ook. Wij won
nen dus en zetten daarmede de eerste stap op de weg naar het
kampioenschap. Dat worden we. Zèg, wee-du-dèt? We gaan
nog eens naar onze broeders in het wit met de blauwe petten
kijken. Komt U ook op de open tribune? Lekker in het zonnetje
en mijnheer Boudri heeft chocolade met ijs van binnen. Eén
kwartje. En water is er ook. Daan Schalm sjouwt in hel geel
shirt met een emmer. Waarom weten we niet. We zullen het
hem toch eens vragen
Een voetbalseizoen moet afgerond worden. Dat zijn we al
jaren geleden met elkander overeengekomen. De Enschedese
Boys en onze club hebben daar samen iets aan gedaan. Op het
veld van de Boys. De bal rolde, de spelers trapten, soms mis en
het publiek keek en juichte. Als er wat te juichen viel. Dat ge
beurde niet zo heel vaak, maardaar was het ook „afrond"
voetbal voor. Het grootste gedeelte der toejuichingen ging naar
de Boys en naar onze doelman. De jongens uit Enschede ver
langden naar winst, doch Pieters Graafland had daar iets op
tegen. Hij begon met een akelig hard schot uit zijn doel te ran
selen. Dat heeft hij deze middag vaker gedaan. Zijn collega aan
de andere kant ook. Die kreeg als eerste opdracht een poeier
van Michels te verwerken. Hij deed het prima. Toen gingen
Standaar, Huis en Bouwens vuren. De man uit Enschede bloosde
er niet van. Zijn clubgenoot-middenvoor bepaald ook niet, toen
hij in strijd met het reglement Krist van de bal liep, een tackle
van Van Mourik ontweek en Eddy kansloos naar de bal liet
duiken. Dat was dus 10 voor de groenen. Van Dijk en De
Groot zijn aan die score gaan tornen. Met lange passes naar de
vleugels. Standaar en Dukker mochten er op lopen. Dat lopen
lukte wel, maar het achterhalen van de bal niet altijd. Enfin,
er kwamen toch nog wat voorzetten. Die moet je als binnen-
speler de juiste richting geven. Dat is een kunst, die uit oefening
gebaard wordt. Niettegenstaande langdurige oefening loopt het
met deze kunst nogal eens mis. Deze middag ook. Het publiek
achter de goal kreeg meer te doen dan de man onder de lat. Wat
binnen zijn bereik kwam, greep hij met vaste hand. Eenmaal
trilde die hand. Het betekende de gelijkmaker. Een kogel van
Michels verdween nogal mysterieus onder de lat. Met gelijke
stand kon de thee worden ingeschonken.
De tweede helft wilden de Boys benutten om beide punten in
Enschede te houden. Dank zij Krist, Van Mourik, Boskamp en
in laatste instantie vriend Eddy is dat mislukt. U begrijpt, dat
onze forwards ook nog naar doelpunten hebben gestreefd.
Helaas, het bleef bij dat streven. Tweemaal veerden we op. Bij
een schone kans, die Michels himself doelrijp had gemaakt en
bij een schot van Dukker, dat net op tijd uit de goede richting
kon worden gedreven. Boskamp, tuk op een doelpunt, ging ver
volgens een paar van z'n bekende lange rennen demonstreren.
Ze stichtten in de Boys-verdediging wat verwarring, meer niet.
Twee minuten voor het einde had de beslissing kunnen vallen.
In ons nadeel. De bitter weinig presterende linksbuiten der
Enschedeërs kreeg een kans om van in bed te liggen woelen. Hij
wist niets beters te doen dan de bal tegen de paal te schieten.
Een „dode" bal op enkele meters afstand van ons doel. Dat was
„keepersgeluk", Eddy! Zonder nederlaag konden we dus in de
bus stappen. We hebben het gedaan en op weg naar huis elkan
der verteld, dat we blij zullen zijn als de twee resterende matches
er opzitten. Achttien of hooguit twintig competitiewedstrijden
is meer dan genoeg. Laten we hopen, dat de vroede voetbal
vaderen zoveel wysheid kunnen opbrengen, dat we aan het einde
van het volgende seizoen niet behoeven te zeggen, dat we de
corvée gelukkig weer hebben gehad. Naar Enschede gingen:
Pieters Graafland, Van Mourik, Boskamp, De Groot, Krist, Van
Dijk, Dukker, Bouwens, Michels, Huis en Standaar. De statis
tiek moet in orde zijn.
BROWN.
