r
Het elftal dat de promotiewedstrijden in 1915-1916 speelde en de deur naar de eerste klasse
voor zijn neus dichtgeslagen vond. Staande links: Jan de Natris
Rapid, met 32 door de hoofdstedelingen gewonnen, kan hij
nu nog van A tot Z ontleden.
Natuurlijk komen dan zijn beste prestaties ter sprake, die hij
in Ajax meent te moeten zien in een beslissende wedstrijd om
het kampioenschap tegen Sparta, die ons de titel bracht.
In het nationale elftal komen naar zijn mening hiervoor in
aanmerking, individueel tegen Denemarken (20 gewonnen)
en tezamen met Hein Delsen in Parijs tegen Frankrijk (50
gewonnen). Ik zou bijna zeggen: „Kwast goed, meneer?"
Door een tijdens een wedstrijd opgelopen gebroken arm, die
hem een sukkelperiode van acht maanden bezorgde met finan
ciële nadelen, nam hij het besluit er als 31-jarige mee op te
houden. Veteranenvoetbal in onze gelederen had naderhand nog
wel zijn belangstelling en zijn laatste wedstrijd in deze categorie
speelde hij op 52-jarige leeftijd tegen H.B.S. in Den Haag, waar
een van de beste keepers die H.B.S. heeft gehad, n.l. Zijlstra,
onder de lat stond.
Als appreciatie voor zijn vele prestaties voor onze vereniging
werd hem het lidmaatschap van verdienste verleend, een geste
waar hij nog steeds bijzonder mee is ingenomen.
Evenals hij indertijd een keertje wilde meespelen, voelde ik
er nu wat voor eens een keertje wat te vragen: ,,Hoe zie je de
achteruitgang in het huidige voetbal?"
Het antwoord vloog er uit:
1. De langere tijdsduur die de tegenwoordige jeugd nodig
heeft om er te komen. De jeugd die vroeger bij ons kwam, had
reeds volop de gelegenheid gehad in straten, op pleinen en on
bebouwde gronden de beginselen der voetbalsport te leren en
had reeds een belangrijke voorsprong op vele jeugdige beoefe
naars van heden, die alles nog moeten leren, waardoor veel tijd
verloren gaat voor zij het nodige onder de knie hebben.
Tegenwoordig ziet men alleen maar koppen op een trottoir.
2. Niet alleen door de stopper. Veel meer zie ik het door het
minder goed beheersen der techniek, waardoor ik het aantal
ingooien vijf maal zo hoog schat als vroeger, een tekort aan uit
houdingsvermogen en een niet volledig geconcentreerd in het
veld komen.
3. Het spel is grover dan voorheen. Je mocht toen de faire
charge als middel hanteren. Dit mag nu niet meer, maar het is
wel eigenaardig dat het aantal strafzaken en ongelukken nu
veel groter is.
Op mijn volgende vraag: „Heb je bij de wedstrijden, die je
geregeld ziet, van je jongere collega's op de vleugels der diverse
clubs, dingen gezien die verbetering behoeven?" kreeg ik ten
antwoord
„Zeker heb ik dit opgemerkt. Buiten het eenzijdige passeren,
waarbij dan nog dikwijls getracht wordt langs het sterkste
been van de tegenspelende back te komen, worden voorzetten
vaak verkeerd afgewerkt. Een voorzet moet als het ware uit de
hemel komen vallen, zogenaamd gelepeld worden; een onder
deel in het spel, dat uiterst belangrijk is, waar mensen als Ha
mel, Twelker, Wels en vele anderen in uitblonken. Het is een
kwestie van enige weken serieus trainen en je bent voor je elftal
100 procent meer waard. Het gros van de tegenwoordige voor
zetten is midden voor het doel nog niet eens op de volle hoogte
in plaats dat de bal reeds naar beneden komt en dan veel ge
makkelijker te bespelen is.
U zult begrijpen, dat ik aan deze gulle en aangename causeur
een gemakkelijke prooi had. Of het gezellig was, wilt U weten
Honderd procent! Het is alleen jammer, dat je de vrouw des
huizes zo moeilijk! tot een gulle lach kunt bewegen.
Zo nam ik afscheid van iemand, die in vroeger jaren veel
glorie verwierf op de Nederlandse en buitenlandse voetbalvel
den en die men dikwijls met
Jan de Natuurvoetballer
betitelde.
C. E. de V.
