Reisbureau Maarse Kroon
Overtoom 477 bij de Zocherstraat - Tel. 85252
Van schoenen en helften
football". We hebben ons werkelijk zitten schamen. En als onze
geachte kijk-cliëntèle voorlopig niet meer terugkomen, zou dat
jammer zijn, maar beslist niet kwalijk te nemen. Voor een paar
stuivers heb je bij een A.V.B.-club minstens evenveel lol of
minstens evenveel chagrijn. Niemand van de redactie heeft
Frisia-Ajax gezien er was geen plaats in de bus beschik
baar en daar er nooit iemand is die ons een verslagje zendt,
kunnen wij U alleen vertellen, wat wij van deze strijd hebben
gehoord. Het was niet veel goeds. Zo ongeveer analoog aan
hetgeen vandaag langs ons trok. Trainer Stejskal zal lang
zamerhand wel hebben ontdekt, dat er bij ons het een en ander
te witten en te schilderen valt. En tegen Blauw Wit (01)
ca. 5000,voor het Rampenfonds ging het weer zo aardig,
zult U misschien zeggen. Tja, maar de wonderen zijn ook de
voetbalwereld nog steeds niet uit. Daar moet U nog altijd reke
ning mee houden. Voor de Snekers vonden wij het prettig, dat
zij ons stadion drie goals en één puntje rijker konden verlaten.
Voor Eddy Pieters Graafland, die tegen Blauw Wit zo keurig de
nul op het scoringbord had gehouden, was het sneu. Zijn eerste
officiële competitiewedstrijd voor het eerste elftal en dan drie
doelpunten noteren, waaronder een penalty, waar hij nou net
niets aan kon doen. Maar dat we aan Eddy een goede reserve
doelman hebben, zal de gehele Ajax-familie wel duidelijk zijn
geworden.
De manier waarop hij een paar Sneker doelpunten voorkwam,
was fraai en meer dan moedig. Zelfs een Sneek-speler applau
disseerde voor hem. En hiermede hebben wij dan het onze van
dit voetbaldrama gezegd, 't Is niet veel, maar het was ook wer
kelijk te triest.
Neen, dan hebben we van de Amsterdamse en Liverpoolse
jeugd, die elkander op ons hoofdveld bekampten, meer genoten.
De Engelsen begonnen goed, scoorden spoedig een fraai doel
punt, maar zakten na de gelijkmaker enigszins af. De hoofd
stedelijke jeugd kreeg hoe langer hoe meer de smaak te pakken
en begon heel aardig voetbal te spelen. Een keurig doelpunt
van de linksbinnen bezorgde de Amsterdammers een voor
sprong, die zij niet meer afstonden. Na de rust werd het zelfs
31 een goed schot van de rechtsbuiten en toen speelden
de Engelsen een verloren wedstrijd. Wel kregen zij nog een
paar beste kansen, maar de A.F.C.-keeper, die het Amster
damse doel verdedigde, liet zich niet meer passeren. Zo bleef
het dus 31. Onze club werd vertegenwoqordigd door Jaap van
Veen een naam om te onthouden en Chris Vrolijk. Beiden
hebben het uitstekend gedaan.
We lazen in de Sportkroniek overgenomen uit Het Vrije
Volk, Friese uitgave een leuk stukje. Het was gelicht
uit een voortreffelijk gefundeerde voordracht! Wij hebben er
ook iets uitgelicht. Hier komt het.
,,Het peil van ons voetbalspel is momenteel om te huilen."
„Voor de voetbalgemeenschap is het plan-Burgwal funest."
„Wil men het voetbalspel op hoger peil brengen, dan zal
wijziging van de amateursbepalingen nodig blijken."
Dat zeiwe zullen het U direct vertellen, want in die
voortreffelijk gefundeerde voordracht viel ook nog iets over
NederlandZwitserland te beluisteren.
„We hebben geen backs, geen middenlinie en geen voorhoede."
„De heer Fatton, linksbuiten der Zwitsers (geïnterviewd)
vertelde: „Jullie hadden eigenlijk maar twee goede spelers."
„Een middenvoor en een halfspeler met één been en een rechts
buiten, die z'n hersens niet gebruikt."
Tot slot: „de Zwitserse voetballers krijgen premies." „Willen
we beter voetbal, dan zullen we noodgedwongen in dit opzicht
overstag moeten gaan."
Voor Uw uitwedstrijden in Europa!
Dit zeidede heer Valkema, onsterfelijk uitvinder van de
overschrijvingsbepalingen. Bepalingen die één misschien wel
de voornaamste van de oorzaken zijn, dat U en wij iedere
voetbal-Zondag steeds enthousiaster, steeds luider juichende
op de tribune zitten. Dat zeide de heer Valkema, die goed ge
fundeerd er voor zorgde, dat een amateur jawel een amateur,
dus iemand, die louter en alleen voor z'n plezier voetbalt
ten minste een jaar aan de kant kan gaan staan, als hij van
club wil veranderen.
Dat wist de heer Valkema, die goed gefundeerd een kind
een adspirant, een junior, ja zelfs een welp een jaar van
voetbal in competitieverband uitsluit, als dat kind b.v. in ander
milieu ons onvolprezen spel wil beoefenen, ons te vertellen. Een
nieuwe lente, een nieuwe visie!
Wij vinden: die visie „om te huilen", voor de voetbalgemeen
schap „funest", dat er nodig wat „gewijzigd" moet worden,
endat we hoog nodig „overstag moeten gaan". We laten
maar aan Uw fantasie over, wat we bedoelen.
Ook tegen het sterk op verdedigen ingestelde E.D.O. is Ajax
er niet in geslaagd het tot een overwinning te brengen. Daar
wij ook ditmaal geen verslagje mochten ontvangen, volstaan
wij met de vermelding, dat de Haarlemmers met 20 in de
meerderheid bleven. En nu maar weer wachten op een zege
engoed spel.
BROWN.
Bandjermasin, 12 Maart 1953.
We waren het afgelopen weekeinde op een der grootste rub
berondernemingen in de binnenlanden van Zuid-Borneo. De on
derneming heeft haar eigen fabriekscomplex, alwaar de getapte
latex wordt verwerkt tot de, in de handel gebruikelijke, gebaalde
rubber. De zeer uitgestrekte aanplantingen, met een totale op
pervlakte gelijk aan het Gooi, en de fabriek vereisen een uit
gebreide staf van Indonesische en Nederlandse employé's, ten
einde te zamen met een duizendtal koelies alle werk
zaamheden vlot te kunnen doen verlopen.
Voor deze tuin-employé's, zo ver verblijvende van de (enigs
zins) bewoonde wereld, bestaan er weinig mogelijkheden tot
besteding van de vrije tijd. In minstens even sterke mate geldt
dit voor hun echtgenoten. Derhalve wordt er, naast het lezen
van boeken en tijdschriften, veel aan sport gedaan.
Temidden van het complex woningen van de employé's bevin
den zich dan ook een prachtige tennisbaan en een voetbalveld,
het laatste zowaar begroeid met echt gras. Daarvoor moeten
we toch maar bij planters zijn.
Wij hebben des Zondags als scheidsrechter gefungeerd bij de
grote (en enige) wedstrijd van het (regen)seizoen, t.w. em
ployé's tegen koelies. De animo was dermate groot, dat laatst
genoemden er slechts na veel gepraat toe konden worden be
wogen met elf spelers en niet met enkele tientallen de
strijd tegen hun bazen aan te binden. Tenue's waren uiteraard
niet a.anwezig, doch de tevoren aan ons verstrekte verklaring,
dat de employé's op schoenen en de koelies op blote voeten
zouden ronddartelen, vergemakkelijkte aanvankelijk het onder
scheiden van beide elftallen niet weinig. Grote steun werd daar
bij trouwens ondervonden van de twee vrouwelijke grensrech
ters, echtgenoten van twee medespelende Nederlandse em
ployé's, zij het, dat deze dames evenals wij na de rust even
de kluts kwijt raakten, toen plotseling dertien paar voetzolen
tegen negen paar schoenen op de grasmat werden opgemerkt.
De twee Indonesische employé's hadden ons eigenlijk tevoren
moeten waarschuwen, dat zij gedurende de eerste helft op te
kleine schoenen hadden gespeeld en dit, alvorens het spel te
hervatten, tot pijnlijker hadden gekwalificeerd dan het spelen
op blote voeten. Het was dan ook een te vergeven fout, dat wij
een van hen als rechtsachter voor zijn eigen doel op „buiten
spel" meenden te betrappen.
Indien wij het ons goed herinneren, zijn in Nederland twee
speelhelften immer van gelijke tijdsduur, welke gelijkheid
overigens een onoverkomelijk iets bij alle „helften" schijnt te
zijn. Niet zo echter bij ons, op deze regenachtige Zondag op
Borneo: de tweede helft duurde tien minuten korter dan de
eerste. De employé's die met 51 verloren hadden name
lijk geen adem meer.
Wij evenmin. CEES DE VLIEGER.
