't Is er dan toch eindelijk weer van gekomen. Na weken
zonder voetbal te hebben gezeten is dat even wat? zijn
we Zondag 25 Januari, met nog een paar zo'n dikke twaalf
duizend vrienden van de bruine knikker, naar ons stadion
getrokken. Als van ouds was het er lang niet ongezellig en
daar V.S.V. op bezoek kwam (waarmede onze boys vanwege
een 32 nederlaag nog iets te vereffenen hadden), lag een
prettige voetbalmiddag in het verschiet. Door een Ajax-bril
bekeken is het niet zo'n bijster prettige voetbalmiddag gewor
den. Daar zorgde V.S.V. voor en tegen het einde van de
match een stel „kussen-smijt-athleten".
Het zal U bekend zijn, dat een Engelse geleerde, een zeke
re heer Darwin, ontdekt moet hebben, dat alle levende wezens
uit het planten- en dierenrijk dus ook U en wij zich
trapsgewijs door de natuurlijke teeltkeus ontwikkeld hebben
tot hun tegenwoordige staat. Doorbordurende op dit thema,
moeten U en wij dan zeer naaste familie van de gorilla, de
chimpansee etc. zijn. Het zal U vermoedelijk wel eens zijn op
gevallen, dat die beesten de loffelijke gewoonte hebben elkaar
na te doen. Vandaar het werkwoord naapen. Toen de heer Van
Leeuwen, scheidsrechter en hoe! tijdens het voetbalduel
waarover wij U straks gaan vertellen, een o.i. correcte, vol
gens anderen een onjuiste beslissing nam, die niet in de smaak
viel bij een deel van de „overdekte-tribune-zitters", voelde een
heer zich geroepen de eigenaars van de „makkelijke zitjes"
een financiële deuk te geven. Met een fors gebaar voldeed de
brave man aan zijn verlangens en trachtte en passant z'n per
soonlijk record „kussensmijten" te verbeteren. Of deze „sport
man" in zijn opzet geslaagd is, zal wel te eeuwigen dage on
bekend blijven. Hij heeft zich tenminste niet bij ons bestuur
gemeld. Jammer dat hij niet met een van zijn schoenen heeft
gegooid, wij hadden U dan vrij zeker iets over zijn record
prestaties kunnen melden. Wat hij met zijn daad bereiken wil
de, is ons niet erg duidelijk, maar dat hij ons nader tot de
heer Darwin heeft gebracht, staat vast. Tientallen gelijkge
stemde lieden gingen tenminste onmiddellijk bovengenoemd
werkwoord vervoegen, waaruit we kunnen concluderen, dat
het Darwinisme niet zo maar opzij» te zetten is. Neen, die En
gelse geleerde moet, toen hij zijn theorie opbouwde, toch wel
heel diep hebben nagedacht. Of de hierboven bedoelde athleten
hun hersenen voor zover aanwezig wel eens gebruiken,
tja, dat is weer iets anders, 't Zou bijzonder prettig zijn, als
zij het tijdens hun bezoek aan een voetbalwedstrijd deden of
het in ieder geval probeerden. Het peil hunner beschaving zou
er beslist iets door opgeschroefd worden. Enonze club zou
er erg dankbaar voor zijn. 't Geeft namelijk zo'n veilig gevoel,
beschaafde lieden in je huis te hebben. Vooral als zij op de
duurste stoelen zitten. Mochten de opgesomde bezwaren geen
punt van overweging uitmaken, dan zouden we de heren be
leefd willen verzoeken even te denken aan de firma, die de
kussens verhuurt. De firmanten steken beslist de vlag niet
uit, als zij hun eigendommen door de lucht zien zweven. Zij
staan in ons en andere stadions om er „beter" van te worden
en per se niet uit philanthropische overwegingen. Misschien zal
dit laatste argument de doorslag geven. Bij voorbaat dan hun
en onze dank!
En nu de match.
De V.S.V.-ers waren naar Amsterdam gekomen met het
vaste voornemen, zo tegen klokke vier, ons team tegen een
nederlaag te laten aankijken. Dat was binnen een kwartier
zo helder als een brok kristal. Piet van der Kuil en z'n mak
kers deden zulke prettige dingen met de bal voor hun sup
porters dan dat ons elftal er raar van opkeek. In feite er
eigenlijk zo'n beetje verloren bijliep. Wel werden schuchtere
pogingen aangewend om ook eens aan bod te komen, maar
alles ging zó ontstellend slow, zó zonder enig overleg, dat de
V.S.V.-defensie niet de minste moeite had ons aanvalsquintet
in bedwang te houden. Toen we het spel van onze shirtdragers
voor deze gelegenheid in het blauw enige tijd hadden
gadegeslagen, moesten we ineens aan ons teamcomité denken.
Nou, hun baantje is toch werkelijk geen lolletje. Zitten de
heren iedere Maandagavond te piekeren om 's Zondags iets
goeds op de grasmat te leggen en krijgen dan tot dank even
een partijtje voetbal voorgeschoteld, gewoonweg om van te
rillen. De V.S.V.-ers vonden het wel best zo. Draafden als ren-
paardjes over het veld en probeerden met wat vuurwerk iets
aan de score te doen. Dat gelukte niet zo best, omdat schieten
een onderdeel van het spel is, waarvan vele voetballers weinig
of geen kaas hebben gegeten. Bovendien gebruikte Van Mou-
rik letterlijk en figuurlijk een paar maal zijn hoofd, toen de
man van het scoringbord al een hand uitstak naar de plankjes
met de cijfers. In de 24ste minuut kon hij dat met het volste
recht doen. Van der Kuil, in blakende vorm, sloeg met een rap
sprintje onze rechtsback en doordat Visser niet snel genoeg
reageerde, kreeg de V.S.V.-er gelegenheid naar een gat te zoe
ken waarin de bal paste. Hij vond het (01). Onze voorhoede
ging er toen over denken ook eens iets goeds te doen. Nieuwe
ling Goedkoop vroeg even de aandacht. Het haalde niet veel
uit, daar er zonder enige overtuiging tegen de bal werd ge
trapt en omdat de Velsenaren hoe langer hoe meer de over
tuiging kregen, dat van dit Ajax gemakkelijk gewonnen kon
worden. Zij gooiden er nog een schepje op en onze verdediging
bleef niets anders over dan alle zeilen bij te zetten om doel
punten te voorkomen. Tot ieders verwondering slaagden Bos
kamp, Visser en de zwak spelende Van Mourik er in met
de hoognodige steun van de middenlinie de V.S.V.-ers het
scoren te beletten. Als de rust met een 30 achterstand was
ingegaan, zouden we werkelijk niets te reclameren hebben ge
had. De knap voetbal spelende voorhoede der tegenpartij kon
de juiste richting echter niet vinden.
Zo begon de tweede helft met een altijd nog wel in te halen
achterstand. Zes minuten later lag de figuur anders. Een voor
zet van de rechtsbuiten der roodhemden zeilde langs ons doel,
Visser bekeek de situatie verkeerd, kreeg de bal niet onder
controle, waarvan linksbuiten De Graaf profiteerde en zonder
bedenken hard inschoot. Aldus 0—2 voor V.S.V. en volgens
velen Ajax reddeloos verloren. Die mening klopte aardig met
het nu volgende spelbeeld. V.S.V. rustig verdedigend, loerend
op een kans de score te verhogen en een Ajax dat maar heel
slap bleef spelen. Veteraan Co Stijger voelde zich in zijn ele
ment. Zelden zal hij het zo gemakkelijk hebben gehad als
deze middag. Een door iedere Ajacied in de steek gelaten mid
denveld was zijn onbestreden domein en dat Co en zijn blonde
clubgenoot zich daar best vermaakten, is zo klaar als een
klont. Met korte en lange passes best op maat werden
hun rappe forwards steeds aan het werk gezet en hoe die
knapen daarvan gebruik maakten, kunnen Boskamp en Visser
U het beste vertellen. Hans moest eenmaal alles geven om de
doorgebroken Van der Kuil nog te achterhalen en Visser kreeg
gelegenheid enige meer dan knappe saves te verrichten om
doelpunt nummer drie te voorkomen. Hij deed het glorieus.
Voetbal is een wonderlijk spel. U weet het. En dat het altijd
zo zal blijven, is aan geen twijfel onderhevig. De match
AjaxV.S.V. werd er een duidelijk bewijs van. Vijf en zestig
minuten waren de Velsenaren onbetwistbaar sterker geweest;
de laatste vijf en twintig eveneens onbetwistbaar - niet
meer. Als bij toverslag was onze ploeg wakker geworden. Alle
loomheid ging de grond in en geestdrift kwam er voor in de
plaats. Het tot nu toe oppermachtige V.S.V. werd in de hoek
gedrukt, waar tenslotte de klappen vallen. Zo maar. De Vel-
ser-verdediging -zeer zeker niet het sterkste deel van de
ploeg begon te wankelen en toen Goedkoop een schot in
zond, wist doelman Van der Wint niets beters te doen dan de
bal voor de voeten van Bakker te slaan. „Dank U wel", moet
Klaas gedacht hebben en deed de knikker precies onder de lat
verdwijnen.
Dat was dus 12 en nog een dik kwartier voor de boeg. De
lieden van de tribunes begonnen er weer in te geloven, vooral
toen Michels blijk ging geven er toch nog iets van te kunnen
en te kennen. Enkele malen wandelde Rinus door de V.S.V.-
verdediging om, spijtig genoeg, op het laatste ogenblik te
falen. Toch kwamen we nog aan de gelijkmaker. Vijf minuten
vóór het einde gingen Leeser en linksback Kunst op weg om
een bal, die over de zijlijn dreigde te gaan, te achterhalen.
Leeser won de sprint en kwam als overwinnaar uit de onver
mijdelijke botsing te voorschijn. De kans op een doelpunt was
vrijwel nihil en toch kreeg Rolf de stuiter in het net. Hoe hij
het heeft geleverd, zal wel altijd een raadsel blijven, maar dat
de stand gelijk was, viel niet te ontkennen. U voelt de teleur
stelling bij V.S.V. en de vreugde bij onze ploeg, die nu nog
wilde winnen ook. Eerlijk gezegd, zou dat te veel van het
