Een dubbele onderscheiding
2
Voetballers uit Almelo hebben van de K.N.V.B. een brief
ontvangen. Inhoud? Jongens, nou geen gebbetjes, maar in het
vervolg een tikkeltje „kassian" op het koeien-domein.
We hebben er van opgekeken. Driemaal zagen wij de „zonde
bokken" tussen de lijnen flaneren. Twee seizoenen terug en
enige weken geleden. Eerlijk, folks, het was geen parade van
douairières, maar ruw of meer dan grof spel stond die 3 x 90
minuten beslist niet in het balboekje, 't Was doodgewoon teken-
des-tijds-voetbal. U kent dat! We hebben wedstrijden gezien,
waarvan we thuis wisten te vertellen, dat het „zo'n vrolijke
boel" was. Wedstrijden, waarvan de dampen uit het mental-
trainingskamertje in dikke wolken afsloegen. De geur die in
dat kamertje had gehangen, die in dat kamertje alle krachten
moest bundelen, kon je natuurlijk niet zien, maar proeven des
te beter. Net kolendamp enminstens zo gevaarlijk. Het
lag er duimendik bovenop en dat de heer met het sterk im
ponerende woord niet het „na-U-mijnheer" of „ik-zal-de-deur-
wel-even-voqr-U-openhouden" had gepredikt, kon zelfs de
grootste voetbalexpert zien. Aangenomen dat hij het wilde zien.
We zijn zo vrij aan dat „willen zien" een pietsie te twijfe
len. Waarom? Wel, als je jarenlang met woord en pen hebt
verkondigd, dat onze voetballers niet hard genoeg zijn en je
ziet de theorie op een gegeven ogenblik enigszins scheef in
terpreterentja, dan is er plots wel een vuiltje bij de hand.
Laat dat vuiltje op het goede moment nou net in je oog gaan
zitten. Oog dicht natuurlijk en maar wrijven. Niks gezien en
met geen woord en geen letter over reppen. De theorie mocht
eens onderste boven vallen.
De jongens uit Almelo hebben dus een brief gehad. Scheids
rechters moeten nauwlettend toezien op de speelwijze van deze
knapen. Da's prettig. Als wij het voor het zeggen hadden
nou, wat denkt U Scheidsrechters, nauwlettend toezien op de
speelwijze van alle knapen die over het voetbalveld dwalen.
Daar mankeert nog wel het een en ander aan. Aan de knapen
en aan het nauwlettend toezien dan!
Maar nu nog seffens serieus.
De jongens uit Almelo zullen in de ogen der opponenten niet
leuk zijn geweest. We willen het aannemen. En de jongens die
Woensdag 29 October vond bij de S.R.O.I. (School Reserve
Officieren Infanterie) in de Jan van Schaffelaar-kazerne te
Ermelo in tegenwoordigheid van vele militaire autoriteiten en
genodigden de benoeming van een aantal vaandrigs plaats,
onder wie ook onze middenvoor van het eerste elftal, Rinus
Michels. Hierbij werden enige onderscheidingen uitgereikt.
Rinus werd een fraaie wisselbeker en een zilveren medaille
overhandigd voor de beste sportprestaties gedurende zijn op
leiding op deze school verricht. Hij werd kampioen op de num
mers speerwerpen, hink-stap-sprong en 200 meter hardlopen;
het discuswerpen leverde hem een tweede plaats op. Bovendien
oogstte zijn school vele successen op het voetbalveld.
De commandant sprak zijn grote waardering uit voor deze
prestaties, waarbij hij opmerkte, dat de verklaring hiervoor
gezocht moet worden in het feit, dat Michels al jaren in Ajax
speelt en leraar in de lichamelijke opvoeding is. Het is dan ook
een gelukkige keus, dat Michels thans als adspirant-officier
leraar aan de School voor Militaire Lichamelijke Opvoeding te
Hoog-Halen is.
Voorwaar een dubbele onderscheiding: voor Michels èn voor
Ajax!
de tegenpartij vormden, zijn tijdens de bloed-aan-de-paal-match
allemaal brave Jannen en Pieten geweest. Ook dat willen we
aannemen. Maar de ref; hoe stond het daar nu mee? Had de
goede man misschien een mirakels lankmoedige bui? Of had
hij z'n „beau-jour" niet? Dat kan. U gaat per slot van rekening
ook niet iedere Maandagmorgen fluitend de deur uit. Maar,
zoals zo vaak, hier klopt iets niet. En wat ook niet klopt: het
aan de grote klok hangen van dit onpleizierige geval. Als een
vuil wasje hoog nodig een warm sopje moet hebben, laten de
heren wie het aangaat dan rustig om de tafel gaan zitten en
de affaire uit de doeken doen. De voetballers uit Almelo waren
daar meer gebaat mee geweest en niet alleen zij, maar onze
hele voetbalgemeenschap. Aan sensatie-berichten in de grote
pers hebben we geen bal.
In het lijfblad van de voetbalreferee, „De Scheidsrechter",
staat zo nu en dan een interview. Da's interessant. Na de wed
strijd H.D.V.S.Willem II, die voor eerstgenoemde club zo
tragisch verliep, was de heer Aussum de ref, die direct op het
vragenbankje zat. In het blad van 15 October j.l. kwam de heer
Leo Horn aan de beurt. De interviewer vroeg, wat de heer
Horn nu eigenlijk het belangrijkste van het scheidsrechteren
vindt. Het antwoord luidde:
„Het voornaamste vind ik, dat de scheidsrechter de zaak rus
tig houdt en zelf zo onopvallend mogelijk optreedt. De beste
scheidsrechter is dan ook altijd nog degene, die het minst tijdens
de wedstrijd is opgevallen. Men moet de spelers tijdens het spel
niet storen en zeker niet provoceren. Men moet dus als scheids
rechter leiding geven in de beste zin des woords."
Daar kunnen wij het mee eens zijn.
Alleen is het jammer, dat zo bitter weinig scheidsrechters
dit liedje goed uit het hoofd kennen.
Misschien bent U het alweer vergeten, maar kort geleden
klonk in een stadion in de buurt van Antwerpen het „Wilhel
mus" en de „Brabangonne". Nederland voetbalde tegen België.
We zijn die vrije voetbal-Zondag de bossen ingetrokken. Het
was er stil en mooi. Bruin, rood, oranjeherfstbladeren en
herfstkleuren en zo nu en dan een speels zonnestraaltje. Geen
juichende supporters. Ja tocheen vogel gaf een nummertje
weg, een eekhoorn hipte op een tak. In een buitengevalletje
hebben we bij een houtvuurtje gezeten. De baas had pannekoe
ken en snert. Gekke combinatie.
Kraak zal wel goed zijnDus toch voetbal. Gooi nog een
balkje op het vuur. Terlouw kan Mermans gemakkelijk hebben.
Wat spettert zo'n vuurtje gezellig. Ik wed, dat Abe een doel
punt maakt. Hij is zo uitgekookt. En nu hij op de vleugel
staatZo'n houtvuurtje moest je thuis hebben. Met wat
dennenappels; die gloeien zo lang na. Zullen we eens cijfers
geven? Voor de brandhoutjes of voor de dennenappels? Geen
flauwe kul. Kraak krijgt van mij een tien. Van mij ook. Ter
louw, da's moeilijker.' Een acht. Van mij een negen. Blijven er
nog negen over. „Alle negen", dat is de naam van een kegel
club. Zegspelen jullie bewaarschooltje Die vrouwen toch,
weten ze veel van voetbal. Daarover moet je alleen met mannen
praten, 't Liefst met experts. We zijn met een slakkengangetje
naar huis getuft, 't Was mooi buiten, toen Nederland met 21
van België verloor. En de snert had zo lekker staan sudderen.
De volgende dag kregen we een krant in handen. Een sport
krant. Er stonden cijfers in. Experts hadden ze uitgedeeld.
Kraak kreeg een vijf. We dachten aan de brandhoutjes, de
.bewaarschool en de snert
En toen de dagtaak er weer opzat, pakten we 's avonds
„Het Parool" en lazen:
„Deurne, Zondag. Het Nederlands elftal houdt de dalende
lijn consequent vast. Na de nederlaag in Kopenhagen weer een
nadelige score tegen de Belgen, die vanmiddag in het Antwerp-
stadion de slechtste wedstrijd speelden van de reeks na de oor
log. Het wordt moeilijk om nog enig geloof te behouden in de
mogelijkheden van ons topvoetbal; temeer, omdat de Keuze-
Commissie zo verslaafd is aan het „vierkant", dat zij daarvoor
gaarne de logica offert aan een optimisme zonder enige basis.
Met Lenstra als binnenspeler kan het middenveld niet worden
beheerst, zei de voorzitter der K.C., Rat Verlegh, na de wed
strijd tegen de Denen. Lenstra werd daarom weer eens van zijn
plaats geschoven, omdat hij niet in het systeem past. Er moest
een andere man komen, die de verbindingslijnen wel kon onder
houden.
De K.C. meende die man te vinden in Lugthart. Tegen Wol
verhampton Wanderers kreeg de Groninger zijn kans. Hij bleef
zelfs in dat „vrije" duel onder de maat, terwijl bovendien nog
