Afdeling Binnenland
ook wel eens „spijtig dat zulke sterke bomen zo vroegtijdig
worden ontworteld in de stormen van het leven."
Maar goed, ,,old chap", je mag te allen tijde over je hobbies
schrijven. Een onderwerp van alle kanten belichten is ,,the
right way". Een Engels voetbalverhaal lusten we ook wel en
een vette Helsinki-kluif schransen we tot op het been schoon.
Maarmet onze mond vlak bij je oor schei uit over die
„goeie, oude tijd". Er zijn lieden, die zeggen „ha, die opa!"
Vergeet niet, we leven in de tijd van de spijkerbroek, het kleu
rige flodderhemd, be-bop-schoenen en sing-sing-haar. Niet uit
het oog verliezen, broeder!
Zeg, James, nu je toch weer in Nederland bent, pak even een
goede raad aan! Als je soms hier of daar een voetbalwedstrijd
gaat bekijken, loop dan eerst even bij een apotheek binnen. Er
zijn wel eens wedstrijden, die je naar je zak doen grijpen. Voor
een anti-vervelingspoeder.
Tussen twee haakjes, James, de heer Valkema, je weet wel
van de overschrijvingsbepalingen, heeft het nu helemaal voor
elkaar. Eén jaar wachten, als je ruzie met de voorzitter of
secretaris hebt gehad en naar een andere club wilt. Dus geen
andere clubs meer in onze club. Dat is jammer, want we hadden
nog best een back met één been (figuurlijk dan) kunnen ge
bruiken. Daar zijn ze tegenwoordig gek op. Het komt ons spel
zo ten goede. En mijnheer Desmit, onze ex-hoofdredacteur, die
indertijd zo foeterde tegen de Valkiaanse bepalingen, wist er
ook niks van. Hij beweerde toen, dat het spelpeil er beroerder
door zou worden. Da's jaren geleden. Nou eerlijk, James, zeg
nou zelf! Wist die stuurman aan de wal er iets van? Gekke
vent, we bedoelen die mijnheer Desmit. Maar dat moet je niet
verder vertellen. Hij is aan de telefoon en je mocht hem es nodig
hebben. James, we eindigen, maar doe de groeten aan de sup
porters met de „slappe was". Je-never-kan-tel! Blijf jong en leef
lang, vrij naar Hauser.
BROWN.
Brief van „Vlokkie"
Dorp op de Veluwe, 15 Sept. 1952.
Beste Ajacieden
Om gelukkig te zijn, moet je drie dingen hebben. Ten eerste
moet je wat te doen hebben. Ten tweede moet je iets hebben
waarvan je veel houdt en ten derde moet je iets te wensen
hebben!
Dit is wel een vreemd begin voor een verhaal over indruk
ken van de wedstrijd in Zwolle tegen de Zwolse Boys op
Zondag 14 September, anno 1952. Zo op het eerste gezicht dan.
Want indien jullie het geduld kunt opbrengen deze brief uit te
lezen, zal deze filosofische ontboezeming klontjesklaar zijn
voor iedereen.
Ik denk hier namelijk niet in de eerste plaats aan de spelers
van gisteren. Deze jonge knapen kennen mij niet en ik ken
hèn niet. Ze zijn voor mij een soort nageslacht van de Brok
mannen, Schoevaarts en alle grootheden die onze kleuren be
roemd hebben gemaakt. Ik heb de indruk, dat deze jonge man
nen voor de tijd van dit voetbal- decennium een vrij behoor
lijke partij voetballen, minstens een klas beter bijvoorbeeld
dan een club als Zwolse Boys, die een volkomen povere im
pressie op me naliet. Om jullie de waarheid te zeggen, kan
ik me maar matig verheugen met het voetbal van deze tijden.
Ik vind het slap gekeuvel bij de kernachtige toespraken, die
zo een twintig jaren terug (en nog langer) over de velden
van Koning Voetbal daverden. Doch dat komt natuurlijk (zeg
gen de new-timers), omdat ik aan voetballorische aderverkal
king begin te lijden. Okay! Maar geef mij dan maar de Brok-
mann-stijl van onze tijd en de nimmer meer geëvenaarde
voetbal-artisticiteit van een Wim Anderiesen of nog vroeger
van een Bok de Korver.
Neen, waar ik over zat te denken op dat zeker knusse minia
tuurveldje in Zwolle was de onuitblusbare animo van de old
timers onzer clubs. Ik had namelijk het voorrecht naast Theo
Brokmann te zitten en diens onafgebroken meeleven met elke
capriool van het bruine monster gade te slaan. Welk een staat
van dienst! En welk een onverflauwde animo. Nog steeds trek
ken deze oudgedienden mee naar de velden en nog wel be
geleid door hun echtgenote. We vonden in Zwolle de werke
lijke père de familie van Ajax Marius Koolhaas en Dora aan
zijn zijde! Dit laatste dan met een beetje fantasie, want als
in de oerdagen van zijn presidentschap fladdert Marius maar
steeds rond spelers en supporters en overal heeft hij wat te
doen!
Kijk, daar zijn we nu aan punt 1, van onze openings-tirade!
Om gelukkig te zijn, moet je wat te doen hebben. Binnen het
kader van de Ajax-gemeente moeten mannen als Koolhaas,
Elzenga en c.s. beslist dood-gelukkig zijn! Ze hebben elke Zon
dag handen vol werk. Ik reken, dat Elzenga niet veel vrije
tijd over heeft, na aftrek van de uren die hij dagelijks besteedt
aan zijn club. Voor alle functionarissen die een baan in ons
enorm groot club-werk hebben, moet dit gelden, al zal de taak
van de een iets meer spectaculair zijn dan die van de ander.
Genoeg te doen, dacht ik.... terwijl Brokmann me juist
een duw gaf! Zag je dateven een trekkertje en hij zou
muurvast
Wel, dan komt punt 2.
Deze mannen van het bestuur en van de commissies hebben
alle in overmaat dat wat in de tweede voorwaarde is ge
noemd: ze hebben Ajax, waarmede ze min of meer getrouwd
zijn, hetgeen stilzwijgend veronderstelt dat ze dus van Ajax
houden. Geen gelach en gegrinnik, s.v.p.ü!
En wat hebben die heren te wensen?
Dat kan een kind jullie vertellen en dat behoef ik dan ook
niet in deze brief te vermelden, maar of het met de bevre
diging van punt 3, dit seizoen, in orde komt: laten we het
hopen.
Ziet ge, Ajacieden, daaraan dacht ik nu bij het schrijven
van deze brief, aan die drie dingen, iets te doen te hebben,
iets te hebben om je er aan te geven en iets te wensen te heb
ben! 't Was toch nog niet zo'n gek begin voor een verslag.
En nu het verslag:
Wisselvallig is voetbal altijd geweest en de gehele voet
ballerij drijft op deze onafscheidelijke factor, doch Ajax I,
zoals ik het zag spelen, behoeft niet bang te zijn voor de onder
ste plaats in deze competitie. Als ik het zo mag schrijven: in
dit elftal zit wat! Het is niet erg, niet zó erg tenminste, om
tegen een zwakke tegenstander matig te spelen. Het is eigen
lijk logisch en begrijpelijk. Wat Ajax wel nodig heeft is ruimte.
Gisteren kwam het op het smalle en te korte voetbalveldje
van de Zwolse Boys ruimte te kort. Wanneer je dan met kort
spel begint, kom je beslist op de koffie. Het was gisteren dui
delijk te zien; meestentijds zat het hele geval als een kluwen
wol op en door elkaar.
De laatste vijf minuten speelde Ajax zonder voetbalher sens.
Waarom? Waarom deze volkomen verdiende voorsprong van
drie doelpunten (nog te weinig in verhouding tot de stukken
betere techniek van Ajax) te laten afvloeien door een gedach
teloos slot. Jammer!
Maar toch mijn respect voor dit elftal, dat ik goede kansen
toedenk om in de bovenste helft van de ranglijst te blijven.
En mijn dank aan Marius Koolhaas en Jan Elzenga voor de
gastvrijheid.
Ik had een fijne middag en was blij weer eens bij mijn oude
club te kunnen vertoeven. VLOKKIE.
Doordat dit artikel te laat op de redactietafel terecht kwam,
kon het in ons vorig clubblad geen plaatsje vinden. Alhoe
wel onschuldig, toch „sorry heer Vlokkie"" enhouden
ons aanbevolen. Redactie-adres: Molenkade 9, Duivendrecht.
RED.
