Afdeling Buitenland
Brief van James99
Beste Brown,
Hartelijk dank voor je plaatsing en je gezellige repliek. Ik
mag altijd graag een beetje met je kletsen, ook al is het meest
al alleen maar door interventie van de schrijfmachine. Je weet
Brown, als ex-redacteur (jij was het immers ook een tijdje),
voel je je soms net als een grensrechter; je hoort er wel bij,
maar je moet toch altijd buiten het lijntje blijven, hoor je er
nu eigenlijk bij of leef je alleen bij de gratie van de scheids
rechter, en als „ex" heb je je natuurlijk neer te leggen bij de
beslissingen van de „huidige echte". Maar door jou heb ik ten
minste weer eens een keertje niet voor niets met mijn vlag
getje gezwaaid.
Het resultaat is, dat ik weer even midden in de schrijverij
zit, en jij moet er voor zorgen, dat je beruchte rode potlood
goed gepunt is. Schrik echter maar niet, ik heb in de voetbal
lerij maar twee hobbies, t.w. dat amateur-, onafhankelijke
en profscharrel (doorhalen wat niet verlangd wordt) en dat
stoppergedoetje. Nu weet ik wel, dat je bij het ouder worden
steeds meer gaat zeuren, maar ik voel mij hiervoor nog echt
een tikkeltje te jong en als het je begint te vervelen, nemen we
sans rancune een ander onderwerp, b.v. het nut van
kinderbijslag gezien door een vrijgezel of hoe mijn einde te
halen, ondanks belasting betalen, kerel, er zijn tegenwoordig
een massa gezellige onderwerpen.
Pas teruggekomen uit good old England, moet ik je eerst
even vertellen, dat ik daar verduveld aardig voetbal heb ge
zien. Ik heb als outsider een beetje zitten genotteren en heb
mij er geen zorg over gemaakt of die penningmeester daar
ginds zijn maandsalarissen wel kan uitbetalen. Verder Dene
markenHolland beluisterd. Alles gaat reuze goed, ons elftal
heeft veel beloften gedaan, alles ging een stuk beter en wij
hebben weer verloren; alles dus ook normaal en hoopvol. Nu
had ik het genoegen Denemarken ook in Helsinki te zien spe
len, en Brown dit blijft volkomen onder ons het was een
sof elftal. Toen het dik achter stond, ben ik weggelopen. Later
vernam ik, dat de Denen tegen het einde nog een paar doel
punten cadeau hadden gekregen, zodat de uitslag nog dra
gelijk leek. Mais enfin, alles is normaal, en daarom doet men
er ook maar niets aan. Ik voor mij zag het zaakje maar liever
weer zo abnormaal als in de tijd van Bakhuijs, Smit, Ande-
riesen, Van Heel etc. Toen sprak men er nog over of het voet
bal beter was dan in de periode van De Natris, de Kesslers
e.d. Gelukkig schijnen we dan wel zover te zijn, dat men over
vergelijken maar niet meer praat.
Wat je antwoord betreft, inderdaad Brown, wij horen zo
het een en ander. Voor en tegen. Dat vind ik nu fijn van je,
voor en tegen, daar zijn we precies waar ik zijn wil. Niet één
kant stug verdedigen en een andersdenkende als non valeur
beschouwen. Afwegen en respect hebben voor de mening van
een ander, dan komen wij er. Profvoetbal is hier onmogelijk,
maar onaf hankelij ken, och, met een paar tientjes per week
vergoeding gaan onze voetballers niet meer naar het buiten
land. Nu geloof ik beslist, dat dit betrekkelijk kleine bedrag er
met goede wil best uit te halen is, doch er zal bezuinigd moe
ten worden. Verder heb ik ook Hollandse profs gesproken,
hier en in het buitenland, kort geleden zelfs nog een zeer
teleurgestelde. Deze broeder had zich zelf indertijd aange
boden en was niet gevraagd. Het is niet aan mij te beoordelen
of hij daar voldaan heeft, maar handhaaf jij personeel, dat
niet aan je eisen voldoet? Profvoetbal is een beroep, en een
verduveld hard beroep ook, maar zij, die het vak beheersen,
blijven het volhouden, en hebben gedurende een paar jaar
meer kans een bedrag bij elkaar te trappen, dat voor een
hoofd- of handarbeider volkomen uitgesloten is. Denk jij, dat
veel van deze weggelopen voetballers hier over een eigen
wagentje met een aardig banksaldo beschikt zouden hebben,
afgezien dan nog van de dosis algemene ontwikkeling die zij
door hun kennis van vreemde landen, talen en mensen opdoen?
En wat bij de onaf hankelij ken het overlopen van spelers
betreft, och Brown, is er niet altijd een trek geweest van
ambitieuze spelers naar de topclubs? Hoeveel clubs waren
vorig jaar in ons eerste elftal vertegenwoordigd? En lopen er
ook niet verschillende prominente amateurs naar kleine ver
enigingen, waar bestuur en supporters toevallig over een
„slappe was" en een paar vacante posities beschikken? Dan
praat ik nog niet eens over sommige café's en sigarenwinkels
waarmede knapen van voetballers plotseling verschijnen, die
beslist niet van huis-uit ping-ping meegekregen hebben.
Nu hoop ik maar, dat straks niet alle ellende over deze
schrijverij zich over mijn tanende krullebol uitstort, want dan
beroep ik mij op het feit, dat er nog wel een paar mensen
zijn die er net zo over denken als ik.
Nog even vlug een beetje stopperen. Ik prijs mij gelukkig
er altijd tegen te zijn geweest; het K.F.C.-systeem van jaren
her staat mij nog te duidelijk voor de geest. Plaats nu maar
een stopper op de penaltystip en geef hem opdracht alles weg
te maaien wat in de buurt komt, armen, benen en desnoods
de bal ook. Als hij hieraan voldoet en over een ijzeren body
beschikt, is hij tegenwoordig een kei van een speler. Alleen
al uit eerbied voor ons aller vriend wijlen Wim Anderiesen,
zou ik „het systeem" over boord willen smijten. Onze Wim,
die op het ene moment onze verdediging potdicht afsloot en
even later een corner van Mulders of Bob keihard inkopte. Ik
ben hem nog steeds dankbaar, dat hij mij als slechts tribune
klant zo intens van voetbal heeft laten genieten. Laat ons hier
verder maar over zwijgen en ook over die andere systemen,
die men tegenwoordig vooral uit de ingezonden mededelingen
in de dagbladen kan putten. Waar blijft het persoonlijke, het
verrassende, het geniale van een geboren voetballer, naar het
bijna volmaakte gebracht door voetbalprofessoren van het
kaliber Jack Reynolds?
Zo, beste Brown, ik dank je van harte, dat je mij weer eens
zo rustig aan het woord hebt gelaten. Natuurlijk kom ik graag
eens bij je thuis over Helsinki praten. Ik blijf waarschijnlijk
nog een paar weken in Mokum en omstreken. Laat maar eens
wat horen. Wat ik drink? Och kerel kijk maar eens, als er
maar een klein beetje pittig smaakje aan zit.
Met hartelijke groeten. So long,
JAMES.
Beste James,
Je brief ontvangen éndat epistel heeft ons een boel lol
gedaan. We hadden via ons vorig clubblad de loopplank uit
gelegd. Je bent er ingetrapt, of beter, er op gestapt en nou sta
je, hoepla, weer midden op de schuit te zwaaien met een vlag
getje. Een schuit is naar onze mening nog steeds geen voetbal
veld zeg er wat van met de hedendaagse techniek dus
je kunt veilig aannemen, dat niemand met zitkussens gaat
gooien als je „vuil" of partijdig vlagt. Dus James „zwaaien"
maar. We zullen naar je kijken. Het clubblad kan er beslist
lezenswaardiger door worden. We weten het nog van vroeger.
Je „scheefgedrukte stukkies" galmen nog na. Voorbeelden? De
film „Men gaf hem een geweer"; jij maakte er een bal van. Je
droomde jaren geleden „als ik rijk was, kocht ik een dure slee,
liet me dan rijden door een negerchauffeur." Nou James, je bent
wakker geworden en om de bliksem niet uit je bed getaterd,
maar hoe zit het nou met die neger? Dat moet je toch eens
vertellen. En al ben je dan een jaartje ouder geworden en mis
schien een tikkeltje grijs, een zeur-verhaal wordt het beslist
niet. Trouwens, we zouden niet gaarne willen beweren, dat je
een zeurpiet bent, maar we vertikken het om in je „prof jolletje"
te stappen. Het ding is ons te wankel. En voor een paar tientjes
in de week doen we het ook niet. Natuurlijk zijn er jongens, die
het graag zouden doen en even natuurlijk zijn er jongens, die
een aardig banksaldo, een autootje en een schone fee bij elkan
der kunnen trappen. Maar James, er zijn schone liedjes, die
niet lang duren zoals ze in België zeggen en daar fluistert men
Ons groot assortiment Kantoorartikelen O"
waarborgt ons devies:
Weteringschans 223, Tel. 39596-31842-36890
Amsterdam
