Voila, daar liggen we dan weer bij U op tafel. Nou ja, niet
letterlijk natuurlijk, maar wel met wat slordige pennevruchten.
Waarachtig onze schuld niet. De „Jaarlijkse Algemene" heeft
het zo gewild. De club zat in de journalistieke purée. Vriend
Desmit, U weet het, had plotseling de dop op zijn fountainpen
gedraaid en dat ding was met geen mankracht meer los te
krijgen. Komt meer voor!
Bliksems jammer, want Dolf was en is nog één van die man
nen, die een club zo moeilijk kan missen. Hij kon de stof, die op
z'n lever lag, prettig en met welversneden ganzenveder onder
de ogen van zijn lezers brengen. Als „prof" had hij het in de
schrijverij een stevig eind kunnen schoppen. Honderden artike
len van zijn hand en ons „Gouden Boek" zijn daar de stille ge
tuigen van. Foto's, die ons clubblad zo veel fleur gaven, kwa
men uit Dolf's kiekkast. Vakmanschap tot en met lag er dik
bovenop. Dolf deed alles met kennis van zaken enmet heel
veel animo. Die animo is nu helaas de laan uit. Een bestuurs
besluit kon onze hoofdredacteur niet appreciëren en zo zakte
het brandscherm voor deze Ajacied, die veel, heel veel voor onze
club heeft gedaan.
Nogmaals, bliksems jammer en Dolf houdt je even stevig
vast als lid van de redactie vragen wij een tikkeltje clemen
tie, want waar halen wij in godesnaam foto's voor ons blad
vandaan? Nou Dolf, tabé dan, bedankt voor alles wat je de club
gaf enbij voorbaat de vijf voor Ajax-snapshots, etc
En waarom zitten wij nu weer in het journalistieke schuitje
Dat's rap verteld, vrienden. Natuurlijk waren er voor het redi
geren van het Ajax-krantje niet genoeg candidaten. Hebt U
het wel eens anders gehoord? Een clubblad, prachtig, dat moet
er zijn, maar er iets voor doenbrr! Mij niet gezien, veuls te
veul werk! We zullen zot zijn!
Als je echter zo'n 25 jaren hebt meegeholpen, Knecht en
Grootmeyer's schepping op poten te houden, dan vindt je het
bedonderd, de boel in de soep te laten draaien.
Koolhaas' vlammend beroep gaf de doorslag en zo zullen
Evert van Tuyl, Cor de Vlieger en onze weinigheid, trachten
het „Ajax-Nieuws" in leven te houden. We zullen ons best doen,
folks, en als er liefhebbers zijn om assistentie te verlenen, wel
nu, bij deze een hartelijk welkom. In ieder geval rekenen we op
Piet van Os (jeugdvoetbal) en Wim Schoevaart (Ajax-A.V.B.-
verrichtingen)Zo, dat is in kannen en kruiken en U weet nu
van de hoed en de rand.
Hoe de Algemene Vergadering is verlopen, zult U vermoede
lijk wel weten en zo niet, bekijk dan rustig de lijst van functio
narissen, die U elders in dit blad beslist tegenkomt. Met uit
zondering van de Kascommissie (de heer Kubin is nieuw en de
heer Egeman blijft) gelijk aan verleden jaar. Verslagen van
secretaris en penningmeester, als altijd, dus prima in orde,
Hulde! Theo Schetters kreeg de ridderslag, Lid van Verdien
ste. Vele jaren speelde Theo in het eerste elftal, werd, toen de
schoenen aan de populieren gingen, lid van de jeugd-, en later
van de elftal-commièsie en assisteert zo nu en dan bij de trai
ning. Niemand zal dus kunnen beweren, dat dit Lidmaatschap
van Verdienste onverdiend is. Onze felicitaties, Theo!
Veel valt er van de vergadering verder niet te vertellen. Wat
meningsverschillen over contributie-verhoging die niet door
ging een serie vragen bij de Rondvraag en ca. 12 uur stonden
we in de tuin of aan het buffet van ons stadion. De belangen
van de club zijn weer voor een jaar in goede handen.
Het nieuwe seizoen klopt aan de poort. Wat zal het ons
brengen? Er zijn lieden, die ons eerste elftal een „walk over"
geven. Je moet wel heel weinig kennis van het rollen van een
voetbal hebben, om zo iets de wereld in te slingeren. Er lig
gen in onze z.g. „zwakke afdeling" zoveel voetangels en klem
men, dat we blij mogen zijn, als we in het kanonnenkoor een
deuntje mogen meezingen.
R.C.H. heeft grootse plannen, Wageningen beschikt over een
zeer sterk elftal, D.O.S. wil persé een woordje mee spreken
enwhat about de andere clubs? Wij zien het zo. Er zal
hard, zeer hard gewerkt moeten worden om een behoorlijk re
sultaat te bereiken. Geen punt mag cadeau gedaan, geen kans
verloren gaan. De elftalcommissie zal het niet gemakkelijk, o.i.
zelfs moeilijk krijgen. De heren zullen vele malen over „de brug
der zuchten" moeten gaan en critiek zal hen niet bespaard blij
ven. Maar als je zo'n baantje accepteert, weet je dat vooruit
encontramineurs leven in ieder voetbalgezin. Dat ras
sterft nooit uit.
„De raad van Zeven" van deze plaats sterkte en wijs beleid.
De Jeugdcommissie kan voorlopig ook vooruit. Er is weer zo
veel liefhebberij voor het rood-witte shirt, dat de heren de
weelderige haarbossen en reeds kalende schedels met hun na
gels bewerken. Zo als ieder jaar, zullen Theo Muller en zijn
schare het natuurlijk klaren en komt er een pluk jong goe.d uit
de bus, waarnaar het plesant kijken is.
Bezoekt U de jeugdwedstrijden? Prachtig, het zal de directie
aangenaam zijn, maar bemoeit U zich nergens mee, s.v.p. 't Is
zo bevorderlijk voor de rust en goede gang van zaken. Hebt U
iets betreffende Uw zoon te zeggen of te vragen, de heer Mul
ler is 's avonds telefonisch te bereiken en de heren v. Os en
Gupffert zijn iedere Woensdagmiddag op onze terreinen aan
wezig. U ziet het, de organisatie is in orde.
De Olympische vlag is door Helsinki's Burgervader in ont
vangst genomen, ligt, als alles goed gaat, vier jaren tussen de
kamferballen. De Spelen zitten er op. De muziek is naar huis.
Ons landje is vijf zilveren plakken rijker. Valt er wat te recla
meren? Natuurlijk niet. Vele landen gingen net zo arm aan
goud, zilver en brons naar het vliegveld als zij gekomen waren.
En heeft de Baron niet gezegd, dat niet het winnen, maar deel
nemen aan de O.S. van primair belang is? Vandaar de honder
den officials, die naar de Spelen trokken. Die lui wisten vooruit,
dat zij niets zouden winnen en toch gingen zij. Dat's de ware
Olympische geest. Sommigen hadden beter thuis kunnen blij
ven. De Hollandse waterpolo-ploeg, die zich zo prachtig weerde,
moet daar iets over kunnen vertellen. Maar laten we niet alle
slakken in de pekel leggen. Een ieder, die in Helsinki iets of
niets te doen had, heeft zich naar beste kunnen en kennen ge
weerd. Dat moeten wij waarderen. Enlaat ons vooral be
denken, dat velen hun vacantie er aan opgeofferd hebben. Daar
behoort beslist moed toe! Over vier jaren zijn er weer O.S., in
Australië; niet wat je noemt naast de deur. Het creëren van een
fonds voor lieden, die er beslist heen moeten, lijkt ons hoogst
noodzakelijk. Ieder lappen naar vermogen.
Onze nationale voetbalploeg heeft aan de verwachtingen vol
daan. In één klap eruit. Wel konden we volgens de heer Pagano
onze tegenstanders hebben, maar die donkere jongens geloof
den daar helaas helemaal niet in. Met vijf tegen één sloeg een
Olympische deur dicht. Beng! Het systeem (middenveld aan
de tegenpartij oftewel magere vierkant en het lekse microfoon
tje (hoe bestaat het) hebben vruchten afgeworpen. Jammer,
dat de smaak nogal wrang is. Gelukkig zijn er sympathieke-
lingen, die daar erg veel van houden. Maar wat gaan we nu
doen? Op dezelfde weg verder? Nou, slaap dan lekker!
Toch is er iets tijdens deze Olympische Spelen heel duidelijk
geworden. En wel op het terrein der radio-sportreportage. Zo
als men weet, was het met het verslaan van sportwedstrijden
via de radio meer dan droevig gesteld. De kost, die wij middels
de microfoon te slikken kregen, bleek meestal onverteerbaar.
Velen vonden het zo interessant, dat zij niet eens meer luister
den. Maar nu is dan eindelijk het volle licht gevallen op één
man, n.l. Dick van Rijn. Dick verslaat zijn wedstrijden met flair,
verve enmet kennis van zaken. Geen hoog-dravende woor
den, die het gros van de luisteraars toch niet begrijpt, geen
gestotter, geen stopper-spil gezwam, maar alles even beschaafd
en met een prettig aandoend enthousiasme. Werkelijk een man,
die zijn vak verstaat en momenteel door geen ander te vervan
gen. Laten we hopen, dat de lui, die het aangaat, nu eindelijk
hun les hebben geleerd. Duizenden luisteraars zullen er dank
baar voor zijn.
De honkbalploeg is kampioen, promoveert naar de eerste
klasse. Well done, boys! Aan Van Tuyl, Hordijk c.s., die U
hiervan wel meer zullen vertellen, onze felecitaties.
BROWN.
