tenrijk te hebben deelgenomen, vestigde Frans in zijn nieuwe
functie waarschijnlijk een nieuw record, door bij zijn tweede
bezoek aan Wenen als voorzitter op te treden.
In 1932 legde hij de voorzittershamer neer. Onder zijn leiding
kwamen vele veranderingen op ons oude veld tot stand.
Een tribune-verandering kreeg zelfs in de record-tijd van
veertien dagen haar beslag. Zijn huldiging op 27 December
1929 ter gelegenheid van zijn 25-jarig lidmaatschap is een
der mooiste herinneringen.
Altijd prettig gewerkt in de E.C., Frans? Oh ja, zeer zeker,
maar denk nu niet, dat het werk voor een lid van deze com
missie altijd even aangenaam is. Er zijn momenten, waarop je
er toe moet overgaan spelers die zeer veel gepresteerd hebben,
te vervangen en hun dit mede te delen. De ene neemt dit spor
tiever en gemoedelijker op dan de andere, met als resultaat:
soms onnodig zware en harde woorden.
Frans was natuurlijk free-hitter.
Als jeugdige knaap was Frans een vaste klant van onze
athletiek-afdeling met behoorlijke resultaten en daarna vele
jaren een bekende figuur op onze cricket-mat. Hij hield niet
van dat benauwde prikken; free hitten was zijn lust en zijn
leven. Het was wel eens alles, maar hij heeft bij de eerste de
beste bal ook wel dat irriterende, krakende geluid gehoord!
Pech gehad, Frans!
Wat is het toch een mooie tijd geweest en toch zo gauw
voorbij, verzuchtte hij.
De woordenvloed komt weer los en ondervrager noteert
maar. Ik heb altijd plezier in de gehele vereniging gehad, pret
tig samengewerkt met spelers, commissie- en bestuursleden
en ben er trots op dat iedere adspirant tot en met eerste elftal
speler mij kende. Ik zocht het graag in het gemoedelijke.
Ik vond het leuk in je interview met Frans Couton, dat deze
leuke herinneringen had aan de Koninginnedagen van vroeger.
Die mogen ze van mij in ere herstellen, luidde het.
Dat ik het minder leuk had gevonden in mijn eerste jaar
als adspirant na afloop van een wedstrijd tegen O.D.E., in
welke titanenkamp ik als middenvoor het enige doelpunt had
gescoord, van hem te moeten horen: Bedankt voor die goal,
maar van middenvoor spelen kun je geen pHij kan het
zich, lachend, wel indenken.
Wat was het sterkste elftal?
•Wanneer ik eindelijk weer eens de gelegenheid krijg een
vraag te stellen, n.l.: was er veel verschil tussen de elftallen,
die ons de eerste kampioenschappen van Nederland bezorgden
en die van latere jaren, valt de mening van Frans in het voor
deel uit van de teams uit de periode van Dolf van Kol, die hij
in zijn lange loopbaan nog steeds de beste technische Ajax-
speler heeft gevonden.
Trouwens, onze ploeg van tegenwoordig doet het naar zijn
smaak ook niet zo gek. Misschien wat minder in techniek dan
vroeger, maar fit, strijdlustig en om zo te zeggen een spelletje
draaiende van: wachten op en gebruik maken van fouten onzer
tegenspelers.
De hoogste onderscheiding, n.l. het erelidmaatschap, werd
hem reeds op 10 Augustus 1918 verleend, waarmede onze club
toen reeds de dank toonde tegenover een Ajacied, die de sport
pers reeds vele jaren een
Fijne Sportkerel
noemde.
Frans, bedankt voor je gezellige ontvangst en buitengewoon
aangenaam onderhoud en ik ben er van overtuigd, namens de
gehele Ajax-familie te spreken, als ik de wens uit, dat je in
goede gezondheid op 27 December 1954 je 50-jarig lidmaat
schap, en op 10 Augustus 1968 je 50-jarig ere-lidmaatschap
kunt vieren.
So long, Frans.
C. E. d. V.
Het elftal dat onder de bezielende leiding van Frans Schoevaart onze club in 1914 (na de degradatie) van verdere neergang
redde. Frans ziet U boven links op de foto. Er staan nog méér oude keien op. Ziegeler b.v. en Theo Brokmann (zittend
in het midden), geflankeerd door de „kippies" (Gebr. Lucas).
