Bij de veteranen.
Voor al Uw FEESTGEBAK naar
Banketbakkerij J. Potharst
Spaarndammerslr. 122-124, iel. 46480
Ik heb er Frans Couton nooit naar gevraagd, maar toch weet ik, dat de grootste dag van zijn voetbal-loopbaan de uitwedstrijd
tegen Willem II is geweest in de kampioenscompetitie van 1917/ 18. Ajax in de laatste wedstrijd, die beslissend kon zijn,
zonder zijn roemruchte vleugel-spelers Gupffert en de Natris. Dat betekende een verzwakte voorhoede en dat kon alleen
weer in balans gebracht worden door een sterkere verdediging. En voor dat laatste zorgde Frans Couton. Hij had, zoals
men dat pleegt te zeggen, die dag „allés", trapte in alle mogelijke standen de ballen weg voor de fel aanvallende Willem Il-ers.
Als een rots stond Frans in de rood - wit - blauwe branding en toen na 40 minuten hevig aanvallen van Willem II het nóg
o o stond, kwam het keerpunt, Brokmann scoorde onverwachts voor ons. De rust kwam met 1 o voor Ajax en in de
tweede helft werd het 3—0, hetgeen betekende dat Ajax voor de eerste maal in zijn geschiedenis kampioen van Nederland
was gewordenFrans Couton vindt U rechts onderaan op de foto, die direct na de wedstrijd genomen werd. Adé
Zaterdag 10 November stond op mijn programma om de
veteranen weer eens te gaan bewonderen. Bij ons stadion stap
ik uit lijn 9, hoor meteen een vervaarlijk vrouwengekrijs en zie
in de verte zeker zo'n honderd witte mutsen op en neer
dansen. Nou, die veteranen staan er goed op, denk ik. Naderbij
komend hoor ik: „En we hebben een O, w ehebben een L, we
hebben een V, we hebben een G." en zie ik dat onder al die
witte mutsen lieftallige schonen zitten, die allen verpleegster
tjes blijken te zijn. Wat is er gebeurd? Ik, zie ook een hele
rij dokters-auto's. Ik hoor het al vlug; daar in het veld staan
22 dokters elkaar de bal en een overwinning te betwisten;
chirurgen tegen huisdokters. Onze dokter Wout zie ik als
spil fungeren, waar hij dikwijls met ferme trappen het veld
zuivert en zelfs een penalty benut. De huisdokters wonnen
met 54. Dit was echter bijzaak. Het aardige was de enorme
vrouwelijke belangstelling en het enthousiasme, waarmede
doelpunten werden begroet. Boven op de banken stonden ze
te dansen. Het was leuk.
Hoe de H.H. doktoren zich Zondag gevoeld hebben, durf ik
niet te zeggen, maar, ook omdat er een paar geheel verkreu
keld weggingen, kan ik mij wel indenken.
Mijn herinnering ging naar vroegere jaren, toen bij huis
bezoek van de dokter het hele huis op stelten stond, een
coupé voor de deur stopte, een heer met hoge hoed en geklede
jas uitstapte, in je keel keek en zeide: ,,Zeg eens A."
Eén onzer veteranen, die er vlak naast speelden, simuleerde
nog een flauwte of ander mankement, maar de verpleegster
tjes hadden geen tijd voor hem.
A propos, zij wonnen ook, met Gerrit Meinders in het doel
als uitblinker, met 74.
TJEDEM.
Firma H. Nagiegaal
Bezorgen door de gehele stad.
