J eugd voetbalflitsen
't MEUBELPALtlS kieuwendijkm-uo Amsterdam tel. 49269
Ik, le persoon enkelvoud, heb immer een zwak gehad voor
jaartallen! Zo weet ik mij o.a. nog als de dag van gisteren te
herinneren, dat Albrecht Beiling in 1425 levend begraven
werd, Jan van Schaffelaar in 1482 een duik van de Barneveldse
Watertoren nam, Herman de Ruyter in 1570 op het Slot
Loevestein (U weet wel, volgens Tollens: ,,Daar waar Maas
en Waal te zamen vloeien en Gorcum rijst van verde
heldendood stierf en met hem een paar honderd Spanjaarden,
Alva op 1 April 1572 zijn bril verloor en hem nog kwijt is, en
voorts dat Jan van Speyk in 1831 de historische woorden
sprak: ,,Dan liever de lucht in", en passant de brand in het
kruit stekende.
Tussen 1831 en 1951 ligt een groot tijdsverschil, maar
helaas, over dat tijdperk schiet mijn herinneringsvermogen,
wat jaartallen betreft, juist te kort. Een zeer belangrijke ge
beurtenis in 1951 is mij echter niet ontschoten en wel, dat op
16 September van dat jaar de voetbalcompetitie voor de jeugd,
de zgn. voorronde, een aanvang nam en 28 October d.o.v. be
ëindigd werd. Zo herinner ik mij ook nog, dat in diezelfde
tijd de zomer voor de herfst plaats maakte en deze jaarlijks
terugkerende gebeurtenis deed mij onbewust in diep gepeins
verzinken. Zonder het feitelijk zelf te weten, nam ik papier
en potlood ter hand, gaf mijn gedachten de vrije loop en
schreef het volgende:
De beroemde Engelse dichter John Keats heeft eens in één
zijner essays geschreven:
,,Time and tide wait for no man."
Deze kernachtige spreuk, waarin de eeuwig voortschrijdende
tijd en het altoos wisselende getij op zo'n markante wijze
worden weergegeven, zal ons onwillekeurig te binnen schieten,
nu de herfst zijn intrede weer heeft gedaan, de dagen allengs
korter, de nachten langer worden, nu de bladeren weder ge
ruisloos naar beneden dwarrelen, de zomer ons voor de zo
veelste keer in de steek heeft gelaten en de winter met z'n
regen-, sneeuw- of hagelbuien niet lang meer op zich zal
laten wachten.
Van een zekere mistroostigheid kunnen wij ons niet vrij
waren, wanneer wij terugdenken aan de periode die achter
ons ligt, aan de zonnige en maar al te vaak ook niet-zonnige
dagen, waarop wij met opgewektheid onze dagtaak vervul
den, aan onze vacantie, waarin wij met volle teugen hebben
kunnen genieten van hetgeen de natuur ons bood, of aan de
zomersporten, waaraan wij deelnamen en die ons voor een
wijle het voetbalspel deden vergeten. Tot op dit punt was ik
met mijn meditatie gekomen, toen de fatale woorden „voetbal
spel vergeten" mij tot de werkelijkheid terugriepen. Mijn neer
slachtigheid was eensklaps verdwenen en ik vroeg mij af, of
er niet iets anders te doen was dan te zitten mijmeren. Wat
was de oorzaak hiervan toch ook weer geweest? O ja, de
herfst! Maar die zelfde versmade herfst had ons juist zulke
heerlijke, frisse, zonnige dagen gebracht! En wat hadden
onze jongens daarvan niet geprofiteerd! Zij hadden intussen de
zo langzamerhand berucht geworden voor-competitie beëin
digd, hiervóór nog 15 wedstrijden gespeeld en geen enkele ver
liespost behoeven te boeken. Ik zou dit helden-epos toch niet
onvermeld kunnen laten! Geen sprake van!
En om de koe nu maar meteen bij de horens te vatten, laat
ik hier een kort overzicht volgen van wat er op het groene
tapijt werd gepresteerd.
Juniores 1 versloeg D.W.V. 1 uit met 62, V.V.A. 1 thuis
met 71 en D.W.S. 1 (vriendschappelijk) met 71. Een be-
Onze Adspiranten 6, een pittig elftalletje, dat we
met plezier in actie zagen. Foto: Desmit
hoorlijk resultaat, vindt U niet? Ik geloof dat dit elftal het
nog ver zal schoppen.
Juniores 2 had nog slechts één wedstrijd te spelen, n.l. tegen
D.W.V. 2 thuis. Martens en zijn mannen toonden zich paraat;
zij boekten een 82 overwinning.
Juniores 3 liet V.V.A. 2 uit met 60 in het zand bijten.
Juniores 4 bond Zeeburgia 2 en Neerlandia 2 aan zijn zege
kar. Beide wedstrijden leverden de volle winst op; uitslagen
31, resp. 61.
Juniores 5 had het niet gemakkelijk tegen Sloterdijk 2. Toch
bleef ons team baas in eigen huis en liet de tegenpartij met
20 in de kou staan.
Adspiranten 1 bevestigde zijn goede vorm. Tak en zijn mak
kers versloegen Z.F.C. uit met 32, A.F.C. thuis met 70 en
wisten in een vriendschappelijke kamp tegen D.W.S. met 120
aan het langste eind te trekken.
Adspiranten 2 stond drie weken op non-actief; dat is echter
niets voor ijzervreters, zoals die in dit elftal zitten.
Adspiranten 3 won van Zeeburgia 3 met 42. Weppner en
zijn kornuiten hebben ook gedacht: „Eind goed, al goed."
Adspiranten 4 schoot weer met spek. Om in twee wed
strijden 17 doelpunten te kunnen maken, moet een elftal wat
in zijn mars hebben. Keeper Schoemaker was safe als de
bank en liet niets door. Swift 4 uit kreeg er met 90 van
langs en T.I.W. thuis moest er met 80 aan geloven.
Adspiranten 5 sloeg de illusies van Watergraafsmeer 5 de
bodem in. Met 51 gingen de blauw-witten met de kous op de
kop naar huis.
Adspiranten 6 deed het met Watergraafsmeer 6 nog erger.
Het bombardement van Algiers door Admiraal De Ruyter was
er niets bij. Elf keer werd de vijandelijke veste doorboord. Onze
keeper v. d. Eshof was en bleef onvermurwbaar.
Adspiranten 7 besloot de voorcompetitie met een 50 over
winning op de Volewijckers 7. Ik had haast geschreven: „Een
goed begin is het halve werk," maar bij nader inzien is dit
