De Geachte clientèle" heeft <zich intussen kunnen overtui gen, dat mijn optimistische prognose over ons eerste elftal, ofschoon gebouwd op de smalle basis van twee vriendschap pelijke wedstrijden, niet ongegrond was. In het A.R.O.L.-tour- nooi vanouds het toneel van vruchtbare jeugd-debutanten (Gerard Fischer b.v.!) kwamen onze jongeren zeer goed voor de dag. Boskamp deed min of meer denken aan de nieuwe spreuk in het Amsterdamse wapen: Vastberaden (steeds), Heldhaf tig (soms), Barmhartig (nooit). Arie v. d. Wel deed het puik en versloeg zowaar in z'n eerste AjaxBlauw Wit-wedstrijd doelman v. Raalte, iets wat de laatste jaren aan niet zo veel Ajacieden lukte. Minder spectaculair was het debuut van Elzer op de spilplaats, maar hij werkte rustig en solide en hield in critieke situaties niet alleen het hoofd koel, maar ook nog dikwijls op de goede plaats, o.m. toen doelman v. d. Pol reeds door een Blauw Witter geslagen was. Na het 16 meter-schot van v. d. Wel, dat over Van Raalte's vuist in het net suisde, heeft U het herboren Ajax even op z'n best gezien, met switchende binnen- en buitenspelers, die de hechtste verdediging uit positie kunnen spelen. Van Raalte hield nog even stand, maar de drie kogels, een serie-productie van achtereenvolgens Bakker, Drager en Wes ters, was toch ook hem te machtig en zo kwam Ajax door een 20 overwinning in de finale. Beide partijen streden uiterst fair en vriendschappelijk en de éne keer, dat een Ajacied tegen de regelen in in het strafschopgebied gevloerd werd, was zo'n uitschieter, dat beide partijen er onthutst van warehen de scheidsrechter ook, want hij honoreerde het geval met een indirecte vrije schop. De finale tegen V.S.V. was niet bijster interessant, beide partijen hadden kennelijk de vorige ronde nog in de benen. Bovendien bleek de omzetting in onze voorhoede, die nodig was voor de oriëntatie van de elftallen-commissie ik kom daar straks op terug geen succes. 1—0 door v. Dijk na een misser in de V.S.V.-verdediging, 11 door een mooi doelpunt van v. d4 Kuil. Tweemaal Spaan-se furie, waarbij achtereenvolgens v. d. Wel en Westers gevloerd werden, leidden tweemaal tot witte- stip-excursies en tot de eindstand 31 en een strop voor A.F.C. Zorgen voor de elftallen-commissie. Voor wie in staat is spel en resultaat gescheiden te bezien, dus los van overwinning of nederlaag, schonk het A.R.O.L.- tournooi ondanks de veroverde grote zilveren beker, geen algehele voldoening. Ons elftal „stond" nog niet en dat was, met de neus vlak voor de competitie, geen aangename situatie. Onze middenlinie verkeerde om zo te zeggen nog in het experimentele stadium en daarnaast stapelden zich nog andere zorgen op, waarvan men met een variant op de gevelspreuk in het Burgerweeshuis, zeggen kon: Zij groeien vast in tal en last ons elftal-vaders klagen. Ay ga niet deez poort voorbij, doch help een luttel dragen. Om te beginnen overlapten het vroege voetbal- en het late reisseizoen elkaar, waardoor Bakker en Elzer de eerste weken niet beschikbaar zouden zijn. Elzer bedacht echter, dat onze competitie-indeling zó veel reismogelijkheden inhield, dat deze voldoende compensatie boden voor de eigen reisplannen, al zullen aan onze trips Maarsse en Kroon méér aandeel hebben dan Cook of Lissone-Lindeman. Rinus Michels. Daarnaast gingen er ernstige geruchten, dat Rinus Michels ook tot de voetballende Nederlanders zou behoren, die het spreekwoord: „Ieder heeft twee vaderlanden, het zijne en Frankrijk" erg letterlijk namen. Dat laatste bleek na een reeks ontwijkingen en ontkenningen inderdaad het geval. „Partir ce'st mourir un peu" en we zou den er aan toe willen voegen: „Et un peu mentir aussi." En dat laatste spijt ons, ook om de totale overbodigheid er van, want onze club heeft steeds zeer loyaal gestaan tegen over vertrekkende leden. AJAX-D. O. S. - Wolterink houdt de bal achter zijn rug verborgen (nog juist zichtbaar boven uitgestoken arm). Elzer en Potharst staan klaar om de puzzle op te lossen. Foto: Desmit

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1951 | | pagina 2