H. REPKO
REGULIERSBREESTRAAT 24 - TELEF. 37324
EXCLUSIEVE HERENMODE
De bestuurderen van onze bond, onze K.N.V.B., hebben zich
uitgesproken. Geen professionalisme, in welke vorm ook. Prach
tig! Een commissie ter verdediging van het amateurisme komt
in het geweer. Er zal geschoten worden. Laten we hopen, met
scherp, want gezien, of beter gelezen, de opvatting van sommige
lieden over het amateurisme, is dat broodnodig. Wat b.v. te
denken van een clubleider, die alleen maar naar het eerste elftal
ziet, plus wat reserves en naar de rest niet omkijkt. Een wed
strijd van juniores niet de moeite waard vindt en de opvatting
huldigt, dat spelers van het eerste elftal driemaal per week
moeten trainen. Jawel, U leest het goed, moeten trainen. We
hebben wel eens gehoord van een werknemer, die een opdracht
krijgt, die dus het een of ander werk moet doen, maar van een
voetballer, die moet
Waarom word ik lid van een voetbalclub Wel, omdat ik voet
ballen een gezellig tijdverdrijf vind. Nu kan ik in één der lagere
elftallen mijn partijtje meeblazen en daar mijn voetballust mee
bevredigen. Als eerzuchtig jongeling wil ik hoger op de voetbal
ladder staan, wil mijn clubgenoten voorbijstreven, wil in het
hoogste, dus het eerste elftal, terecht komen. Wat ligt daarin
opgesloten Dat ik mijn spel zal moeten verbeteren, dat ik van
de middelen daartoe aangeboden door mijn club gebruik
zal moeten maken en dat ik dus zal moeten trainen. Niemand
dwingt mij daartoe, alleen mijn eerzucht heeft hier het woord.
Heb ik die eerzucht niet, wel, dan trap ik een balletje en verder
punt. Ik mis dan alleen de „uitjes", die een speler uit het eerste
elftal heeft. Ik ga b.v. niet met de keurploeg gratis voor
niemendal naar het buitenland, zit bij festiviteiten nooit op de
eerste rij, krijg nooit een uitnodiging voor een schouwburg
avondje, voor mij is er geen stoel, als er „feest-gegeten" moet
worden, een kaart voor een kampioens-receptie valt nooit bij mij
in de bus en een vrijkaart voor een semi-interland-match of een
bokswedstrijd zie ik alleen uit de verte. En zo kunnen we nog
wel een tijdje doorgaan. Voelt U het verschil tussen mij en mijn
clubgenoot, l.w.z. Pietersen? Pietersen heeft eerzucht en ik
niet, of Pietersen trapt toevallig wat harder tegen de bal dan ik.
Voelt U de fijne nuance? Voelt U nu, waarom ik aan de trein
sta als Pietersen met de keurploeg plus bestuur naar het buiten
land vertrekt? Voelt U nu, waarom een deel van de (sport)pers
het zo broodnodig vindt, dat die arme amateurs, die iedere
Zondag voor hun verdriet het veld in gaan, klinkende vergoe
ding moeten hebben? Ja, voelt U het, nou ik niet en de kei uit
Ajax drie, vier, vijf of zes waarschijnlijk ook niet. En het kleine
mannetje, dat iedere Zondag met de lagere elftallen er op uit
trekt weer of geen weer hoogstwaarschijnlijk, om niet te
zeggen heel zeker, ook niet. Amateurs Eerlijk, amateurs in de
ware zin des woords zijn we niet. Zodra de club mijn spoor
kaartje betaalt ben ik amateur af. Maar waarom zullen we ons
daarover nu plotseling druk maken? Door wat gezwam van
lieden, die van onze sport leven Die week in week uit met een
vrijkaart op de beste plaatsen van de tribunes der sportvelden
gaan zitten, met éen vriendelijk grijnslachje handjes geven en
de volgende dag in hun krantjes schimpscheuten afvuren aan
het adres van bonds- en clubbesturen. Voor die „kakkineuze"
lieden? Neen, dank U! Dus? Stil laten zwammen enhand
jes blijven geven. Mensen met karakter doen dat laatste altijd!
Het voorlopig Nederlands elftal heeft gewonnen. Van Engelse
profs met 41. Onze vlagU weet wel, of beter, U herinnert
zich nog wel dat verhaal na de nederlaag tegen de Belgen over
onze voetbaldriekleuris weer gered. Er zit weer perspectief
in (volgens krant en radio) we gaan weer goed. De tranen van
de heertjes zijn gelukkig opgedroogd. Let op, over een paar
weken mogen we uitsluitend en alleen tegen profs spelen.
't GooiAjax 11.
De altijd moeilijke uit-wedstrijd tegen 't Gooi zit er weer op.
We zijn er beter afgekomen, dan het vorig seizoen. Toen een
nederlaag de eerste na een lange reeks successen en
nu een gelijk spel. Een gelijk spel waarmede we, niettegen
staande een onmiskenbare veldmeerderheid na de rust, dik con
tent konden zijn. Eerlijk, we hadden een kwartier voor het einde
de hoop op een doelpunt allang opgegeven. Er waren zoveel
kansen om zeep gebracht, de met Rinus Schaap -de beste man
van het veld versterkte 't Gooi-verdeding bleek zo hecht, dat
we ons al hadden verzoend met een onverdiende nederlaag. Maar
zie, kort voor het einde gebeurde dan, wat dit seizoen reeds vele
malen is gebeurd. (Hengelo, Vitesse, Heracles). Het onwaar
schijnlijke werd waarheid. Jan Potharst mocht vanaf de mid
denlijn een vrije schop nemen. Jan deed, wat iedere Ajacied
hoopte, n.l. de bal met een forse trap naar het 't Gooi-doel zen
den. In hun ijver het gevaar te keren, liepen de Hilversumse
backs elkander plus hun doelman in de weg, waarvan Michels
profiteerde om met een achterwaartse kopbal de gelijkmaker
te produceren.
Honderden Ajax-supporters ook nu het ons niet voor de
wind gaat blijven ze onze club trouw staken hun vreugde niet
onder stoelen of banken enwij ook niet. Een kostbaar punt
rijker konden we naar Mokum terugkeren, maar als Drager een
kort na het begin toegekende penalty had benut, dan waren het
er misschien twee geweest.
De ploeg, die onze kleuren verdedigde, zag er als volgt uit
J. van Drecht
J. Potharst G. v. Mourik
J. A. Bouwens J. Looijen C. v. d. Hoeven
Th. Brokman M. Michels G. Bruins G. v. Dijk G. Drager
Ajax't Gooi 13.
Een week later vond de return-match plaats. We traden met
hetzelfde elftal aan, alleen stond Michels, nu op de rechtsbinnen
plaats, Van Dijk centreforward en Bruins linksbinnen. Weer
ging de strijd gelijk op en weer gelukte het 't Gooi de leiding te
nemen. De Gooi-er Poort loste een keihard schot, waarvan onze
jeugdige doelman niet terug had. Luttele minuten later moest
Jan opnieuw de bal uit zijn net peuteren. Een van flinke afstand
ingeschoten bal zag hij te laat, doordat zijn uitzicht werd be
lemmerd en nagestaard door een pluk voor ons doel staande
Ajacieden verdween de knikker tussen de palen. Dat was dus
twee nul binnen een kwartier en probeer in deze knock-out
competitie zo'n achterstand maar eens in te halen. Onze jongens
hebben zich het vuur uit de sloffen gelopen om de zaak nog te
redden. Vlak na de rust ging het er op lijken, dat zij het zouden
halen. Een goal van Michels en een fel offensief, dat de
't Gooi-verdediging aan het wankelen bracht, wettigde de hoop
op een nieuw doelpunt. Het kwam, maaraan de andere
kant. Een plotselinge aanval bracht een der 't Gooi-ers alleen
voor Van Drecht. Jan kreeg geen kans (13). Hevige protesten
van onze captain en linesman. Buitenspel, meenden zij, maar de
heer Bronkhorst geloofde daar niet in (wij ook niet). Het pu
bliek wel en liet dat met onsportief gejoel en gefluit even weten.
