Bonthuis „DE BLAUWVOS"
Boemmm
A. F. STRIKKERS
Nieuwe modellen Bontmantels
Koninginneweg 255, Tel. 95701
(bij Amstelveenseweg)
liep wat stoffig langs een serie Ajacieden. Die staken om de
beurt een been uit, maar raakten de bal slechts zo, dat
Frans toch in het bezit van de knikker bleef. Toen hij hem
eindelijk afgaf, was een andere Heraclied wel zo vriendelijk
er niets goeds mee te doen. Dat spelletje duurde ruim vijf
minuten, minuten, die voor ons op de tribune helemaal niet
leuk waren. Maar zie, plotseling ging onze drie-vijfde-junior
voorhoede ook mee doen. Dat werd machtig plesant. Arend
van der Wel gaf vlijmscherpe passes af, Theo de Groot pres
teerde dat ook, Los snorde langs de lijn en Van Dijk deed
alsof hij nooit anders dan middenvoor had gespeeld. Werkelijk,
er zat een melodieus geluid in. Laat er nu opeens een klank
uit dit quintet komen, zo kristalhelder, dat wij er van op
sprongen. Een puike combinatie bracht de bal bij Van der
Wel. Even liep Arend door, zwaaide vervolgens zijn linker
been en als uit een catapult geschoten vloog de bal in het net.
Kunt U zich een mooier debuut denken. Arend danste over het
veld en negen Ajax-handen onderzochten de soliditeit van zijn
schouderbladen. Als we ooit een klap op ons hoofd gekregen
hebben (figuurlijk gesproken), dan was het wel de timmer,
die Heracles luttele seconden later uitdeelde. Een zwart-wit
getruide speler kwam op hooguit dertig meter van Vink. Hij
was alleen, strekte eens flink zijn been en met een ruw ge
schat zestig kilometer-vaartje ging de bal op weg naar
Vink. Onze doelman had, bij wijze van spreken, het ronde
ding in zijn zak kunnen steken. Maar, o schrik, een donderend
gejuich deed de man van het scorebord naar een cijfer grijpen.
Vink had de zak met lucht laten glippen. Deveine tot en
met en een geweldige teleurstelling voor ons team. Het was
direct aan het spel van onze jongens te bemerken, en natuur
lijk ook aan het optreden van de Heraclieden. Bij ons lukte
het niet erg meer. Er werden fouten gemaakt, zoals elkander
niet begrijpen, halfgeraakte ballen, slecht plaatsen etc. Hera
cles wist er niet van te profiteren, omdat er in het spel van de
Almeloërs in feite maar heel weinig goeds zat. Hard werken
en hard trappen, that was all! We haalden de rust zonder
verdere goals, omdat die er werkelijk niet inzaten. Het begin
van de tweede helft was een getrouwe copie van de eerste.
Dan Heracles, dan Ajax aan het woord en misschien had het
zo gebleven, als na vijf minuten een geweldige blunder van
een onzer halfspelers ons niet noodlottig was geworden. Een
Heraclied maakte er dankbaar gebruik van en liet Vink kans
loos vissen. Daar zaten we weer met de gebakken peren. Een
match de duisternis in, die we op geen stukken na als verlies
post behoefden te boeken. Ontmoedigd streden Stoffelen en
z'n makkers verder. Heracles niet, die probeerde de score op
te voeren. Potharst, Van Mourik en Bouwens voelden daar
echter niets voor, gaven maar heel weinig kansen weg. En de
enkele, die er kwamen, wisten de „poor football" spelende
Almeloërs niet te benutten. Dat was dan een lichtpuntje, maar
het zette geen Ajax-zoden aan de dijk. Een kwartier voor tijd
kwam er meer vuur in ons team. Alles of niets, vond Stoffelen,
liet de verdediging aan de achterhoede over en trok met de
voorhoede mee. Dat kon Van der Hoeven niet op zich laten
zitten en zo kregen we weer het beeld van een zevenmans
voorhoede. Heracles trok voor eigen doel terug en begon tijd
te rekken. De spanning werd bij de wilde spinnen af. Theo de
Groot kreeg een dot van een kans, zag die echter te laat en
kon wel grienen. Een corner het gevolg. Weggewerkt. Weer
een corner. Het zelfde tot. Nogmaals een hoekschop. Zelfs
Bouwens er bij. Wederom nul op het request. Nog drie minu
ten, nog twee, nog één. Acht Ajacieden in het doelgebied.
Bouwens heeft de bal te pakken. Een mannetje nemen, nog
één en dan volgt een schot. Het schot der schoten. Goal! Gelijk.
Gek, dat mensen op leeftijd nog zo spontaan kunnen doen, om
dat er een bal in een net vliegt. De doelman van Heracles kon
nu wel grienen. Met de prettige wetenschap, in het bezit te
zijn van een honderd-vijftig-kilometer-ver gehaald kostbaar
puntje, hebben we ons naar huis laten wiegen. In ons stadion
ook naar maat.
Repareren
Moderniseren
Tramlijn 1-2-16
hebben we er ééntje gepakt. Op de goal van Arend en op het
schot van Bouwens. Op de valreep. We zijn gaan schrijven, tot
Zondag ver na middernacht en morgen weer vroeg achter het
stuur. Nou, saluut dan!
BROWN.
Laat ik beginnen met Adé
eens flink de hand te schudden.
En wel vanwege zijn rentrée,
want ziek zijn is maar knudde.
Hij is nu weer geheel hersteld,
kan weer een stootje velen.
Toch zal 'k mijn anti-prof-partij
niet verder met hem spelen.
In wezen staan Adé en ik
volkomen naast elkander.
Slechts in de keus der middelen
verschilt de een van d' ander.
Anders gezegd, het middel dat
ik geef is positief.
Adé (en vele anderen)
wacht af, is negatief.
'n Frans spreekwoord zegt dat „la critique"
gemakkelijk is (aisée).
Maar dat de kunst (l'art) moeilijk is;
tres difficile, Adé!
Men moet ook bij een polemiek
geen bijzaak gaan citeren
als hoofdzaak ook op dit gebied
mag men niet PROF-iteren.
Al denkt Adé dat mijn geschut
te zwaar is van kaliber,
de pro-prof-persman denkt dat niet,
(die kent geen Bühnenfieber)
Die werkt met SUPERzwaar geschut,
roept in 't geweer K a n o n e n
als A. H. Lunshof, die ons eens
een doffe dreun zal tonen.1)
Haalt het Geloof, de riddertijd
en 't socialisme erbij;
de (voetbal-) amateur stamt uit 'n
feodale maatschappij!
Door onze spelers lezen wij
wordt Zondags werk verricht.
Voor niets gewerkt hierover is
de schrijver niet gesticht.
En zijn betoog wordt bovendien
verlucht met twee portretten,
die 's heren Lunshof's „sportverslag"
meer kracht bij moeten zetten.
Een kiek van Fanny Blankers en
't portret der Mona Lisa.
Waarom niet 't Ajax-stadion en
de scheve toren van Pisa?
Neen, dan is het artikel van
sportvakman Peereboom^)
mij liever, want diens visie helpt
er velen uit de droom.
Die zegt terecht bij voetbal is
de training hier zeer licht.
In andere takken van de sport
wordt hierbij meer verricht.
Zo'n trainingsavond is een brok
GEZONDHEID, meent de schrijver.
En wie te dom is of te lui,
kan bij gebrek aan ijver
en ongeïnteresseerdheid nóóit
worden gehonoreerd
met 'n premie. Wel, hieraan behoeft
geen woord te worden toegevoegd.
't Is wel geformuleerd.
B. S. LE MARCHE.
1) „De achtergrond van een brandend probleem" De
Telegraaf van Vrijdag 20-10-'50.
2) „Amateurisme, onvermijdelijk en nog iets"
Parool van Zaterdag 21-10-'50.
Het
