Wellcome and good luckl
gewonecontroleert je alleen gedurende je „werktijd"Baas Pers
beloert je echter ook na je dienst en kluistert je aan de schandpaal als
je in je vrije tijd naar zijn mening een borrel te veel drinkt of
niet genoeg berouw toont als je geen succes behaald hebt.
Een treffend staaltje van dit soort journalistiek leverde de Cetem
van 15 October. Maar het een zowel gezegd als het andere, Baas Pers
is, als je het er goed afgebracht hebt, óók gul met waarderende schou
derklopjes en dito woorden, veel guller dan een gewone baas, die altijd
geremd wordt door de vrees, waarderende woorden te moeten realiseren
in een loonsverhoging.
Ik hoop hiermee voor de lezers zowel als voor mijn dochter, het
bewijs geleverd te hebben, dat ik, ondanks mijn gewoonte de dingen
„Onder de loupe" te nemen, toch ook nog in staat ben het geheel te
kunnen overzien.
Adé.
AFDRUKKEN VAN INDRUKKEN.
Dorp op de Veluwe,
Wijnmaand 1950.
Psychologisch is het denderende hoera-geroep als Ajax verliest niet
moeilijk te verklaren. Sinds Kain en Abel is er wangunst, stille nijd.
Op die dag, dat Ajax van de zwakke spinners-en-wevers uit het Twentse
verloor met. viernul, ging er een verdekt vreugdegehuil door de
aether. Hier en daar gnuifde men. Ook in ons dorp, dat met zijn blauwe
ploeg een miserabele beurt maakte op de openingsdag van de com
petitie. In Amsterdam.
We moeten er maar aan wennen! We zijn nu eenmaal n nog steeds
roemrijke voetbalgarde. Ons omstraalt nog altijd het aureool van
kracht en super-voetbalkunnen. 'n Last. Zalig zijn de eenvoudige en
kleine luyden, ook in het voetbalwereldje tussen Groningen en Middel
burg, want ze kennen de wilde afgunst niet.
In de schotel van voetbalcompöte, die Oost-West tot gerecht heeft,
liggen allesbehalve met suiker ingemaakte vruchten voor ons! Het
Rechte voetbalpeil in het Oosten van de laatste jaren, met pogingen om
verfijnd kick and rush te verbergen achter zogenaamde moderne voet
balsystemen, kan Ajax niets bieden dan blauwe schenen. We moeten
ons afvragen, of het werkelijk ernst is te beweren, dat deze compote
enige verbetering van ons spelniveüu zou kunnen brengen. Dat is klink
klare nonsens tenzij de meerderheid Oost iets zou kunnen leren van
de minderheid West (in de A jax-afdeling) hetgeen wel denkbaar maar
toch niet zeer aannemelijk is, omdat de meeste Oostelijke clubs vrijwel
zonder uitzondering geen grote geneigdheid tonen tot dusverre om zich
te bekwamen in spel- en baltechniek.
Voorlopig beschouwen wij de Apeldoornse club nog als de beste
uit het Oosten, wat technisch initiatief betreft, doch helaas is de
blauwe garde uit de zomerresidentie meer heterogeen dan goed is voor
een voetbalploeg. Met nadruk op ploeg.
Sinds de wereldkampioenschappen in Brazilië hebben we zo nu en
dan in de sportbladen en dagbladpers wat gelezen over de indrukken,
die het Zuid-Amerikaanse voetbal op de Nederlanders, die er zijn ge
weest, heeft gemaakt. Op grond van die publicaties nu mag wel
vaststaan, dat de Zuid-Amerikanen op een niveau voetballen, waarvan
we voorlopig geen kaas hebben gegeten. Hetgeen we trouwens al jaren
wisten, omdat we in de bevoorrechte positie waren, in tal van Zuid-
Amerikaanse landen vele wedstrijden, waarbij interland-ontmoetingen,
te zien. Nu hebben we bij geruchte gehoord, dat de een of andere
Nederlandse eerste klasse-club er van droomt, naar de boorden van de
Rio de la Plata te tijgen, of wel naar wat Noordelijker regionen van de
Westelijke hemisfeer! We raden dat grondig af, tenzij men er wil
gaan knikkeren of ping-pongen. Maar met ons voetbal kunnen we
beter thuisblijven, hetgeen men aan één van de twee Kareis, die er
pas vandaan komen, voor alle zekerheid nog wel even kan vragen!
Nu we het toch hebben over Zuid-Amerika: er is hier in Holland hard
gelachen om die bespottelijke Brazilianen, die weenden bij de neder
laag van hun landsploeg. Daar valt niets over te lachen, overigens. De
Zuid-Amerikanen zijn hartstochtelijke patriotten, ondanks ginds het
civilisatie-niveau in vergelijking met het Europese achter ligt.
Dat gehuil en die tranen met tuiten hebben namelijk niets met voetbal
te maken, of men het geloven wil of niet. Maar dat begrijpen wij,
nuchter-van-ziel als we in dit barre Noorden nu eenmaal zijn, helemaal
niet. Men moet het diepe respect kennen van de Zuid-Amerikanen voor
hun vlag! Daar kunnen we nog een lesje aan nemen! De wijze, waarop
de Zuid-Amerikaanse landen onderling elkaar grote eer bewijzen, is
dikwijls gelegen in manoeuvres met de vlag! Toen we eens in Santiago
de Chile bij een (overigens niet-officïele) landenwedstrijd de gasten
zagen opkomen met de vlag van Chili, gedragen door de elf tegen
standers uit het bevriende land, hebben we ook zien huilen
Maar we hebben daarom niet gelachen! Integendeel! We hebben
daarover eens nagedacht.
FotoDesmit
To Mr R. W. Thomson:
TRAINING.
Om alle misverstand weg te nemen, attenderen wij er op,
dat de heren Schatters en Gupffert, die de gepasseerde maan
den de heer Reynolds assisteerden bij de training, dit zuiver en
alleen ter wille van de club deden. Genoemde heren, die hun
vrije tijd beschikbaar stelden en zonder enig eigen belang
meehielpen de training van seniores, juniores en adspiranten
te doen slagen, verdienen voor deze daad van clubliefde onze
hartelijke dank. Hulde, mannen!
