AjaxA.G.O.V.V. 3—0.
Daar zaten we dan weer. Precies als een paar maanden ge
leden, bij de kampioenswedstrijden. Het legertje prominenten
uit een vèr- en uit een jong verleden op het officiële gedeelte
van de overdekte, de rest van de rood-witte familie er knus
omheen gegroepeerd. Verder wat vrijkaarten-abonné's en de
lieden van één-vijf-en-twintig". Op de staan- en open tribune
huisden als van ouds de supporters door dik en dun, de neutra
len en de gelegenheidsbezoekers. Totaal zo'n dikke 15 duizend
man. Dat was te weinig, vooral nu de meest technische ploeg
uit het Oosten op bezoek kwam. Jan Publiek is toch een
deksels moeilijk te vatten heer. En dan beweert men nog wel,
dat de massa een fijne neus" heeft. Zonderling!
Chairman Koolhaas hield een openings-rede. Zei „welkom"
tot de schare. Sprak de wens uit, dat de wedstrijden met de
oude- en nieuwe competitie-genoten een prettig verloop moch
ten hebben, sportiviteit op de eerste rij zou zitten en de aan
hangers van het bruine geval de prestaties der tegenstanders
hunner favorieten naar waarde zouden weten te schatten. De
jongeheren van de staantribune kregen een ernstige waar
schuwing, vanwege een kalkschilderij op een in ons stadion
geparkeerde auto. Werden met uitsluiting bedreigd als een
of andere lieverd weer zo'n sterk naar vandalisme riekend
futuristisch meesterstuk zou creëren. De poort van ons huis
ging dan voor de hoop des Vaderlands hermetisch dicht. Het
was gemeend en duidelijk.
Toen floot de heer Twisterling op een metaal gevalletje en
begon de pret. Seizoen 19501951 was af, wat niet precies
juist is, want we begonnen pas. Wat zou het Burgwal-product
ons brengen?
Ons hoogste team-comité was tot de volgende compositie
gekomen.
Van der Pol
Potharst Beumer
Krist Looyen Stoffelen
v. d. Hoeven Michels Sonneveld v. Dijk Drager
Daar begonnen we dus mee. We eindigden als volgt:
Van der Pol
Potharst Beumer
v. d. Hoeven Stoffelen Krist (gew.)
Los (gew.) v. Dijk Sonneveld Drager Boskamp
Altijd prettig, als je wat achter de hand hebt.
Binnen tien minuten was het „c'est finis avec Michels".
Twee E.H.B.O.-ers droegen hem naar de kleedkamer. Een ge
scheurde knieband of iets daar omtrent. Rinus zit dus voor
lopig in de wachtkamer. „Alleen is maar alleen," dacht Jan
Looyen. Ging hem na de rust .gezelschap houden. Bij Jan zat
de pijnlijke plek lager. Zijn enkel functioneerde niet meer,
zoals dat bij U en ons te doen gebruikelijk is. We zeiden:
„Dag Jan, tot over een paar weken". De match ging vrolijk
verder. Om kort te zijn, we wonnen met 30, haalden de
eerste punten uit de degradatie-competitie binnen. Laten we
ruiterlijk bekennen, die punten zijn ook wat waard en boven
dien vertelde Oma Kniertje al heel lang geleden, dat de vis
duur betaald wordt. Het goede mens had natuurlijk nog nooit
van voetbal gehoord, wat jammer is, want dan was onze
bloemrijke taal vast en zeker een gevleugelde zin rijker ge
weest.
O. U wilt nog weten, hoe er door onze ploeg (en) gespeeld
is en wie er scoorden? Dat kan. Sonneveld was de eerste, die
zijn naam langs de lijnen liet mompelen. Vlak na het begin
schoof Van Dijk hem de bal voor de voeten. Onze nieuwe aan
winst liep door de onzeker spelende A.G.O.V.V.-verdediging en
schoot toen maar. De bal ging het doel in. Hoe dat kon, be
greep niemand erg goed, maar we stonden voor (10). Het
spul draaide nog geen tien minuten, of op het scorebord prijkte
achter het woord Ajax een 2. Michels had zijn blonde kuif
tegen de bal geslagen, 't Was Stoffelen zijn schuld. Joop nam
een vrije schop, lanceerde de voorzet, die Michels zo buiten
gewoon aantrekkelijk vindt. Gezien het door beide ploegen
vertoonde spel, zaten we op het kussen van fluweel. Nog voor
de rust maakte Van Dijk de eindscore pan-klaar. Een akelig
zuivere binnenkant-van-de-paal-roller huppelde het nét in
(30). Tevreden maar niet voldaan de score had veel hoger
kunnen zijn gingen we thee drinken en krachten verzamelen
om de tweede helft uit te meligen.
Het bleef bij drie tegen nul, hoewel A.G.O.V.V. tegen het
einde nog alles in het werk stelde, een dragelijker score te
bereiken. Dat gelukte niet, omdat onze vriendèn uit het
Oosten het doel zochten, waar de palen beslist niet in de grond
staan en Madame Mazzel onderweg schijnbaar uit de Apel-
doornse bus was gevallen.
Van der Pol had het voor de rust rustig, kreeg enige
moeilijke schoten te verwerken, wat hem goed afging. Twee
maal had hij dringend hulp nodig. Éénmaal van de paal, één
maal van Gerrit Krist. Vooral de save op de doellijn van blonde
Gerrit, moet voor onze goalie een plesant gezicht zijn geweest.
Trouwens, dat was het voor ons ook. Tegen het einde van de
match, toen A.G.O.V.V. van alles probeerde om aan een tegen-
punt te komen, moest hij nog even op volle toeren draaien.
Het geachte publiek kreeg er rillingen van. Een spectaculaire
vang (mooi om te zien, maar gevaarlijk tot en met) behoorde
tot zijn topprestaties; drie handelingen, die de indruk verwek
ten, dat de bal onder stroom stond, tot zijn angst aanjagende
verrichtingen. Het liep verwonderlijk goed af, waarvoor hij
en wij dankbaar waren. Potharst begon erg kalm, zag zijn
vergissing spoedig in en schakelde rap over. A.G.O.V.V.'s
linksbuiten kreeg toen niet veel kans meer om gevaarlijk te
worden. Jan zette hem telkens met succes de voet dwars, of
had de bal al geretourneerd, voor die knaap er aan te pas
kwam. 't Was weer goed werk, Jan!
Gerrit Beumer, de man, die zich niet door de jeugd opzij liet
drukken en in het eerste terugkwam, vond een naamgenoot
(geen familie) op z'n weg. Zij botsten zo nu en dan stevig,
verleenden elkaar geen voorrang. Meestal bleef Gerrit over
winnaar, hij staat nogal vast op z'n benen.
Van der Hoeven deed het weer best, wat we ook van captain
Stoffelen er| Krist kunnen zeggen. Cor goochelde met de bal,
dat het een lust was zeker vanwege de V.U.C.-tent en
Joop als spil (oude liefde) werkte voor twee. Krist hebben wij
nimmer in het eerste elftal zien falen en ook nu niet. Hij valt
niet op, speelt rustig en weldoordacht zijn partijtje. Prettig
om naar te kijken. Jan Looyen, tot aan de rauwe kreet, die
ons kond deed van zijn verkreukelde enkel, spil, kon ons welis
waar Cor v. d. Hart niet doen vergeten, maar trad toch zo
gedecideerd op, dat wij zijn verdere verrichtingen met ver
trouwen tegemoet zien. Van onze linkervleugel vonden wij
Drager het beste. Eerst werkte hij samen met Van Dijk, later,
als linksbinnen, met Boskamp. Hans, die voor Looyen inviel,
kreeg echter veel te weinig te doen, wat jammer, maar door
het rommelig verloop van de tweede helft der match, begrij
pelijk was. Ook Los, actief als altijd, kwam hierdoor niet tot
zijn recht. Jan had bovendien nog pech ook; schoot een bal
in, die een fractie van een seconde te laat de doellijn passeerde.
Die goal houdt hij dus te goed. Sonneveld blijkt een stevig
heer, die zich van hard spel niet veel aantrekt. De kunst van
schieten verstaat die oud-A.F.C.-er. Dat kunnen we net ge
bruiken, dus doe je best, broeder.
Alzo het verhaal, gejournaliseerd naar authentieke gege
vens van het eerste treffen met onze voetbalbroeders uit het
Oosten. Ha, ha, volgende week het tweede deel, maar dat
vertelt collega Adé.
Bestelt Uw KANTOORARTIKELEN bij
de vakman en U kunt op een goede
service rekenen.
Weteringschans 223, Tel. 39596-31842, Amsterdam
