Dank je, Ajax
Ik weet, dat men hier te lande zo graag doorgaat voor goede ama
teurs, prachtig, maar zie het dan zover te krijgen, als hijvoorbeeld bij
hockey, waar men geen entree heft. Nu is voetbal een kijkspel en aan
gezien dit spel niet onder de warenwet valt, is het treurig wat men de
mensen voor hun dikwijls zo moeizaam verdiende kwartjes durft voor
te zetten.
Dus beroepsspel? Laat ik hierop direct antwoorden: neen, duizend
maal neen. Ons land is daarvoor te klein en slechts een paar vereni
gingen zouden door het aantrekken van goede spelers stand kunnen
houden. Bovendien laat een jongmens zich een vak kiezen en stel hem
niet op 30-35 jarige leeftijd voor het probleem van beroeps- en werkloos.
Gaat het echter om een zekere vergoeding dan ja, en wel direct. Ik
behoor gelukkig niet tot die mensen, die een speler geen hand meer
geven omdat hij door zijn voetbalkunde een extraatje verdiend. Waarom
mag een schilder, een zanger, of een musicus wel een algemeen geacht
mens zijn, als hij datgene, waarmede hij als amateur begint, later ten
dienste maakt van zichzelf en van zijn gezin en waarom zou een voet
baller, die tienduizenden een prettige ontspanning bezorgt, daarvoor
geen kleine verlichting van zijn dagelijkse zorgen mogen verwerven?
Waarom zou een hardwerkende jongen in het voetbalseizoen geen
20 of 30 gulden per week mogen ontvangen, waarmede hij zijn gezin
kan steunen of misschien kan studeren om zich maatschappelijk op een
hoger peil te brengen of misschien zelfs enige vrijheid verkrijgen om
nog intensiever te trainen?
Waarom is hij dan slecht en waarom is een zanger of een muzikant,
die precies als hij zijn gaven gebruikt een prettige, gewaardeerde
kerel?
Volgens mij zal hij dan nog meer zijn best moeten doen om goed
te spelen en zal de critiek van pers en toeschouwers meer tot hem
spreken, omdat hij nu gelijk heeft, dat het niet billijk is een speler uit
te rafelen, die het alleen maar voor zijn genoegen doet, precies als die
kankerende mijnheer op de tribune. En dit alles zal het spelpeil zeker
ten goede komen, en daarom gaat het allereerst!
Of heb ik ongelijk en is dat hartroerende krantenartikel iedere
Maandagochtend toch juist, U weet wel, dat gesprek met twee aan
voerders.
Als ik die twee captains zo hoor praten van „Neen, mijnheer, ik
ben chauffeur of boekhouder, of magazijnbediende o.d. maar ik blijf
amateur, ik leef volkomen gelukkig met mijn vrouw en 1, 2 of 3 kin
deren, en ik zou niet graag zo diep zinken, dat ik mijn gezin een paar
tientjes toe zou moeten stoppen, op een dergelijke onterende wijze
verkregen."
Als het zo is, dan buig ik deemoedig het hoofd en erken ik mijn
ongelijk. Laten wij het bovenstaande dan maar besluiten met het
mooie Amsterdamse gezegde: „Vergeet het maar."
JAMES.
Het is een rare wereld tegenwoordig. O, wist U dat al
Maar wij doelen toch heus niet op de controverse Oost-
West, met daartussen het neergelaten ijzeren brandgordijn,
dat, zeer inconsequent, pas dan zal opgaan als de brand is
uitgebroken. Wij menen, schrander als steeds had U het
natuurlijk reeds begrepen ons eigen welvertrouwde en
uiterst bescheiden voetbalwereldje.
Ja, het IS een rare wereld. Want als Ajax, het grote en
machtige Ajax, het Gouden Ajax met zijn 16 afdelings- en
8 landkampioenschapstitels, (mooi woord voor een kruis
woordraadsel) verliest, ondanks betere techniek, zelfs vaak
trots beter spel, dan geniet het publiek niet van dat goede
Ajax-spel, dat van de 11 goals er „slechts" 5 en van de 5
goals er maar 2 voor zijn rekening neemt. Neen, op zijn best
gnuift dan dat publiek, wanneer het althans deze, tot de tech
nisch beste voetballers van Nederland behorende, Ajax-spelers
niet hoont!
Doch deze zelfde (gehoonde) Ajax-spelers, deze 10 veld-
spelers, waarvan de club er, even tussen de zware kam
pioenscompetitie door meer dan de helft, en vanzelfspre
kend niet de minst goede, week in week uit afstaat aan het
Nederlands elftal of andere Bondscombinaties; wij herhalen:
„deze zelfde (verguisde) spelers" jubelt datzelfde publiek als
zijn favorieten toe!
Ja, het is een rare wereld tegenwoordig
Als Ajax voor de 16e maal het afdelingskampioenschap be
haalt en tegelijkertijd een gouden jubileum viert, dan heeft
de Nederlandse pers geen superlatieven genoeg in haar lof
voor een club, die wij citeren „haar successen niet be
haalt door het spelen op de man, doch uitsluitend door prima
techniek, hetgeen een prachtige propaganda betekent voor
ons voetbal en de basis legt voor onze nationale ploeg". Deze
zelfde pers juicht echter, ja juicht zonder enige uitzon
dering enkele weken later, zowel bij de weergave voor de
radio als in dag- en sportbladen, over Ajax' „échec"
Wat zou, wij geven deze voorstelling van zaken uitslui
tend veronderstellenderwijs deze zelfde pers zeggen, als,
gedurende deze slopende (halfzomerse) kampioenscompetitie,
waarin iedere tegenstander steeds weer extra geladen in het
veld verschijnt om het machtige Ajax tot de laatste adem
tocht de weg te versperren, deze Ajax-spelers er eens geen
prijs op zouden stellen voor vertegenwoordigende elftallen uit
te komen? Stel, dat deze jongens wat wij beslist niet van
hen vergen zouden zeggen: „Mijn liefde voor mijn club gaat
mij boven de persoonlijke eer van heel- of half-international".
En als Ajax dan, als gevolg van deze „spelmatiging", het
landskampioenschap zou behalen en naar onze mening zou
onder die omstandigheden daar een heel grote kans op zijn
wat zou deze pers (en het publiek) dan zeggen? Laat ons er
maar niet aan denken
Als Ajax straks geen landskampioen wordt, en daarop is
meer kans dan op het omgekeerde, dan kan het met een aan
zekerheid grenzende waarschijnlijkheid beweren, dat dit het
gevolg is van het feit, dat het Nederlands elftal, met de K.C.
en de T.C. incluis, in een impasse verkeerde, juist op het
moment, dat de landscompetitie een aanvang nam! Sneu (of
lekker?), dit hangt af van het standpunt, dat men in
neemt voor die „grootsprekerige" onoverwinnelijke
Marius, sinds Sulla's tijd niets verandert! die zijn mon
delinge belofte de Gouden Plak te komen halen, vorig jaar het
K.N.V.B.-bestuur gedaan, niet zal kunnen inlossen
Ajax moest de Gouden Plak prijsgeven, omdat het de
Oranjeploeg moest redden!
Zo, het staat er. Arrogant, hè? En dat, terwijl er een heel
grote kans is, dat de Ajax-uitverkorenen het Oranjeteam niet
redden, omdat er nu eenmaal aan het menselijk uithoudings
vermogen grenzen zijn gesteld; voetbalmoeheid noemt men
dat, weet U wel? Overigens nemen wij deze vetgedrukte uit
spraak „persoonlijk" voor onze rekening, derhalve buiten de
verantwoordelijkheid van het Ajax-bestuur om. Opdat men
niet opnieuw bewere, dat dit Ajax maar weer eens (on)be
hoorlijk „kakkineus" is
Dat zeggen wij dus. En wat zeggen pers en publiek
Die zeggen natuurlijk: „Dank je Ajax voor je opoffering;
wij vinden je de fijnste club van Nederland!"
Dacht U dat? Wij denken het niet; dat pers en publiek dit
zeggen, menen wij.
Voor Marius de, voor het overige wat schrale, troost, dat
100 jaar geleden Neerlands grootste schrijver reeds oog had
(als voor meer) voor dit soort dingen, toen hij de gevleugelde
woorden sprak: „Publiek, ik veracht je met grote innigheid!"
Wij durven er gerust aan toevoegen: „Zelfs al heb jij,
Publiek, Ajax tot een grote club helpen maken"
Geschreven op Zondag 14 Mei na LimburgiaAjax, en
dus vóór: NederlandEngeland B.
In „De Sportwereld" van 15 Mei schrijft Wil van Beveren
(oud-Ajacied) in een artikel, getiteld: „Ned. elftal gekozen":
„Heeft U er echter wel eens over nagedacht, welk een zwaar
programma de Ajax-spelers (en dit geldt, zij het in mindere
mate ook voor de Heerenveen-spelers) op het ogenblik af
werken? Woensdag j.l. tegen Leeds United, gisteren tegen
Limburgia. Woensdag a.s. tegen Engeland B. Zondag a.s.
tegen Maurits en de daarop volgende Woensdag weer tegen
Blauw Wit. Geen wonder, dat Ajax uitstel had gevraagd voor
de wedstrijd tegen Limburgia. Het uitstel zou zeker zijn ge
geven, (Jammer alleen, dat geen der bladen de moeite nam,
dit er even bij te vermelden, toen men het berichtje gaf, dat
de aanvraag om uitstel was afgewezen. Le M.) ware het
niet, zo vervolgt de sympathieke verslaggever van „De
Sportwereld" dat Ajax onmiddellijk na het beëindigen van
de landscompetitie zo goed als zeker een trip naar Curagao
gaat maken, waardoor de afwerking van de kampioenscom
petitie in het gedrang zou komen. Ja, die ongelukkig gekozen
„inhaaldagen" wreken zich wel. En dan te weten, dat in lan
den als Engeland, Frankrijk en België met een veel groter
aantal wedstrijden, de competitie al is afgelopen. Er wordt
veel van onze amateurs gevraagd, amateurs, die voor hun ge
noegen voetballen, maar wat graag (wij weten dit van de
Ajax-spelers) eens een weekje vrijaf willen hebben."
Tot zover Wil van Beveren, die dus wèl een open oog blijkt
