maar uit Deventer getuft om in Apeldoorn een tussenlanding
te maken. Voor, tijdens en na het etentje, dat we daar ont
vingen, was er echter weer gauw een gezellige Ajax-stem-
ming. Hoewel er tegen alle tafel-etiquette in vooral tijdens het
diner flink geroddeld en gelachen werd, is er toch heel wat
naar binnen gewerkt; ook daarin scheen niet één voor de
ander te willen onderdoen.
Ons elftalcommissielid, de heer G. Keizer, ontpopte zich
tussen het voor- en nagerecht in een nieuwe creatie, n.l. die
van tafelspeecher, in welke functie onze jonge garde hem nog
niet had zien schitteren. Wat kan die man praten, bijna net
zo goed alsdoelverdedigen.
De heer Twelker gaf tijdens het tafelen een uitvoerige cur
sus in voetbalogie. Genoemde heren namen daarna het snode
plan gezamenlijk nog een gezellige, rustige wandeling te
plegen. Nou, gezellig was het wel, maar rustig, nee, rustig is
het zeker niet geweest. Er zou n.l. kermis in Apeldoorn zijn.
Maar op het markt-kermisterrein aangekomen, bleek alles ge
sloten vanwege de Zondagviering; d.w.z. de draaimolen was
dicht en de zuurstokkenkraam was niet open. Het zal dus
wel een wilde kermis geweest zijn.
Daarom echter niet getreurd. Spoedig kwamen de artisten,
straatzangers, sterke mannen, venters en acrobaten van ons
elftal los. Al hadden we dan in Deventer met voetballen slechts
op punten gewonnen, hier in Apeldoorn hadden we in no-time
de Apeldoornse bevolking bewonderend om ons heen. Een stel
losgebroken revue-variété-cabaret-circusartisten, was het al
gemeen oordeel van het publiek. Ze konden tenslotte niet
weten, dat het eigenlijk een uitgelezen clubje goede voetballers
was. Ontzettende prestaties werden op het Apeldoornse markt
plein geleverd! Onze spillende bariton kweelde, dat het een
(on)lust was! Een volmaakte massa-hypnotiseur en volks
redenaar hadden we in ons midden, die het publiek versteld
deed staan van zijn bovenmenselijk geklets en o.a. in vijf
minuten meer sinaasappelen tegen verhoogde prijs wist te ver
kopen als de koopman zelf in één week. Verder trad er een ge
spierde athletische draadnagel op, die gewoonweg een cigaret
tussen zijn handen vermorzelde en een snelbinder wist te
spannen, al moest hij voor deze laatste stunt zijn colbertjasje
uittrekken.
Enfin, het publiek moest op een afstand worden gehouden
en slechts door snel naar onze veilige bus te vluchten, wist ons
gezelschap te ontkomen aan de massale huldiging, die de
Apeldoornse bevolking ons wilde brengen.
Dat de succesvolle terugtocht erg opgewekt was, is dus
begrijpelijk, zodat noodgedwongen in Hilversum nog even werd
aangelegd. Hoewel de vreugde daar kort was, werden een
czardas-demonstratie en vooral de consumpties weer zeer op
prijs gesteld. Onze mid-half bleek daarbij met zijn bevallig
figuurtje zeer veel talent te hebben voor mannequin.
Enige moppentappers wisten het ietwat doezelig wordende
gezelschap tijdens de verdere rit aangenaam bezig te houden.
Hierbij onderscheidde zich vooral onze benjamin-internationaal,
die het voordragen in het bloed zit. Zijn pikante bedtime-
stories waren wel uitsluitend geschikt voor oren, ouder dan
35 jaar, doch ook de rijpere jeugd kon zich met zijn sprookjes
wel amuseren. Tenslotte werden allen te middernacht heel
huids, doch wat vermoeid van de pret en blij met de over
winning in Mokum afgeleverd.
Uiteraard mag dit verhaaltje niet eindigen, zonder ons be
stuur en elftalcommissie hartelijk te danken voor de buiten
gewone wijze, waarop zij deze dag hebben verzorgd. FOX.
AJAX 2—A.D.O. 2 1—1.
Een wedstrijd met vooral voor de rust uitstekende spel
momenten, en het was alleen jammer, dat onze voorhoede,
die wel hard werkte, zo weinig schotvaardig bleek. Toch
was het onze rechtsbinnen Huis, die na mooi voorberei
dend werk Ter Horst een prachtige schotkans bood, die door
onze captain dan ook uitstekend werd benut. De A.D.O.-
reserves beten echter fel terug, keurig samenspelend stichtten
ze geregeld verwarring in onze achterhoede, waar Boskamp
nog wel eens een steekje liet vallen. Everstyn, een van de
oude matadoren van A.D.O. 1, was hier wel de motor, en
demonstreerde nog eens overduidelijk, dat werkelijk voetbal
genie toch maar erg dun gezaaid is. Zijn passes waren haar
scherp, en ook zijn schijnbewegingen waren een lust voor het
AJAX-ENSCHEDESE BOYS Brokmann scoort het eerste
doelpunt. Doelman Koper krijgt geen kans meer de goed geplaatste
bal te Stoppen. Foto: R. v.d. Randen
voetbaloog. Ook de A.D.O.-linksbuiten was uit het goede voet
balhout gesneden, schotvaardig en snel, en een paar „poeiers"
van zijn voet stelden Vink in de gelegenheid ons van zijn
klemvastheid te overtuigen. Onze halflinie zwoegde als post-
paardjes en gaf de voorhoedq volop werk, maar steeds wist
de rood-groene achterhoede het terrein te zuiveren. Een felle
uitval van A.D.O. werd ons noodlottig en met een mooi schot
scoorde hun linksbuiten de gelijkmaker. Spoedig hierop is
het rusten.
Na de afternoon werd er van beide kanten een fel offen
sief ingezet, ofschoon de A.D.O.-ers wel eens over de schreef
gingen. Gelukkig wist de scheidsrechter wat olie op deze
strijdlust te werpen. Onze linksbuiten had niet bepaald z'n
beau-jour, z'n maatgevoel liet hem nog wel eens in de steek,
maar héél weinig ballen van zijn voet bereikten z'n mede
spelers. Wel verkeerden beide doelen nog al eens in gevaar,
maar geen der partijen wist meer te doelpunten en met een
11 gelijk spel kwam het einde.
Onze halflinie was zéér goed, met Looyen als uitblinker.
Bij A.D.O. waren de rechtsbinnen, linksbuiten en linkshalf
uitstekend.
De belangstelling viel bitter tegen; wat is het toch jam
mer, dat er zoveel leden en donateurs zijn, die verzuimen acte
de présence te geven als de reserves van hun eigen club in
het veld staan. En bovendien toch ook een kampioenscompe
titie spelen.
Het was anders wel een dag met een gaatje. Om half vier
kregen we uit Heerenveen de boodschap door, dat we met
51 voorstonden, met ongeveer nog een 25 minuten speeltijd.
We voelden ons natuurlijk op rozen, maartoen we thuis
kwamen, kregen we de boodschap, dat we met 65 hadden
verloren. Ach ja, die beroerde bal kan soms vreemde sprongen
maken, mejuffrouw Fortuna maakte het nu toch wel een
beetje al te bont. Maar is het Madame Fortuna wel? Want
het is toch maar wat fijn als zoveel spelers van je club door
de K.N.V.B. steeds worden uitverkoren. De gezamenlijke trai
ninglaat me niet lachen, en de Wondertent in Den
Haagja, vult U zelf maar in. Maar ja, we zijn nu een
maal Hofleverancier, en is er schoner titel denkbaar? Dat
onze eigen belangen steeds maar weer in het gedrang komen,
daar lachen de heren om, vraag dus vooral niet om uitstel.
Het alleenzaligmakende Nederlandse elftal staat mijlen boven
een kampioenschap van Nederland, maarach, laat ik me
maar niet boos maken, en van voetbalmoeheid hebben ze in
Den Haag blijkbaar nog nooit gehoord.
Misschien wilt U het artikel van onze medewerker B. S. Ie
Marché eens goed doorlezen; de stemming in het Ajax-kamp
wordt door hem precies aangevoeld. J.* S.
