Van onze reserves.
het net konden onze boys niet vinden. Strafschoppen moesten
helaas de winnaars aanwijzen, en juffrouw Fortuna liet haar
lonkjes over de rood-witten spelevaren.
Speciale uitblinkers wil ik hier niet noemen, allen deden
hun uiterste best, maar een raadgeving in het algemeen kan
hier toch m.i. geen kwaad. Er zitten in dit elftal werkelijk uit
gesproken talenten, en voor de spelers zelf moet het toch
wel prettig zijn, dat als ze overgaan tot werkend lid, ze niet
eerst in een zevende- of achtste elftal terechtkomen. Als je
b.v. een Dukker langs de lijn ziet rennen, keurig de bal op
maat afgeven, vrijloopt en hierna de hem weer toegespeelde
bal feilloos in het hoekje van het net deponeert, dan kan hij
er toch wel iets van. En als je centervoor Kikkert met een
prachtige sprint de bal ziet bemachtigen, naar links dreigt en
de bal naar rechts dirigeert, zit je te genieten* en denkt bij je
zelf: die vrijer komt er wel. En als je linksbinnen v. d. Wel
ineens uit het niet ziet opduiken, en met een sneltreinvaart de
gehele vijandelijke achterhoede in de luren legt, en zo'n poeier
lost, dat de keeper van angst wat in zijn voetbalpantalon
doet, moet er van die snuiter toch wel wat te maken zijn. En
zo zou ik gaarne van al onze spelers de goede hoedanigheden
memoreren, maarnog véél liever zou ik ze hun fouten af
willen leren, want dan zijn ze voor rood-wit toch een dubbeltje
meer waard. Dus, Dukker, wees niet zo gauw ontmoedigd,
mopper niet als je de bal niet direct krijgt teruggespeeld,
kijk naar een vrijstaande medespeler als je voorzet, en probeer
wat steviger te worden. Wandel wat meer en zoek de boks
bal eens op, touwtje springen en wat meer rondjes lopen kan
ook geen kwaad, en dit laatste recept geldt ook voor Kikkert.
Hij heeft een pracht-sprint, maaris bepaald bang, en dat
moet er toch uit, wil hij het verder brengen. En v. d. Wel laat
zich helemaal uit zijn spel brengen als hij een flinke „big"
incasseert. Niet boos op je tegenstander worden, kerel, lach
er om en stuif hem als een wervelwind voorbij. Laat je toch
door niets uit je spel brengen, tik de bal af en loop vrij, en
geef dan een peer dwars door het net heen. Dan heeft de
tegenpartij waarschijnlijk de smoor in, dat is de manier. Dus
zetten we dat humeur van je voor het vervolg op sterk
water, afgesproken!
De halflinie voedde als een jonge min, ging voor geen tegen
stander opzij, hield de bal laag: die drie komen er wel. Beide
backs waren lekker trapvast, schuwen geen kopwerk, durven
met hun halves samenspelen, maarmoeten zich nog meer
op hun taak concentreren. Want de goal, die 't Gooi nu
scoorde, was een cadeautje. Remy verdedigde zijn doel uit
stekend. Regelmatig trainen, boy, denk aan je lijn.
Het Gooi-bestuur en jeugdcommissie een welverdiende
pluim voor de prima regeling van deze wedstrijden. J. S.
Oefwat een gezellige dag is dat uitstapje naar Deventer
geworden. Het begon al erg officieel, toen de heren Koolhaas
en Elzenga ons bij de plaats van samenkomst met een hand
en de dames met een kus verwelkomden. Maar we raakten
nog meer in verbazing, toen we de prachtige bus instapten,
die voor ons gereed stond. Deze bus van Maarse Kroon was
zo van de R.A.I.-tentoonstelling weggelopen. Een luxe com
fortabele slee, nee, niet mooi meer, veel erger: verschrikkelijk
magnifiek. Met alle eerbied voor de man, die in het Ajax-
stadion beweert: „zachte gemakkelijke zitjes" te verkopen,
kon men in deze bus eerst met recht zeggen: zachte comfor
tabele zitjes. De bewering, dat deze bus speciaal voor trips
van het tweede elftal zou zijn ontworpen en gefabriceerd, zal
wel een beetje overdreven zijn (al zou het geen gek idee zijn).
Toen we bij het Ajax-stadion kwamen, namen we afscheid
van onze „vroede vaderen" en hoewel dit afscheid niet plechtig
of ontroerend was en er geen traantje vloeide, vonden we het
toch enigszins jammer, dat we niet de big-match Ajax
Blauw Wit konden zien. Achteraf hebben we daar heel geen
spijt van gehad, omdat we ons op onze toer best hebben ge
amuseerd en we anders getuigen zouden zijn geweest van een
nederlaag van het eerste. Hoe eervol of onverdiend de neder
laag ook geweest moge zijn, een nederlaag zien we liever niet.
Zo ging onze tocht, begunstigd door zonnig weer, een prima
stemming en een gezellig radioprogramma, eerst naar Apel
doorn, waar gepauzeerd werd. Hoewel na een gewoon bus
ritje de ledematen meestal stijf gaan kraken, hadden we daar
met onze zit-ligplaatsen heel geen last van. Velen zaten of
lagen zo lekker in de kussens weggedoken, dat ze niet eens
lust hadden om even op een houten terras-stoeltje te gaan
zitten voor een kopje koffie. Ietwat overbodig dus gingen de
spelers zich wat loslopen, maar daar het inmiddels wat laat
was geworden en Deventer toch te ver om te lopen, werden de
tippelaars onderweg opgepikt en de reis door het gehele gezel
schap per bus vervolgd.
Bij het Go Ahead-stadion gekomen, schoot het ons te binnen,
dat we dit uitstapje eigenlijk maakten om te gaan voetballen
voor het kampioenschap van de reserve le klasse. In de kleed
kamer was de concentratie voor de match er echter gauw
genoeg weer in, vooral toen Good Old Jack even haarfijn
uitduidde hoe er goed en pittig gevoetbald kan en moet wor
den. Gevoetbald is er ook wel, maar erg pittig ging het niet,
al was misschien de tegenstand daar ook wel schuld aan.
Want ofschoon Go Ahead werkelijk dapper en enthousiast
speelde, lag het toch heus niet aan ons alleen, dat wij met
10 wonnen. Het doelpunt werd voor de rust geschapen uit
een keurige pass van Leeser naar Karei ter Horst, die met
dergelijke kansen altijd wel raad weet en de bal gemeen hard
in het doel dreunde.
Ons team was weer echt een eenheid, maar helaas nu een
minder goede eenheid. Go Ahead vormde echter nog minder
een team, want individueel waren er prima spelers bij, doch
door enige zwakbezette plaatsen konden de Deventenaren ons
niet de baas, hetgeen overigens geen schande is. In één ding
waren de Go Ahead-ers ons wel de meerdere en dat was in
enthousiasme. Jammer genoeg komt dit tegenwoordig meer
voor in wedstrijden van Ajax-elftallen. Ligt dat misschien
aan onze Ajax-voetbal-aard
Voor het overige valt er van de wedstrijd alleen nog te ver
melden, dat het een prettige, faire wedstrijd was, die door
ca. 6000 mensen werd bijgewoond. Het speet onze jongens, dat
we het publiek geen beter voetbal hebben laten zien, al hebben
we er wel ons best voor gedaan.
Tenslotte waren we gasten en zou het niet leuk geweest
zijn als we per ongeluk in topvorm hadden gespeeld en de
sportieve Go Ahead-ers een grote nederlaag hadden bezorgd.
Over onze wedstrijd werd dan ook niet veel nagepraat. Veel
meer echter over de match van het eerste, waarvan we de
reportage in de bus volgden.
Ja, de wedstrijd AjaxBlauw Wit schijnt opwindender ge
weest te zijn, maar het eerste heeft dan ook van emotie ver
loren. Toen de reportage beëindigd was en we wel beseften,
dat we aan onze schamele overwinning en de eervolle neder
laag van onze eerstelingen niets konden veranderen, zijn we
AJAX-ENSCHEDESE BOYS - Met moeite weet doelman Koper
een aanval af te weren, Michels is reeds opgesprongen om de bal
te koppen, terwijl Brokmann rustig afwacht. Foto: R. v.d. Randen
