VAN OS Kantoorboekhandel
4
Nog enkele weken, dan zitten we midden in de feestelijk
heden. Dan vieren we ons vijftig-jarig bestaan en mogen we
collega Jan Schoevaart geloven dat doen we natuurlijk
onvoorwaardelijk nou, dan wordt het een knal-feest. Brengt
Uw jacket of C. A.-tje maar vast naar „My valet from
London". Er staat het één en ander op stapel. Dat er een revue
komt, weet U allang, daarvoor leest U trouw het „Ajax-
Nieuws", maar wat er op het toneel gebracht zal worden,
weet U natuurlijk niet en wijook niet. Wordt dat even
strikt geheim gehouden? Zelfs de Ajax-pers krijgt van het
trio Boskamp, Jack Jr., Schoevaart, off-side" toe gefloten en
we hadden zo graag eens even naar de revue-girls, pardon,
naar het mannenkoor gekeken en geluisterd. Dat moet ge
weldig wezen. Een repertoire, U weet wel, van een-lach-om,
of is het, in-de-mond en een traan-in-je-oog. Drie avonden
neemt dit stuk levend geworden Ajax-geschiedenis in beslag.
Onze familie is zo groot dat U, houdt U er even rekening mee,
maar één keer moogt komen. En, alweer zijn we de spreek
trompet van Schoevaart, U wilt beslist een reprise beleven.
Gaat absoluut niet, daar onze actrices en acteurs elders ver
bintenissen hebben. Een gedeelte van de laatste categorie
moet zwaar trainen minstens éénmaal in de week schrikt
U vooral niet, voorstanders van iedere jongen met voetbal
neigingen, iedere dag naar het voetbalveld (even hartelijk
lachen, of moeten we huilen) om een goed plaatsje op de rang
lijst te veroveren je kunt nu eenmaal niet als je een halve
eeuw oud bent, onderaan bengelen en de andere categorie,
ja, dat zijn onze zaken niet. Over trainen gesproken. Als U
straks in de zaal zit, wilt U dan even bedenken, dat de dames
en heren, die U over het toneel ziet zweven, zo ongeveer 'een
half jaar lang, tweemaal in de week, weer of geen weer, van
heinde en verre naar ons stadion trokken om te oefenen.
Zeghé, over clubliefde gesproken! En dat, om slechts
voor drie avonden amateur-revue-ster te spelen. Wat de ver
dere plannen zijn? Daarop kunnen wij, op het moment, dat
wij deze letteren aan het papier toevertrouwen, nog geen
concreet antwoord geven. Wel werd ons iets toegefluisterd
over een feestvergadering, zoiets als een oudejaarsavond,
met als één der punten, het uitreiken van ons jubileumboek.
Over dat boek kunnen we iets meer vertellen, daar weten wij
uiteraard alles van. Spreken is echter nog steeds zilver en
zwijgen, een artikel, waar de Nederlandse Bank, volgens horen
zeggen, niet zo erg dik meer in moet zitten. Dus hebt U nog
even geduld met Uw critiek. Wel willen wij U verklappen,
dat huize Desmit, zeker een jaar lang, in het teken van
ons jubileumboek heeft gestaan. Als wij er kwamen nooit
hebben wij de Bfederodestraat zo gefrequenteerd, als de laat
ste tijd lag de tafel vol Ajax-foto's en rood-witte paperas
sen. Hoe Dolf in dit papieren-labyrinth immer de weg wist te
vinden, zal ons altijd een raadsel blijven. We hebben het al
meer geschreven; wat Dolf doet, doet hij goed, dus U kunt
wel op Uw vingers natellen, dat het geen reuze-sof wordt.
Wel, en dit willen wij extra „beklemtonen", staan er drie
namen vermeld als de samenstellers, maar de speerpunt wijst
kaarsrecht naar de man in de Brederodestraat. Zo, folks, dat
weet jullie dus precies.
En wat er dan verder op het programma staat? Alleen het
slot is ons bekend. De avond van de „Bordjes-club". Tjerk de
Munnik loopt het vuur uit z'n sloffen om ons eerste lustrum
een daverende bijeenkomst te doen worden. Er schijnen plan
nen te zijn een paar „nestorianen" (nieuwe spelling) van de
pers uit te nodigen en nog een stuk of zo van die echte
„oude-jongens", die met voetbal in rood-wit verband, van
doen gehad hebben. Ook vernamen wij, dat niemand van de
honderd vijf en twintig bordjes-club-leden, ja, werkelijk, 125
Ajacieden zijn al minstens 25 jaar lid (16 al 40 jaar) van onze
club, die avond zijn schoonmoeder op bezoek krijgt, of een
werkje te doen heeft, dat beslist niet kan wachten. Alle leden,
niemand uitgezonderd, zijn dus present. Sterker, ze willen
die avond voor geen geld missen. Zeventig leden gaven reeds
bericht van deelname en hebben het verschuldigde bedrag
8.50) bij penningmeester De Munnik gestort. Het succes
is dus bij voorbaat verzekerd en als allen hun lollige bui
meebrengen, het comité zorgt voor een stel geinige jongens
met een harmonica, jammerhout en muziekkist, dan behoeft
er niet eens goudvissen-nat op tafel te komen. Gek eigenlijk,
als we zo over die „Bordjes-club" zitten te „typewriteren"
(alweer nieuwe spelling) en we denken dan zo ineens aan
clubs, in wier clubbladen we steeds lezen: wij zijn wel naar
lagere regionen afgezakt, maar houden de amateur-status
hoog, dan begint er iets te kriebelen. We nemen zo ongeveer
dertig jaren actief aan het Ajax-leven deel, zaten en zitten in
diverse commissies, weten heel zeker, dat wij onze ogen niet
in ons zak hebben en weten nog zekerder, dat er niets aan de
Ajax-amateur-status mankeert. Integendeel. Een voetballer,
die de juniorleeftijd reeds is gepasseerd, kan niet of heel
moeilijk bij ons terecht. Wordt hij wel aangenomen, dan zal hij
op de eerste plaats een behoorlijk mens en een heel goede
voetballer moeten zijn. Zo niet, dan blijft de Ajax-poort voor
hem gesloten en blijkt, als hij wèl wordt aangenomen, dat wij
ons in hem hebben vergist, dan verdwijnt hij weer in no time.
Voor een adspirant en voor een junior (niet eens altijd) is
bij ons plaats, mitshij qua mentaliteit en qua voetbal
capaciteiten in ons kader past. Helaas zijn er niet veel, die aan
de tweede eis voldoen en als wij er dan nog bijvertellen -
hebben wij al eens eerder gedaan dat van de ca. 250 can-
didaten, die zich jaarlijks bij ons aanmelden, er hooguit 20 of
25 worden aangenomen, weet U zo ongeveer, waarom onze
club nooit naar lagere regionen, zonder in het gedrang te
komen met de amateur-status, is afgezakt. Wij zijn dat ook
helemaal niet van plan en iedere club, die deze gezonde op
vattingen huldigt, bovendien zorgt, dat de leiding en opleiding
der spelers in handen zit van een uitstekend trainer en goede
oud-spelers, waarboven een kundig bestuur, hoeft niet naar
lagere regionen af te zakken. Zorg op de eerste plaats voor
een goede trainer, die op het veld de spelers de knepen van
het vak, dus balcontröle, koppen, positiespel, dribbelen, goed
plaatsen van de bal, leert. Houdt de man, die met een voetbal
boekje zwaait en over het „magische vierkant" heeft men
zich dat woord wel eens goed gerealiseerd? klungelt, zo
ver mogelijk weg. Prent de spelers goed in, dat voetbal met
hardheid niets, maar dan ook totaal niets te maken heeft
een gezonde jongen, die éénmaal in de week serieus traint,
niet rookt en op tijd naar bed gaat, speelt op z'n sloffen een
wedstrijd uit en alleen voldoening schenkt, indien het ge
speeld wordt zonder inspanning tot het uiterste, met elegance,
met raffinement, met eerbied voor de tegenstander en, zoals
de Engelsen zeggen, met „brains". Als alle clubs aan deze
punten met volle overgave aandacht besteden, het systemen-
gewauwel vandaag aan de dag overboord gooien een goed
voetballer speelt alle systemen dan kan het niet anders,
of binnen enkele jaren wordt er over de gehele linie stukken
beter gespeeld. Het Nederlands elftal zelfs nu kan er een
zeer behoorlijk team, maar zeker niet met Abe op de vleugel
samengesteld worden, behoeft dan voor geen enkele buiten
landse combinatie op zij te gaan. En de clubs, die hun zon-der-
glorie zagen ondergaan, kunnen dan in hun clubbladen pret
tiger geluiden laten horen. Laten wij het hopen, èn voor de
redacties, èn voor het Nederlandse voetbal. Zo, dit is uit
onze machine, werd ons ingegeven door 125 rood-witte-lingen,
die over zoveel clubliefde beschikken, dat zij meer dan vijf en
twintig jaren lid van ons, een tikkeltje beroemd tot ver
over de grens en een tikkeltje benijd (hindert niet), Ajax
Waarom zult U zoeken naar een adres?
heeft alles voor Uw kantoor
Weteringschans 223 - Telef. 31842 - Amsterdam
