H. REPKO
Uit het land van Saidjah en Adinda.
De jarige Job.
Cees de Vlieger vertrok naar
Indonesië.
Allerlei.
REGULIERSBREESTRAAT 24 - TELEF. 37324
EXCLUSIEVE HERENMODE
13
Beste Ajax-vrienden,
Het wordt hoog nodig tijd, dat ik weer eens iets van mij laat
horen, niet alleen omdat ik het goed maak, maar vooral door
de drie pakketten, die ik in vijf weken tijd heb ontvangen. Lui,
het waren echte Ajax-goals, want de inhoud van alle drie,
was af. Ajax-vrienden, weest er van overtuigd, dat die
mieterse pakketten bij ons hier dubbel gewaardeerd worden.
Nogmaals een hartelijk woord van dank.
Hier alles uitstekend; de laatste maanden zijn aangebroken
en hoewel de laatste loodjes het zwaarst wegen, zal dat voor
mij nog genoeg meevallen. Momenteel heb ik het als sport-o.o.
nogal druk, omdat ons Bataljon de H.L.O.-proef aflegt. De
animo voor de proef is groot en dat werkt voor mij des te
prettiger. Dick de Sterke en mijn persoontje, spelen nog steeds
in ons Bataljons-elftal, hoewel ik eerlijk moet verklappen, dat
ons elftal niet daverend sterk is. Nee, dan gaat het met
honkballen beter. Een paar dagen geleden speelden we onze
eerste competitiewedstrijd tegen een Technische School uit
Semarang. Dick catcher en ik werper, een Ajax-combinatie.
Het werd 232 voor ons, dus U voelt wel, er was niet veel
aan. Maar dat er nu eindelijk in competitie-verband gespeeld
wordt, doet prettig aan.
Wij hopen in Mei of Juni op de boot te gaan, dus lukt het
een beetje, kunnen wij net nog een paar kampioenswedstrijden
van het eerste zien spelen. Of ben ik te optimistisch, eerste
elftal-spelers, nee toch; ook in de tropen leven we ten volle
mee.
Ons gebiedje is zeer rustig, dus relletjes zijn er niet bij,
hetgeen wel zo prettig is. Het valt voor veel jongens niet
mee, zich te verzoenen met de T.N.I., maar ja, het moet nu
eenmaal.
Als ik nu thuis kom, ga ik meteen de' dienst uit. Dan heb ik
er drie jaar dienst opzitten, dus genoeg voor het Vaderland
gedaan, want van je burgerbaan moet je het in de toekomst
hebben.
Beste Ajax-vrienden, ik stop ermee, we zullen afspreken tot
in Holland bij Ajax en voor nu de meest hartelijke groeten van
ANDRE KRAAN.
Cees de Vlieger, zoon van ons lid van verdienste C. E. de
Vlieger, vertrok Januari 1.1. naar Indonesië. Cees ging niet
om zijn militaire plichten te vervullen, maar werd door een
maatschappij hier ter stede uitgezonden. Nauwelijks de school
banken der 5-jarige O.H.S. ontgroeid, trok Cees naar de
tropen om daar te zoeken, wat hij hier misschien niet kon
vinden. Echt iets voor Cees, een jongen van weinig woorden,
die stil zijn eigen weg gaat. Als adspirant begon Cees bij ons
een balletje te trappen kon het anders, met zo'n rood-wit-
getinte papa bracht het tot de juniores 1 en ging verleden
jaar over naar de seniores-afdeling. Aan doelverdedigen had
hij z'n hart verpand, deed dat lang niet onverdienstelijk. Om
een kenners-term te gebruiken, ,,er zat wat in" en had er
o.i. te zijner tijd uitgekomen ook. Cees heeft echter onder zijn
Ajax-loopbaan een streep gezet en bouwt nu in Indonesië aan
een, naar wij hopen en tevens geloven, goede toekomst. Cees,
natuurlijk zullen wij zo nu en dan iets van je vernemen en dat
„dat iets" goed zal zijn, is onze vaste overtuiging. In ieder
geval, aanvaardt bij dit afscheid, van hen, die tijdens je
Paulus, de zevenjarige oudste van mijn buurman, 'was met een
opgewonden verhaal thuisgekomen.
„Moet IJ horenpapa Die kleine Job U weet wel! heeft
met z'n verjaardag een echte voetbal gekregen een vijfje!"
Met schitterende ogen keek de jongen z'n vader aan. „Krijg ik óók
een voetbalals ik jarig ben?" liet hij er op volgen.
Dat is één van die vele vragen, waarop een liefhebbend vader niet
dadelijk een pertinent antwoord geeft!
„Hum is het heus een echte voetbal?"
„Natuurlijk ik heb hem zélf gezien. Wat fijn voor die Job, hè,
vader? Hij heeft beloofd, dat ik er ook mee mocht spelen van
middag zouden we op het zand je gaan een partijtje. Mag ik?"
ratelde de zoon aan één stuk door.
„Als vader eerst eens meegaat om te kijken of jullie daar geen
kwaad kunt," oordeelde moeder voorzichtig
Met z'n oudste, die honderduit babbelde over de genoegens van het
edele voetbalspel, stapte mijn buurman de deur uit naar „het zandje".
„Hier is het!" zei Paulus triomfantelijk, toen zij bij een terrein
kwamen, waar in een verre toekomst de huizen met vrije bovenhuizen
op zouden verrijzen.
„Ik zie nergens jongens," merkte de vader op.
„Daar misschien," meende Paulus.
Inderdaad waren er in de verte een paar grote kerels in hun hemds
mouwen aan het voetballen. Het ging er ruw toe dat had Paulus'
pa, die een kenner is, al kunnen constateren.
Dof dreunden de zware trappen tegen het leer.
„Wij kunnen er wel eens gaan kijken," meende vader, die zijn zoon
niet te zeer wou teleurstellen door dadelijk rechtsomkeert te maken.
Ze zwoegden samen door het mulle zand in de richting van de plek,
waar de voetballers bezig waren, totdat
„Hé, Job!" riep Paul blij-verrast.
Aan de kant van het speelveld zat een klein, miezerig en onooglijk
jongetje.
„Is dat de jarige Job?" vroeg vader. „Wèl gefeliciteerd hoor!"
De kleine Job scheen evenwel noch Paulus, noch diens vader op te
merken. Mistroostig liet hij het zand door z'n vingers lopen.
„Heb je je voetbal niet meegebracht?" informeerde Paulus. „We
zouden toch spelen, vanmiddag?"
Toen hief de kleine Job z'n betraande gezichtje op en sprak met een
snik: „M'n omes moste voetballe ikmag geeneens meedoen!"
VLINDER.
jeugd-voetbal-loopbaan met je optrokken en tevens van de
verdere Ajax-familie, de beste wensen. Cees, kerel, heel veel
succes.
BROWN.
Onze zustervereniging A.D.O. bestond 1 Februari j.l. 45 jaar.
Ter gelegenheid hiervan, gaf de club van de heer D. Lelyveld
een jubileumnummer uit, dat tal van lezenswaardige artikelen
bevat en een welverzorgde indruk maakt. Aan de A.D.O.-ers
onze hartelijke feliciaties met dit jubileum.
The County Modern Boys School uit Halesowen bij Birming
ham, komt van 3 tot 8 April bij ons op bezoek en zal een
wedstrijd tegen één van onze adspiranten-elftallen spelen. De
leiders en de jongens (van 11-15 jaar) worden bij onze leden
ondergebracht.
Waarschijnlijk zal voor een aantal van onze adspiranten ge
legenheid bestaan, het volgend jaar een tegenbezoek te
brengen.
