KiinstGeBitTën
Een Argentijn zag Hollands voetbal. Zwaluwen-Amsterdams elftal 0—4.
Café VERWOEST
Weesperzijde 8 - Telef. 56339
Door bemiddeling van ons lid van verdienste, de heer C. E.
de Vlieger, ontvingen wij een Argentijnse visie op het Hol
landse voetbal, die wij onze lezers gaarne voorleggen.
Op verzoek van de schrijver, laten wij zijn naam achterwege,
waarmede U, geachte lezer, naar wij vertrouwen, wel genoegen
zult nemen.
Onze gast in het ,,Ajax-Nieuws" schrijft dan als volgt:
„Waarde vriend,
Ingevolge je verzoek, mijn mening te horen wat betreft het
Nederlandse voetbal, geef ik je in dit schrijven mijn indrukken
en conclusies, van de wedstrijden, die ik in Amsterdam en
Rotterdam zag. Bij voorbaat echter de waarschuwing, dat ik,
als oud-speler en lid van de le klasser „Rio de la Plata" te
Buenos Aires, het spel anders bekijk dan de Nederlanders.
Gezien de goede naam, die Nederland op voetbalgebied bij ons
heeft, is het spel mij zeer tegengevallen.
HollandBelgiëgebreken volgens mijvoorhoede niet snel
genoeg, vijf spelers, die elk een andere speelmethode er op na
houden en elkander niet of niet willen begrijpen. Namen wil
ik niet noemen, maar er zijn spelers bij, die de bal als een
persoonlijk bezit beschouwen en hem dus veel te lang bij zich
houden. Dit voorkwam goed positie-spel en als de bal dan
eindelijk toch voor de „goalen" was aangeland, had het geen
doel meer, daar de tegenspelers het geval allang hadden be
keken. Dat maakt zelfs de beste spelers van het elftal op de
duur moedeloos en onverschillig. Enfin, een heel slechte wed
strijd, die mij, als gringo" (buitenlander) van de Nederlanders
al heel zwaar tegenviel.
Als er werkelijk, zoals jij me vertelde, beter materiaal aan
wezig is, dan moeten jullieWat de Argentijn verder
schreef, lijkt ons maar beter, hier niet te vertellen.
AjaxS.V.V. Behoorlijk snel, goed op elkaar ingespeeld,
maar de voorhoede van Ajax voor het doel der tegenpartij
geen spelers meer, doch demonstranten, die voor hun plezier
of voor de tribune, een „show" geven. Het leek meerdere
malen, wanneer een doelpunt niet te missen was, of de spelers
aan een billard-tafel stonden en „series a la Americana" wil
den maken. Gelukkig voor Ajax, was de tegenpartij niet
„suficiento-hambriento" (geen doelpuntenhonger) om te win
nen, of beter, niet bekwaam genoeg om Ajax een andere
speelvorm op te leggen, zodat deze club rustig kon blijven
schoolmeesteren.
De twee wedstrijden, die ik in Rotterdam zag en hier in
Holland „eerste klasse" genoemd, waren voor mij niet meer
dan tweede klasse Zuid-Amerikaans voetbal.
Conclusie. Wel clubverband, maar te weinig nationaal ver
band. Te weinig oefening van de nationale ploeg en vele
spelers een beetje „testas rudas" (harde-, of beter koppige
koppen) en niet altijd de wil om te winnen. Blijkbaar niet
voldoende animo om „sudarse" (te zweten), hetgeen bij
amateurs veel voorkomt. Zij denken heel dikwijls „no vale la
pena" (het sop is de kool niet waard).
Dit is mijn mening; ik hoop, dat je niet boos bent om mijn
niet bepaald vriendelijke woorden inzake Hollands voetbal,
maar wij beide zijn genoeg sportsmen, om te weten, dat een
zeker chauvinisme me vreemd is.
Tot dusverre voldoet het Schiedamse vocht mij beter dan
de Nederlandse (voetbal-) benen."
Daar kunnen wij het mee doen, zouden wij zo zeggen. Aan
de heer De Vlieger onze dank voor zijn medewerking.
BROWN.
De supporters van Ajax die vindt U beslist
na afloop van de wedstrijd
bij Verwoest voor de kist.
Rembrandtsplein 16 - Telef. 33423 - Amsterdam-C.
Toen we Zaterdagmiddag 5 November 1949, ons hoofd
stedelijke team in actie zagen tegen het Brusselse dito, konden
we reeds constateren, dat er van het Amsterdamse elftal
grote kracht uitging. En nu ditmaal een sterk Zwaluwen-team
als tegenpartij fungeerde, werd onze eerste indruk nog eens
stevig bevestigd.
Het opnemen van Lakenberg als linksbinnen, bleek een
geduchte versterking, maar ook het meespelen van Stoffelen
op zijn eigen plaats droeg véél bij tot nog grotere gaafheid
van onze hoofdstedelijke ploeg.
Voor een uitverkocht Ajax-huis stelden de volgende elftallen
zich op:
Zwaluwen.
Hagenaar
Bakers Mertens
Biesbroeck v. Tuyl De Kubber
Moddejonge Schaap Brandsma Lenstra Groeneveld
v. d. Ruit Lakenberg Meyer Michels Drager
Stoffelen v. d. Hart v. d. Hoeven
Boonkamp Potharst
v. Raalte
Amsterdams elftal.
Al dadelijk blijkt, dat Us Abe, geflankeerd door deze Zwa
luwen, ook op zijn meest geëigende plaats niet of misschien
niet meer die kracht ontwikkelt, die men hem toedenkt. Zeker,
het blijft nog een genot, hem het bruine monster met zo'n
simpele teen-beweging te zien dirigeren, maar de weinige
malen, dat hij bijvoorbeeld een kans kreeg om zélf te scoren,
verzuimde hij dit en v. d. Hoeven èn v. d. Hart waren hem
bijna steeds te vlug af. Ook Brandsma, op de Noordelijke
velden de schrik van alle vijandelijke doelverdedigers, liet
hier véél van zijn glans vallen, al vielen zijn ijver en goede wil
natuurlijk te loven. Ook onze middenlinie was trouwens be
duidend intelligenter dan die der Zwaluwen, ook al speelde
£un spil, Van Tuyl, een prachtige en beheerste partij voetbal.
Vooral zijn kopwerk viel bijzonder op. Werkelijke sterren
waren er overigens bij de kwikstaartjes niet te ontdekken,
al kon rechtsbuiten Moddejonge heus wel voetballen. Vooral
zijn voorzetten zijn nog lang niet op maat, maar zijn veldspel
en balcontröle mogen er waarachtig wel zijn. Keeper Hagenaar
had het bijzonder zwaar en dat er maar zo weinig voltreffers
vielen te noteren, moet als een creditpost voor zijn vele goede
saves worden beschouwd.
In onze voorhoede schitterden Drager en Michels, maar ook
v. d. Ruit, Lakenberg en Meyer verdienen zeker een pluim
voor het heilige willen, dat ze aan de dag legden, en in ieder
geval was de hoofdstedelijke voorhoede héél wat gevaarlijker
dan die der Zwaluwen, die Van Raalte niet voor moeilijke
problemen stelde. Na ongeveer een half uur spelen scoorde
Meyer door een prachtige pass van Van der Hoeven, welke
laatste er wel bijzonder in was. Meyer mag dan geen groot
voetballer zijn en maar één been tot zijn beschikking hebben,
hij blijft toch altijd gevaarlijk en hij werd nu zó goed gevoed,
dat hij gerust nog wel eens een kansje kon missen ook. Maar
toen drie minuten later Michels met scherp laadde en afdrukte
ook, zagen we pas werkelijke schietkunst, en Lakenberg en
Drager moeten we als de spelers noemen, die Rinus hiervoor
in de gelegenheid stelden. Vooral Drager speelde een pracht
partijtje voetbal en het gemak en elegance, waarmede hij
opereerde, waren een lust voor het voetbal-oog.
Met 20 in het voordeel der Mokummers ging de rust in.
Reparaties in l/2 uur
