Afdrukken van indrukken.
Van het vijfde.
Dorp op de Veluwe.
Louwmaand 1950.
Neen, géén „tien" voor Ajax!
De knapen uit Rotterdam, die hun club naar de romeinse mythologie
„god van de zeedoopten, wisten in de Meerse modder 'n hoekje af te
knabbelen van onze toen nog hele koek!
En daarom: géén „tien" voor Ajax!
Het kleine déraillement heeft me echter 'n vrolijk ogenblik bezorgd,
toen ik in onze brave sportkroniek las: en nu kan de wedstrijd tegen
S.V.V. belangrijk zijn Prosit!
De hele Nederlandse sportbroederschap, van Zoutelande tot vér ach
ter de Grönniger contarijen, zit te wachten op dat éne heerlijke feit,
dat maar niet komen wil. Maar... Ajax is toch niet ongenaakbaar,
schreef de een! Ajax niet onfeilbaar, meende een andere persoon. En
zó krijgt Ajax géén „tien"! Ajax krijgt straks van de schoolmeester(s)
'n geweldige uitbranderAls het gebeurt, jullie snapt me wel! Ik durf
het gewoon niet te schrijven! Jullie zult er van langs krijgen. Neen,
sorry, maar géén „tien"
Beroepsvoetbal.
Ik zie dat de brand uitgebroken is? Onze beste voetballers (of wat
daar voor doorgaat), hollen, de een na de ander in de mollige armen
van Marianne. Marianne is verleidelijk en ze behoeft zich niet eens
druk te maken: chance genoeg! Waarom schreeuwen we echter brand?
Het is toch normaal, dat iemand die stenen moet sjouwen z'n krui
wagen er bij neer smijt, wanneer hij een paar honderd kilometer ver
derop, 'n kant en klaar huisje voorgezet krijgt. Het is ieders goed
recht om zijn maatschappelijke welstand te verbeteren, onverschillig
of dat via een vulpen of 'n voetbalschoen gebeurt. En als het eigen
land het niet biedt, doch een vreemd land wélnu, dan het vreemde
land! En daarmede is de kous voor de emigrerende voetballers af.
Ze nemen zélf de risico's en niemand heeft daarmede iets te maken,
nóch de clubs, noch de bond.
De zaak heeft echter een ander facet. Ons egoïsme gaat uit naar
ons Nederlands voetbal en het is klontjes-klaar, dat onze reeds inge
deukte representativiteit er niet beter op wordt, naarmate goede spelers
eclipseren. Dat is héél beroerd, maar we willen volbloed-liefhebberij-
voetballers blijven! God beware ons voor prof-voetbal is de leus. Laten
we dan ook de consequenties daarvan aanvaarden, niet schamperen
tegen vertrekkende voetballers (die in Holland vermoedelijk 'n slecht
belegde boterham eten) en niet kankeren over het beroepsvoetbal als
zodanig. Ik zie niet in, waarom wielrenners en biljarters etc. wél en
voetballers niét voor hun brood zouden mogen opereren, 'n Andere
vraag is of Nederland rijp is of ooit zal worden voor professioneel
voetbal? We hebben driehonderdduizend voetballers in ons landje,
'n Prof-competitie van 10 elftallen met reserves, is zegge en schrijve
150 voetballers, dat is twee pro mille! Hebben we in Nederland 150
werkelijke eersteklas, d.i. allround, voetballers van formaat? Geen
sprake van, zeggen de heren, die het weten kunnen. Dus wordt 'n
prof.-afdeling een sof.
En dan nog iets.
Mag ik eens vragen: wat is nu eigenlijk het hoogste geluk in voet
bal? Wat is de grote zaligheid? Internationaal uitblinken? Is het dié
eerzucht? Nationale trots? Is het de droom van het oranje-shirt die
'n voetballer de inspiratie moet geven, alles op alles te zetten, zich
harde training op te leggen, dag-in-dag-uit? Wat blijft er dan over van
de illusie voor z'n eigen clubkleuren te strijden? Is die club maar 'n
wip-plankje naar de hoogste regionen?
We raken op dit tijdstip verward in epistels over prof-voetbal, over
de wenselijkheid en de noodzakelijkheid of onvermijdbaarheid ervan.
Het zal ons echter niets baten. Elke voetballer, die uitblinkt of gaat
uitblinken en die in zijn beroep mineur leeft wat maatschappelijke wel
stand betreft, zal zijn kans grijpen, of dat nu Italië, Spanje, Frankrijk
of waar ook is. En ik geef hem schoon gelijk. Voetbal is vooral de
sport geworden van de jongens uit het volk en Nederland maakt daarop
géén uitzondering. Welnu, dan ligt de conclusie toch voor de hand!
Feestjaar.
Als de lente is in 't land Dan gaan we onze vijftigjarige rood-witte
„amour" omhelzen! Dat wordt dringen, jongens! Ik ben 'n tikje inge
licht over de plannen! Ik weet, dat onze bestuursmannen bezig zijn
hun energie te accumuleren en onze ballerina's Terpsichore's glorie in
wolken van rood-en-wit zullen uitdragen voor onze verbaasde ogen!
Maar wat die knapen van ons binnen de krijtlijnen van plan zijn
dat weten de voetbalgoden.
't Zou anders voor z'n roodwit-koperen zijn, lui!!
D. K.
AJAX 5—'t CENTRUM 2 6—1.
Direct na de aftrap ontwikkelt zich een hoog tempo, met
't Centrum het meest in de aanval. Onze linkshalf, Hannie
Velder, heeft griep, staat dik aangekleed aan de kant en ziet
toe, hoe de hardwerkende Grahmbeek hem verdienstelijk ver
vangt. Wij komen er beter in en Boerkool geeft ons met een
ferm schot de leiding, 10. Weldra zijn nu de bordjes ver
hangen en als Henny Pieters Graafland in het strafschopgebied
wat te hardhandig op zij gezet wordt, benut hij de toegestane
penalty zelf, volgens de regelen der kunst, 20. Maar Centrum
geeft zich nog lang niet gewonnen. Onze verdediging, met Bob
van Zon onder de lat, onze full-back Arie van Dijk, Jan
Neefjes, de nuttige kanthalf en stopper Tom de Jong krijgen
alle kans hun capaciteiten te tonen. Geheel onverwacht breekt
Schetters, na een pass van André Staubach, door de vijande
lijke verdediging heen en brengt de stand op 30. Luttele
minuten voor half-time wordt André binnen de beruchte lijnen
gemangeld, penalty, onze rechtsback mag zo'n grapje wel en
schiet zuiver in, 40. Daarna gaan we teaën.
Na de hervatting vergroten Robbie Been en André Staubach
elk met een fraai doelpunt, onze voorsprong tot 60, waarna
de Centrum-middenvoor een fout in onze verdediging afstraft
en zodoende de eer voor zijn club redt, 61, met welke stand
het einde komt.
H.E.D.W. 2—AJAX 5 2—5.
Weer enige wijzigingen in de opstelling. Jan de Boer in de
goal, Wiegerd Blom linkshalf in plaats van de nog steeds zieke
Velder, Jan Neefjes stopperspil, daar Tom de Jong vandaag in
een hoger elftal uitkomt, Schetters daardoor rechtshalf en
Theo de Groot rechtsbinnen.
Hieronder in het kort het spelverloop:
Een prettige wedstrijd tegen één van de sterkste teams uit
de afdeling. Theo de Groot met twee en Henny Pieters Graaf
land met drie goals groot aandeel in de overwinning. Vooral de
drie diagonaalschoten van laatstgenoemde een lust voor het
oog, behalve voor de H.E.D.W.-doelman, die heeft ze denk ik
niet gezien. Rust 30. Even later 40 door toedoen van onze
linksbuiten, na een cross-pass van Boerkool. Vervolgens
scoort H.E.D.W. tegen, 41 en het wordt zelfs 42, wanneer
midhalf en rechtsback elkaar niet begrijpen. Tot besluit een
dreun van Henny, 52, en zijn wij nog steeds ongeslagen af
delingsleider, hebben tevens een prachtkans voor de derde
maal achtereen de kampioensvlag te kunnen hijsen.
Situatie in de kopgroep momenteel als volgt:
Ajax 5 8 15
Germaan 3 8 13
Spartaan 5 8 10
GERMAAN 3—AJAX 5 24.
Het is ons dan gelukt onze naaste concurrente op haar eigen
veld twee punten afhandig te maken, zodat onze voorsprong
bij de jaarwisseling vier punten bedraagt. Zonder midhalf
Tom de Jong, Jan Neefjes verving hem wederom prima, maar
met de harde wind in de rug, begonnen wij vol goede moed aan
de eerste speelhelft en reeds dadelijk ontstonden er zeer pre
caire situaties voor het vijandelijke doel. Linksbinnen Boerkool
gaf ons al heel spoedig met een ferm schot de leiding, waarna
André Staubach dit goede voorbeeld volgde, door een voorzet
van onze linksbuiten prachtig in te koppen, 20 in ons voor
deel en dik in de meerderheid. Wij zaten op rozen. Maar
voetbal is een eigenaardig spel, want binnen vijf minuten had
den onze tegenstanders de stand gelijk gemaakt door middel
van twee uitvallen, daarbij profiterend van evenveel misver
standen in de achterhoede. Rust 22.
Na de hervatting werd er uit een ander vaatje getapt. Jan
de Boer was onpasseerbaar, onze backs gaven geen krimp, de
halfbacks Schetters en Velder, benevens spil Neefjes werkten
als paarden, evenals de binnenspelers Keyzer en Boerkool. Na
ongeveer twintig minuten spelen zette André goed door en
scoorde wederom met een kopbal, 32. Toen even later één
van onze aanvallers door zijn tegenstander veel te hardhandig
aangevallen werd, gaf de scheidsrechter hiervoor een penalty.
Linksback Arie van Dijk kwam naar voren en gaf de Ger
maan-goalie met een geplaatste schuiver geen schijn van kans,
42. Spoedig daarna kondigde de scheidsrechter het einde aan
