VAN OS Kantoorboekhandel
4
Fransman, Belg of Italiaan zijn. Neen, opwekkend zijn die
verhalen bepaald niet.
Punt 3. De liefhebberij en clubliefde van zovelen.
Alle clubs in ons kikkerlandje hebben, evenals onze ver
eniging, tal van oud-spelers, die hun kennis van het spel en
liefde voor de club trachten over te brengen op de jonge
garde en niet tegen moeite of werk opzien, zich voor hun
club verdienstelijk te maken. Zij vechten in de beste beteke
nis van het woord nog steeds voor hun kleuren, en vormen
een erelegioen van onschatbare waarde. Zondag aan Zondag
trekken zij er op uit, weer of geen weer, naar verre velden
in de polder, ergens onder de rook der stad ,of waar die zich
ook mogen bevinden. Zij gaan, zoals zij jaren zijn gegaan en
nog jaren zullen gaan, met de jeugd naar de groene velden
om haar te leiden en te helpen bij het beoefenen van onze
mooie voetbalsport. Zij doen dit zonder ophef, zonder enige
bijbedoeling, zonder enig materialistisch gewin, en dus
geheel pro deo. Louter en alleen uit liefde voor de jeugd, lou
ter en alleen uit liefde voor hun club. Iedere Zondag, bijna
het gehele jaar door, dragen zij een steentje bij, om de jeugd
in goede banen te leiden, om mede te helpen aan de karakter
vorming van de jongens, die hen worden toevertrouwd. Vele
avonden in de week zijn zij te vinden te midden van hun jon
gens, öf op de voetbalvelden, óf in de trainingslokalen. Voet-
baliievend Nederland heeft aan de verenigingen, of liever, aan
de bestuurderen en commissieleden der clubs veel, heel veel
te danken. De voorstanders van prof-voetbal schijnen niet te
begrijpen, wat het zou betekenen, als ook in ons land „be
taald-voetbal" werd ingevoerd. Misschien begrijpen zij het
wel, maar laten de consequenties, die onherroepelijk het ge
volg van hun drijven zouden zijn, deze „vrienden" van onze
sport, onberoerd. Eén ding staat echter onomstotelijk vast;
de hiervoren geschetste voorvechters zullen, bij invoering
van beroeps-voetbal, zonder bedenken het bijltje er bij neer
gooien.
Punt 4. Het lot dat een land treft, als er enige „sterren"
door het buitenland worden gekocht.
Het is wel een ramp als er enige „sterren" door het bui
tenland worden gecharterd. Interlandwedstrijden kunnen we
wel afschaffen, want het is in de toekomst zeker niet on
mogelijk, dat enige „internationals" der tegenpartij per abuis
ons volkslied gaan meeneuriën. Dat zou natuurlijk geen stijl
zijn. Mochten deze matches toch nog doorgang vinden, dan
zou er misschien één lichtpuntje zijn, n.l., dat U en ik ook
eens een kaartje kunnen kopen, hetgeen dan de winst is, die
wij kunnen toucheren, aangenomen, dat de prijs binnen ons
bereik ligt, waarvan wij nog niet zo geheel zeker zijn. Hoe
het echter ook zij, als de zegeningen van prof-voetbal ons
deel worden, ligt het voor de hand, dat geen enkele „Neder1
landse-voetbal-ster" meer over de grenzen trekt. Die hebben
dan maling aan de verleidelijkste buitenlandse aanbiedingen,
want „eigen haard is goud waard". Of zouden onze „sterren"
niet zo sterk in hun voetbalschoenen staan?
Onze voetbalbond, onze Kon. Ned. Voetbal Bond, bestond
een dezer dagen zestig jaar. Zestig lange jaren hebben dui
zenden voetballers gevaren onder de amateuristische vlag
van onze, van hun eigen bond engoed gevaren. Ontel
bare mannen hebben hun tijd en kennis gegeven om van onze
bond te maken, wat hij nu geworden is. Zij hebben gewerkt en
geploeterd om tienduizenden jonge mannen gelegenheid te
geven ons möóie spel te beoefenen, om honderdduizenden de
vreugde te doen beleven, die onze sport kan schenken en in
derdaad ook schenkt. Bij deze mijlpaal staan wij even stil,
moeten wij even stil staan, om onze felicitaties te overhandi
gen aan hen, die de bond oprichtten, aan hen, die hem verder
opbouwden en voltooiden. Wij spreken daarbij de wens uit,
dat onze bond mag groeien en bloeien in dezelfde amateuris
tische geest als in de zes decennia, die achter ons liggen.
JAN SCHOEVAART.
AjaxS.V.V. 4—1.
De eerste competitie-wedstrijd van dit seizoen zou dan vol
gens het programma S.V.V.Ajax worden. Door enige ver
bouwingen aan de S.V.V.-tribunes ging deze match niet door,
hetgeen te betreuren viel, daar nu een prachtige gelegenheid,
onze ploeg op haar waarde te schatten, van het tapijt ver
dween. S.V.V. was toch immers op unieke wijze, zo uit de
tweede divisie, naar de hoogste voetbaltitel opgerukt, had
door haar splendid spel de harten der ware voetbalkenners
veroverd en zou hopelijk in ons team een waardig tegen
stander vinden, om haar kampioenschap te onderstrepen.
De match moest helaas, zoals reeds gezegd, naar een andere
datum worden verschoven en zo vond dan op Zondag 27 No
vember j.l. het treffen met de landskampioene plaats. De
sauce piquante, die over dit voetbalgerecht had gelegen, was
door de tands des tijds aardig ingedroogd, had veel van haar
aroma verloren, doordat onze ploeg succes op succes boekte
en S.V.V., misschien door inboeten van kracht, misschien door
de heftige tegenstand van naar roem jagende adspirant-
kampioen-killers, de galbittere smaak der nederlaag keer op
keer weg te slikken kreeg. Met het Hilversumse 't Gooi be
landde zij tenslotte op de laatste plaatsen der competitie
ladder en zo kwamen wij dan voor het feit te staan, dat ons
elftal een tegenstander moest bestrijden, die, ontdaan van
alle luister, alles op haren en snaren zou zetten om een paar
zeer kostbare punten uit de Meerse dreven naar de geestrijk
vochtige luchten der „ik-heb-trek-in-een-Oude-Taaie"-stad, te
slepen. Dat is de rood-groenen niet gelukt, kon niet geluk
ken, omdat S.V.V. bij lange na niet meer het glanzende
team van nauwelijks een half jaar geleden is en Ajax nu
eenmaal haar zinnen op een nieuw kampioenschap heeft ge-
Eet. Dat trof Schiedam dus slecht, maar toch is S.V.V. nog
veel te goed om met de vinger op de schakelaar van het rode
achterlichtje te blijven zitten. De eerste minuten werd ons
dat zeer duidelijk, gemaakt, daar Van Schijndel en zijn man
nen met een partijtje voetbal voor de dag kwamen, van wat-
heb-ik-jou-daar. Wel mocht Michels, die nu op de midden
voorplaats stond (Gerrit Krist verving de geblesseerde
Taylor) de bal aan het rollen brengen, ging ons aanvals-
quintet even in de richting van doelman Opschoor, maar dat
was maar formeel. Van Schijndel knalde het ronde ding hard
naar voren, waar vijf S.V.V.-ers klaar stonden om een kun
stig voetbal-web te gaan spinnen en dat dan ook met flair en
zeer artificieus deden. Via onze meest kwetsbaar geachte
plek, Gerrit Beumer, wat after all weer een geheide mis
rekening bleek en nog vele malen een misrekening zal blijken
te zijn liepen de draden, die uiteindelijk doelman Van der
Pol moesten bereiken en verstrikken. Het leek goed gezien;
Schrumf, de aalgladde en technisch zeer knappe rechts
buiten der roodgroenen, tructe Beumer, bij het eerste duel,
dat Gerrit met hem wilde aangaan, zo kinderlijk eenvoudig,
dat deze Schiedammer zich verkneuterd moet hebben in het
vooruitzicht van een gemakkelijke- en prettige voetbalmid
dag. Over dat prettige vooruitzicht zakte spoedig het scherm
der mistroostigheid, want het stuk prikkeldraad, dat naar de
naam Beumer luistert, liet zich door zijn Schiedamse op
ponent deze middag nog slechts eenmaal grandioos in de
luren leggen. Voor de rest van de speeltijd bleek Gerrit voor
deze knaap een te zware kluif en had hij tenslotte tegen
onze linksback niets, of vrijwel niets meer in te brengen.
Waarom zult U zoeken naar een adres?
heeft alles voor Uw kantoor
Weteringschans 223 - Telef. 31842 - Amsterdam
