D.W.S.—Ajax 24.
Na de overwinning op Xerxes, stonden Stoffelen en zijn
mannen voor de moeilijke taak, D.W.S. op eigen veld de punten
te ontfutselen. Immer en altijd een lastig karwei, daar de
jongens van voorzitter De Bruyne, in eigen, vertrouwde om
geving, hun nummer beslist niet voor een appel en een ei
verkopen. En nu de sympathieke blauw-zwarten al het moge
lijke doen om uit de rossige schijn der beruchte lantaarn te
verdwijnen; een opgave, die zelfs lijstaanvoerders met angst
en vreze tegemoet zien. Ze hebben zich er goed doorheen ge
slagen, onze eerste-elftallers, en toen die middag de bal voor
het laatst in een miniatuur-vijver smoorde, konden twee
punten worden bijgeschreven. En verdiend, zoals de D.W.S.-
captain, Kil, zelf verklaarde. Het begin van de match was
voor de polder-bewoners buitengewoon bemoedigend, daar een
misverstand in onze defensie, de D.W.S.-er Diederiks gelegen
heid gaf de bal achter v. d. Pol te deponeren, wat hij dan ook
prompt deed. De vreugde over dit doelpunt duurde niet lang,
want Michels kwam geen onderdeel van een seconde te laat
om de bal, die „morsdood" in een plas bleef liggen, ineens
keihard in het net te jagen. Drager was in feite de geestelijke
vader van dit doelpunt, daar Guus de bal snel had opgebracht
en het schot afvuurde, dat in de prut bleef steken. Geen
D.W.S.-er had hierop gerekend en zo kreeg Rinus het buiten
kansje, dat voor ons de gelijkmaker betekende. Onze jongens
voelden, dat het weer kon, zetten alle registers open, de
D.W.S.-verdediging kreeg paarden-arbeid te verrichten, wan
kelde en bezweek. Bezweek onder het geweld van vijf razend
snelle Ajax-aanvallers, die, gesteund door een prachtig spelen
de middenlinie, zonder ophouden op de deur van de D.W.S.-
veste beukten. Kil en de zijnen verweerden zich manmoedig,
maar toen Richter een schot van v. Dijk slechts ten dele kon
keren, was Guus present om de bal met zijn hoofd in het net
te slaan (1—2). De blauw-zwarten haalden toen eens even
diep adem, kregen zelfs een beste kans op de gelijkmaker,
doch tot ons geluk werd deze niet benut en was er voor onze
verdediging tot aan de rust geen kou meer aan de lucht.
Daar zorgden de Ajax-middenlinie en -voorhoede wel voor. De
doelman der Spaarndammers weet er van mee te praten. On
telbare schoten heeft hij uit zijn doel moeten ranselen en dat
Van Dijk hem nog voor halftime kon passeren, kwam hoofd
zakelijk door een mislukte reddingspoging van deze voortref
felijke goalie (13). D.W.S. leek verloren, maar een ieder, die
de blauw-zwarten kent, weet, dat de Spaarndammers zich pas
bij het eindsignaal gewonnen geven. Dat werd de moedigen, die
maling aan de stromende regen hadden, even voor de thee
haarfijn uitgelegd. Een verre dreun, die zelfs de prachtig op
dreef zijnde Jan Potharst niet vermocht te keren, verdween
tussen onze palen en zo kwam een reeds gewonnen gewaande
match nog in gevaar. Een kwartier lang in de tweede helft
behield D.W.S. de kans op minstens een gelijk spel, kwam er
zelfs éénmaal heel dicht bij, maar toen onze defensie er in
slaagde de bakens te verzetten, was het voor iedere D.W.S.-er
duidelijk, dat er 's avonds aan tafel geen overwinnings-verhaal
te vertellen zou zijn. De tegenstand van blauw-zwart werd
steeds minder en een solo-ren van Bruins stelde onze zege
definitief veilig. Met een 24 overwinning kwam het einde
van een sportief gespeelde wedstrijd. Als we dan nog vertel
len, dat ons team, niettegenstaande het bar slechte weer en
de moeilijke terreinsgesteldheid, een beste wedstrijd heeft ge
speeld en Los niet onverdienstelijk Fischer verving, hebben wij
zo ongeveer alle vermeldenswaardige feiten naar voren ge
haald.
Ajax—H.B.S. 2—1.
Slechts vier minuten was de strijd oud, of Michels kreeg een
bal, die hij precies moet hebben. Zo, van achteren zuiver aan
gegeven, meteen onder controle, een korte, felle sprint en dan,
boemOnder de lat. Hoeveel goals Rinus op deze wijze in
z'n adspiranten- en juniores-tijd heeft gescoord, is niet na te
gaan, maar dat het er dozijnen zijn geweest, is buiten kijf. Wij
waren er ettelijke malen getuigen van, zagen de bui als het
ware aankomen en hadden het dan, na zo'n gelukte operatie,
onder elkander over een „echte Rinus-goal". En om nog even
verder te gaan, zijn met het hoofd gescoorde doelpunten waren
voor ons een open boek. Jaren geleden schreven wij al in ons
blad, dat Michels, en hij niet alleen, hierbij denken wij bijvoor
beeld aan v. d. Hart, het nog in de voetballerij ver zou brengen.
Hieraan moesten wij even terugdenken, na die rappe sprint
tussen twee vertwijfelde backs door en dat daverende schot,
langs een zich mistroostig omdraaiende doelman. Hierover
peinsden wij, toen v. d. Hart, met goed geplaatste kopballen
en enorm harde trappen, het ronde ding steeds maar weer
naar de H.B.S.-helft dirigeerde. Een H.B.S.-helft, waar een
puik doelmannetje, een lange, blonde, vastberaden spil en twee
zwoegende backs, het leven van onze jongens, die het aanvals-
quintet vormden, anderhalf uur lang niet over rozen lieten
gaan. Gerrit Fischer's remplacant, Los, mocht nog zo kwik-
zilverig langs de kalklijn pacen, mocht nog zo netjes de bal
voor het H.B.S.-doel afleveren, steeds was er een gouden
gordel-man bij de hand, om duidelijk te maken, dat de kraaien
niets voor een „kraaien-voetbal-mars" gevoelden. Van de
Vegt, de captain der Hagenaars, dacht er net zo over, gaf,
zodra de gelegenheid zich voordeed, beste passes naar zijn
huurlieden, waarvan één de rechtsbuiten der somber geklede
mannen bereikte. Toevallig stond deze Houtrust-bewoner ge
heel ongedekt, wat in feite niet volgens de Ajax-plannen was,
maar de Hagenaar best gelegen kwam. Zonder dralen snelde
hij naar v. d. Pol, die alleen nog een poging kon doen, een erg
hard schot uit zijn doel te houden, hetgeen bij een poging
bleef. Een fraai doelpunt (11).
We waren dus weer even ver. Eigenlijk verder van huis,
want H.B.S. schepte uit dit doelpunt zoveel moed, dat het
steeds moeilijker werd langs de defensie van onze tegenstan
ders te komen. En daar v. d. Vegt en zijn makkers zich ook
niet onbetuigd lieten, kregen we een strijd te aanschouwen,
die boeiend en enerverend was. Goed veldspel en spannende
momenten voor beide doelen, maakten deze wedstrijd tot de
beste match, die tot nu toe op ons veld in deze competitie voor
een enthousiaste kijkersschare werd afgedraaid. Zo had de
H.B.S.-doelman een keurige safe verricht, of Potharst en
Beumer moesten weer in actie komen. Het spel golfde heen en
weer, zonder dat het één der strijdende ploegen gelukte een
doelpunt te doen noteren. Wel kregen wij door het prima spel
b
D.W.S.-AJAX Kil tracht met een zijdelingse sprong Michels
het koppen te beletten, hetgeen niet gelukte. De D.W.S.-defensie
is echter op haar hoede. Cliché „De Sportwereld"
