Uit het land van Saidjah en Adinda.
KAMERBEWONERS! Desgewenst elke week 1 H.L. BRANDSTOF
in stofdiehte papieren zakken.
Burgers en Hageman Govert Flinckstraat 336 - Tel. 24613 - Amsterdam-Z.
Batavia, 4 October 1949.
Geacht comité.
Met vreugde mocht ik vandaag wederom een Ajax-pakket
ontvangen, waarvan het „pièce de milieu" dit maal werd ge
vormd door een enorm blik kaas, waaromheen zich diverse
andere heerlijkheden hadden gegroepeerd. Voor een en ander
mijn hartelijke dank, mede aan alle milde gevers.
Sinds de ontvangst van het vorige pakket hebben zich t.a.v.
mijn persoon aanzienlijke veranderingen voltrokken, aangezien
ik op 16 Augustus j.l. werd overgeplaatst naar het kabinet
van de legercommandant te Batavia. Van een rimboe-figuur
ben ik nu derhalve een bureau-mannetje geworden. Beide
hebben hun voor en tegen! Ik krijg nu overigens meer kans om
een behoorlijk partijtje voetbal te zien, aangezien een van de
voornaamste zo niet hèt voornaamste voetbalvelden van
Batavia zich vlak voor mijn verblijf bevindt, op een wijze, die
mijn vader, ware hij voorzitter van de betreffende club, zou
doen watertanden en mijn moeder met afgrijzen zou vervul
len. Ook heb ik hier inmiddels contact gehad met diverse
Ajacieden, zoals Harinck, Stam en Günzel.
Mogelijk vermag nog het volgende Uw belangstelling op
wekken. Toen ik mij nog in Lembang bevond, las ik op een dag
in ,,De Locomotief", een der voornaamste bladen van Midden-
Java, een verslag over een wedstrijd te Soerabaja, die gespeeld
was op het „Ajax-terrein" aldaar. Een onmiddellijk door mij
geschreven brief, leverde het hierbij gevoegde antwoord op!
Ik besluit thans, nogmaals met dankzegging.
Met sportgroeten, M. J. KOOLHAAS.
Blora, 2 October 3949.
Beste familie,
Gisteren mocht ik weer eens een Ajax-pakje ontvangen.
Het is haast overbodig te zeggen, dat de inhoud weer zeer op
prijs gesteld werd, want dit is met alle Ajax-pakjes het geval
geweest. Het was weer prima. Niet alleen ik weet deze pakjes
te waarderen, ook mijn kamergenoten zitten al te spinnen als
ze een Ajax-pakje in de gaten hebben. Die linkerds hebben al
precies in de gaten wanneer het een pakje van Ajax is. Maar
als het pakje goed en wel op is, beginnen ze te voeren. Dan is
het: ,,Ik hoop, dat ze Zondag maar winnen, anders krijg jij
geen pakje meer" en meer van die grapjes. Ik laat ze maar
kletsen, want ik weet heel goed dat ze het niet kwaad bedoelen
en ik heb ze het wel zo ver bijgebracht, dat ze met haast net
zoveel spanning de uitslagen afwachten als ik en dat ze haast
net zo graag als ik zelf Ajax horen winnen. Maar met dit alles
houd ik wel mijn hart vast, want wee de Zondag, dat Ajax
verloren heeft, dan kan ik beter verlof aanvragen (krijg ik
toch niet, dat is er bij ons helemaal niet bij. Per slot van
rekening zit ik hier ,,pas" drie jaar, dus waar haal ik de moed
vandaan te denken, dat ik recht op verlof heb).
Momenteel zijn wij hier druk bezig met een voetbal-tournooi,
waar niet alleen militairen aan mee doen, maar ook Chinezen
en Javanen. Het spel staat wel niet op zo een heel hoog peil,
maar in ieder geval doet een ieder zijn best er van te maken
wat er van te maken valt (dit moet je vaak in Indonesië doen).
Hoe kleiner de capaciteiten bij de jongens zijn, des te enthou
siaster dat zij zijn. Vele wedstrijden eindigen dan ook in een
gelijk spel en dan is het penalties nemen. Met witte- en ver
beten gezichten staan de 22 jongens dan de resultaten af te
wachten. Ook is er zeer veel interesse van burger-zijde, en een
500 tot 800 man staan er dan ook altijd langs de lijn. Wat
techniek betreft, staan de Chinezen wel boven ons (die „ons"
zijn dan pelotons-elftallen of hoogstens compagnies-elftallen)
maar meestal blijven ze het korte spel te .ver doorvoeren met
het gevolg dat er haast geen doelpunten door hen gemaakt
worden en zodoende de overwinning nog naar de militaire
elftallen toegaat.
Het veld is momenteel door de aanhoudende droogte zo goed
als onbespeelbaar. Keiharde grond met grote scheuren dwars
over het veld kunnen de pret echter niet verstoren. Een andere
moeilijkheid is het scheidsrechteren, want lang niet iedere
voetballer is in staat een goede wedstrijd te leiden. Dit is hier
wel weer eens duidelijk gebleken. Het is wel eens goed dat
wij, voetballers, dat ondervinden, het zal er m.i. toe bijdragen,
dat wij minder mopperen op een scheidsrechter, die eens een
foutje maakt. In Nederland denken wij wel eens, dat wij de
wijsheid in pacht hebben. Vooral wat betreft de buitenspel
regel zijn er nog heel wat jongens (ook zij die in Nederland
geregeld voetbalden) die het juiste er niet van weten.
Ik eindig dit episteltje met nogmaals U allen hartelijk te
bedanken voor de gulle gaven. Ik hoop U allen binnen de drie
maanden weer persoonlijk te ontmoeten. Een stevig pootje van
ANDRE.
Pekalongan, 30 September 1949.
Geachte heer Elzenga,
Vandaag was het weer een dag, waarin het alles Ajax was
wat de klok sloeg, want, mijnheer Elzenga, ik ontving weder
om een moorddadig pakket. U weet wat ik zeggen wil, steeds
hetzelfde, n.l. dat Ajax, dus al de clubmensen, die hier aan
medewerken, zulk heel mooi werk verrichten. Mijn hartelijke
dank voor dit heel mooie pakket en nu heb ik weer banjak te
snoepen. U weet, ik rook niet, maar snoepen des te meer. Nu,
ik ben er een heleboel op vooruit gegaan, want ik ben sport-
onderofficier van ons bataljon geworden en mijn baas is nu
Dick de Sterke. U ziet, dat ik het nu heel goed voor elkaar
heb en zelf heb ik nu veel te sporten, maar ook de dagen gaan
heel wat vlugger. Twee weken geleden hebben we de eerste
goede wedstrijd gehonkbald en wel tegen het grote garnizoen
Semarang en daar stond Sam de Pauw op de plaat. Dick was
bij ons catcher en ik stond op de plaat. Zeven innings hebben
we gespeeld en de uitslag was wel een heel goede, n.l. 41
voor ons. Ja, dat hadden we niet gedacht, maar het ging
prima. In de eerste drie innings is er van Semaring niemand
op de honken geweest en de eerste inning begon ik met 3x3
slag. Totaal had ik 11 x 3 slag en 1 x 4 wijd en 1 honkslag
tegen. U ziet, na zo'n lange tijd, dat het nog niet eens afvalt.
Een mooie medaille verdienden we er allemaal mee. Nu heb ik
een onderlinge bataljonscompetitie georganiseerd en de com
pagnie, waar ik in speel, die maakt wel een aardige kans.
Trouwens, als prijs staan die mooie lucifers-étui's erop, dus
dat wordt helemaal aanpakken. Het eerste van Ajax doet het
goed en U weet, dat ons dat net zo veel plezier doet als de
Ajacieden in Holland en nu te hopen, dat ze zo doorgaan.
Wat erg anders van Rinus en Hennie en die Kelderman,
maar aan de andere kant is het toch weer goed afgelopen. In
dien U ze ziet, mijnheer Elzenga, wil U ze van harte beter
schap toe wensen. Het eerste jaar hebben we er nu gelukkig
opzitten en nu maar wachten wat het verder wordt. Over een
jaar hoop ik thuis te zijn, echter, heel jammer is, dat we het
grote feest op de 18e Maart a.s. nog wel niet aanwezig kun
nen zijn. Gaarne zou ik dan met de feesten van het 50-jarig
bestaan wel het programma van U ontvangen.
Wij krijgen hier weer een nieuwe voetbal-competitie met
de Chinezen en Arabieren en niet alleen dat je wat te doen
hebt, maar deze wedstrijden zijn ook een zeer goede training.
Ik mag die zware wedstrijden wel.
We hebben heel wat mooie prijzen van de heer Koolhaas,
Pa de Haan en de firma Wijnands en Van Rensen gehad en
daar zal nu heel wat strijd voor geleverd worden.
Verder alles goed, de dagen gaan vlug en dat is toch maar
de hoofdzaak en zo zal toch eens de thuiskomst komen.
Beste mijnheer Elzenga, mijn nieuws is op, dus ga ik voor
dit keer maar weer eindigen en nogmaals wil ik U heel har
telijk en ook de andere Ajacieden bedanken voor het geweldige
pakket.
Geachte mijnheer Elzenga, alle Ajacieden de groeten en U
zelf dan de meest hartelijke groeten uit de Oost van
Sergt. A. Kraan, 270822237, ANDRE KRAAN.
403 B.I. Staf. Cie. V.P.K.
Semarang.
