De drie musketiers.
Onze verdedigers slaagden er echter in om verder onheil te
voorkomen en daar onze aanvalslinie ook geen succes meer
kon boeken, bleef de stand tot het einde 21 in ons voordeel.
We hadden nu een uur rust om op adem te komen. Deze
pauze werd dankbaar gebruikt om met de inhoud van het ons
verstrekte lunchpakket kennis te maken en die kennismaking
viel gerust wel mee, dat kan ik U verzekeren.
De laatste tegenstander, die Ajax in haar afdeling had te
bestrijden, was het sterke B.V.V.-elftal, dat in puntenaantal
met ons gelijkstond. De uitslag van deze wedstrijd zou der
halve beslissen, wie van beiden in de finale om de le, 2e en 3e
prijs zou mededingen. Gelukkig was besloten dat deze match en
ook de nog resterende wedstrijden, op het hoofdterrein ge
speeld zouden worden; ongetwijfeld zou dit het spelpeil ten
goede komen. Toen het sein tot beginnen geblazen werd, ston
den de volgende spelers aangetreden:
Rosendahl
Boskamp v. d. Zeys
Anderiessen Looyen Metzger
Dukker Kuypers Blom Kikkert L. Bartels
Het begin toonde direct aan, dat onze jongens er goed in
waren, maar B.V.V.dat zich daardoor niet liet intimideren,
bleek een waardig tegenstander; hun snel, op de vleugels ge
richt spel, was lang niet onverdienstelijk en maakte een goede
indruk. Toch stak het enigszins af tegen het meer beheerste
spel der onzen; het was en bleef evenwel een openstrijd, waar
van de uitslag in geen geval met zekerheid was te voorspellen.
Onze achterhoede, waarin Boskamp op de rechtsbackplaats
excelleerde, gaf blijk het werkwoord opruimen goed te ver
staan; onze half linie, met Anderiessen aan het hoofd, zorgde
op tactische wijze voor onze voorhoede; snelle rushes van
Ferry en Leo werden besloten door prima voorzetten, maar
het doortastend ingrijpen der B.V.V.-backs, deed succes uit
blijven. Zo liet de vurig verlangde goal maar op zich wachten,
toen, na een vlotte combinatie der binnenspelers, Jantje Kuy
pers tenslotte met een goed gericht schot de B.V.V.-keeper
liet vissen. Ondanks alle pogingen van B.V.V. om de kans
alsnog te doen keren, bleef het 10 en hiermede hadden wij
de finale bereikt.
Tot zover was dus alles goed gegaan, maar wegen de laatste
loodjes niet altijd het zwaarst? P.S.V. en Blauw Wit hadden
zich in de andere groepen het sterkst getoond. Een halve
competitie zou nu moeten uitmaken, wie met de erepalm
zou gaan strijken. Bij loting werd Blauw Wit aangewezen om
het eerst de strijd tegen P.S.V. aan te binden. Zij lieten er geen
twijfel aan bestaan, wie de sterkste was, want onze waarde
stadgenoten wonnen gedecideerd met 30.
Toen kwam onze beurt om P.S.V. te bekampen. Ons elftal
had een kleine wijziging ondergaan; Arend v. d. Wel stond nu
op de rechtsbuitenplaats, overigens lieten wij de opstelling zo-
als zij was tegen B.V.V. Ferry Dukker kon zich daardoor
sparen voor de big-match tegen Blauw Wit. Direct na het
beginsignaal ontwikkelde zich een levendige strijd om de
suprematie, maar al spoedig was het merkbaar, dat de Ajax-
spelers, door hun betere techniek, de beste papieren bezaten.
Voor het merendeel speelde de strijd zich dan ook af op de
helft van P.S.V.; toch waren de uitvallen der Philips-mensen
niet van gevaar ontbloot; daarover kan Renny Rosendahl
meespreken, die een paar harde schoten op sublieme wijze
onschadelijk maakte. Ondanks ons overwicht, bleven resulta
ten echter uit en wij vreesden reeds voor een 00 gelijk spel,
toen, na een voorzet van Bartels, een der P.S.V.-backs, vlak
voor zijn doel, de bal met de hand wegsloeg en wij daarvoor
een penalty kregen toegewezen. Onze vriend Kikkert voltrok
het vonnis; hij gaf de P.S.V.-goalie geen schijn van kans. In de
stand 10 kwam verder geen verandering meer, zodat wij
door deze benauwde, maar dubbel en dwars verdiende overwin
ning, met Blauw Wit moesten uitmaken, wie het recht op de
le prijs kon doen gelden.
Benny Ras, Ferry Dukker en Theo de Groot, die op hun
lauweren hadden gerust, zouden nu van de partij zijn ter ver
vanging van Metzger, v. d. Wel en Kikkert.
Zoals reeds zo dikwijls is gebleken, is het voor Ajax altijd
een hele toer om van Blauw Wit te winnen en meer dan eens
was het resultaat negatief. Dit pleit voor de sterkte der elf
tallen onzer rivalen. Ook ditmaal mochten wij er niet in slagen
de Blauw Wit-veste te nemen en daardoor de kroon op ons
werk te zetten. Wel werd er met veel élan gestreden en was
onze voorhoede, ten minste in de eerste helft, niet van het
doel onzer tegenstanders weg te slaan, maar tot doelpunten
kwam het niet. In de tweede helft had Blauw Wit zich wat los
gewerkt en was het spel meer verdeeld, doch de backs van
beide zijden lieten zich niet vermurwen. Zo kwam het einde
met dubbel blanke stand en moesten strafschoppen uitmaken,
wie per saldo winnaar van het P.S.V.-Jeugdtournooi genoemd
kon worden. Dit gebeuren bracht evenwel nog geen oplossing,
want beide partijen joegen de bal drie maal in het net. De
loting, die daarop volgde, was Blauw Wit gunstig gezind, zodat
wij ons met de tweede prijs tevreden moesten stellen.
Hierna werden de prijzen door de heer Pieters, die met vol
doening op zijn werk kan terugzien, uitgereikt. Hij prees o.m.
het vertoonde spel en roemde de sportieve sfeer, die gedurende
het gehele tournooi geheerst had. De heer De Wit dankte na
mens Ajax met enige welgekozen woorden.
Voor ik dit verslag als geëindigd beschouw, wil ik op deze
plaats nog een woord van dank richten tot de actieve P.S.V.-
Jeugdcommissie. Zij heeft ons werkelijk een paar onvergetelijke
dagen bereid. Wij brengen haar verder hulde voor de eminente
wijze, waarop zij dit uitgebreide tournooi geleid, geregeld en
tot een voor alle deelnemers prettig einde heeft gebracht.
Voorts nog een extra woord van appreciatie voor de heer
Nouwt, die wij zeer verplicht zijn voor de goede zorgen, die hij
aan het gehele Ajax-gezelschap heeft gewijd.
PIET VAN OS.
Wat een vaart
