De supporters van Ajax die vindt U beslist
na afloop van de wedstrijd
Café VERWOEST
Uw bonnen zijn het best besteed bij
Burgers en Hageman
Brandstoffen
bij Verwoest voor de kist.
Rembrandtsplein 16 - Telef. 33423 - Amsterdam-C.
land bezoeken, (helaas was hij uitstedig en bezichtigden o.a.
de kerk en zijn modelstal) en ook een tuin welke geheel op
lavagrond was aangelegd mochten bewonderen, is het weer
echt hondenweer, met een verrekt koude Hollandse October-
wind. We snakken dus allen naar een beetje zon, want al is
de verzorging in ons hotel prima, en iedereen zich uitslooft
het ons naar de zin te maken, tóch hopen we maar steeds
dat de weergoden zich hier niet alleen van de grimmige kant
zullen laten zien. Maar niet alleen dat het nog als eens regent,
het is er nog zo vervloekt koud ook bij, nee de naam IJsland
blijkt toch niet zo slecht te zijn gekozen, ofschoon elke goede
IJslander U zal zeggen dat zijn country eigenlijk nice-land
had moeten heten. En in sommige opzichten is het dit dan ook
wel. Luistert U maar. Dat Frans Couton bij al zijn hobbies
ook een echte visliefhebber is, weten wij ingewijden allemaal
wel. En als hij het wel eens over z'n vangsten heeft, stoten
wij elkaar zo nu en dan wel eens even aan, kijken naar z'n
machtige armen die z.g. de maat aangeven van de snoeken die
hij heeft gevangen, ejp. de nog grotere, die hij natuurlijk niet
door zijn schuld juist heeft verspeeld. Denk nu niet dat
Frans een opschepper is, verre van dat, maar hij is nu een
maal een echte visser, die weten niet eens meer dat ze liegen.
Maar Zaterdagmiddag krijgt hij de kans om met enige Reyk-
javikkers op de zalmvangst te gaan, natuurlijk met de werp
hengel en kunstvlieg. En laat die vrijer nog geen vier uur
later weer met de auto thuisgebracht worden met in de dicky
sit" liefst dertien zalmen, die te zamen ruim een en negentig
pond wogen, en die ze met hun drieën hadden gevangen!
En daar beide Reykjavikkers lid zijn van een visvereniging,
die dit alles controleert en aantekent, staan we een beetje
beduusd naar deze prachtige vangst te kijken, en kunt U van
mij aannemen dat dit visverhaal nu eens van a tot z waar is.
En welke echte Hollandse visliefhebber zou voor zó'n vangst
hier niet gaarne z'n dobber eens willen uitgooien.
Zondagmorgen zitten we om acht uur al in een autobus die
ons een paar honderd kilometer ver het land in zal brengen.
Want we gaan de „Gullvoss" (een waterval van ongekende
schoonheid) bezoeken, en hierna nog een kijkje nemen bij de
grootste heetwater springbron de Geysir. Helaas is het
weer nog maar steeds van de kook, en is de regen en kou
oorzaak dat wij van deze prachttocht niet voor de volle 100%
hebben genoten. Wat is de natuur hier toch grillig en groots.
Van onze schooltijd herinnerden wij ons dat IJsland ruim twee
honderd vulkanen telde, die allen min of meer waren uitge
werkt. En als we hier „kilometers lang" de steenmassa's zien,
die hier als door reuzenhanden in de meest grillige vormen in
alle maten en gewichten over het land verspreid zijn, en de
ontzaggelijke hoeveelheden lava bekijken die hier zijn wegge
vloeid, moet het hier wel gespookt hebben als in Dante's hel.
We stappen even uit om zo'n uitgewerkte krater te zien, een
grote diepe kuil van ongeveer een kilometer breed, half gevuld
met water, één stukje troosteloze verlatenheid welke met geen
pen te beschrijven is, en huiveren. En weet U dat dit water
over de 3000 meter diep is. Men heeft getracht de diepte van
deze krater te peilen, en nam hiervoor een touw dat ruim
drie kilometer lengte had. Maar men kwam nog touw te kort,
en verdere onderzoekingen toen maar gestaakt. Gelukkig be
gint een van ons een liedje te zingen, en we vallen maar al
te graag in, om deze beklemming van ons af te zetten. En
wanneer we na een ritje van een 300 kilometer door bergen en
dalen, over smalle wegen en bruggen die maar precies onze
bus kunnen laten passeren, en de chauffeur zeker recht geeft
om ook in onze binnenstad te opereren, bereiken we de Gull-
vos, „Gouden waterval". Een waterval die alleen misschien
maar door de Niagara wordt overtroffen. Als we zo'n stukje
natuur toch eens naar ons landje konden verplaatsen bepeins
ik, „hier stikken ze toch maar in die dingen", wat een touris-
ten zou zoiets lokken, want de waterval van Schaffhausen
zinkt hierbij in het niet, dat is zeker. Maar zelfs een doodge
woon huisje waar je ansichtkaarten kan kopen ontbreekt hier,
en van een cafétje waar je een kopje koffie of thee kunt con
sumeren, geen spoor, terwijl in elk ander land van Europa,
minstens een stad naar zulk een natuurwonder genoemd
zou worden, en er enige hotels zouden verrijzen, die ieder op
zich zelf een goudmijn voor de eigenaars zouden betekenen.
Komaan, een beetje meer iniatief, IJslanders. Zo'n pronkjuweel
is er toch potdome niet om maar steeds verborgen te blijven,
de kosten gaan nu eenmaal altijd de baat vooruit. Een berg-
treintje vanuit Reykjavik er naar toe, „natuurlijk zal het een
lieve duit kosten", maar het zou zeker een pracht geldbeleg
ging worden. We kunnen haast geen afscheid nemen van dit
onvergetelijke panorama. Gelukkig maar komt er juist een
geweldige regenbui opzetten, en drijfnat zoeken we onze bus
maar weer op. Nu gaan we naar de beroemde heetwater gijser
(„Geysir"). Op vele plaatsen in IJsland worden warmwater
bronnen aangetroffen, „in Reykjavik b.v. wordt in alle huizen
de centrale verwarming en gehele warmwatervoorziening door
zo'n bron geleverd, een verwarming die enig is in de wereld,
en waarop geheel IJsland terecht trots is." Maar hier spuit
het water soms wel 120 meter uit de grond. Sóms zeg ik, want
wij troffen het helaas niet. Oorspronkelijk was het plan ge
weest om Zaterdag naar de Geysir te gaan. Maar ook al werkt
deze bron wél, is het toch maar om de dag, en dan nog niet
langer dan twee uur. Maar een vreemde gewaarwording is
het toch wél dat het hete water (over de negentig graden)
zó maar uit de grond opborrelt. We gingen eerst lunchen, van
die lekkere dikke moten zalm, zo uit de rivier. Er is hier
gelukkig wél een café met grote eetzaal. En daar we nat en
koud waren, en deze „vis der vissen" voortreffelijk bereid was,
met prima botersaus, hebben we ons deze schotel uitstekend
laten smaken, en hoopten nu maar op het spuitwonder. Maar
al was de eigenaar dezer bronnen ook persoonlijk aanwezig, en
wierp hij te onzer ere zeker 50 kg zachte groene zeep in het
spuitgat (om de springvloed te stimuleren) het hielp alles
niet, de gijser staakte blijkbaar, en was ondanks een zeepoffer
van nóg minstens 25 kg, niet te bewegen om ons van haar
spuitkracht te overtuigen. Het was zeker te koud en een ge
zapig buitje, maakte ons alleen nog maar wat natter. Hier
ooit terugkomen zullen we wel niet, ofschoon schrijver dezes
opdracht had iets dergelijks voor het Ajax-terrein aan te
kopen. Zo'n gratis douche is voor geen voetballer te ver
werpen, ook al is de temperatuur van dit water dan iets aan
de hoge kant. Naar we later vernamen begon deze bron
s' avonds half twaalf haar plicht te doen, en spoot haar stra
len over de honderd meter de lucht in. Nog een aardige bijzon
derheid moet ik U vertellen. Een onzer spelers had n.m.l. een
verborgen hoekje opgezocht om blijkbaar een plas te doen,
waarop Drager snedig opmerkte: Zeg ga jij hier voor je zelf
beginnen
De dochter van de Amerikaanse consul is jarig en allen
krijgen een uitnodiging even te komen feliciteren. Ook zijn er
diverse dames gevraagd. Het wordt een buitengewoon gezel
lig partijtje, waarbij onze jongens in dit verzorgde milieu een
kranig figuur slaan, en het is tamelijk laat als wij de consul en
zijn vrouw hartelijk bedanken voor zijn grote gastvrijheid.
Ajax is de familie Ellis véél dank verschuldigd, en gaarne
willen wij dit hier even vastleggen.
Maandag Zon, zon, heerlijke zon.
Vandaag zijn we dan naar Tingvellir geweest. Het was
bovendien de eerste prachtige dag met zonneschijn, zodat we
Govert Flinckstraat 336 - Tel. 24613 - Amsterdam-Z.
Wij verzorgen alle
ook voor 't Gooi en Haarlem
