Rondom ons Paastournooi
Vervolg van pagina 3
21 voor Luxemburg. Aller ogen dus weer op doelman
Michaux en Cor v. d. Hart. Heel serieus legde Cor de bal op de
kalkspat, een korte aanloop enknotsonder de lat
(10). Toen kwam nummer twee. Weer een korte aanloop
engeen knots. Cor trapte in de grond, raakte de bal half
en deze zou niet in de goal verdwenen zijn, als Michaux rustig
was blijven staan. Hij liep echter naar rechts, hoopte daar de
bal te ontmoeten en kon dus in geslagen positie het leder de
linker-doelihoek zien inhuppelen (20). Cor had nu de kans
zijn ploeg in de finale te schieten. Enigszins nerveus, kaken
stijf op elkaar, plaatste Cor zich voor de laatste maal achter
de bal. Een dreun, een wanhopig duikende Michaux en de
zegevierende jongenslach op Cor's gelaat duidde aan, dat de
roos voor de derde maal getroffen was. Wij zaten in de finale.
Verdiend? Wij zouden het niet gaarne willen beweren. Voor
de rust speelde onze ploeg bar slecht. Alleen Fischer, v. d.
Hoeven, Michels en Hardeveld Kleuver speelden een behoorlijke
partij en de 10 voorsprong, die Dudelange met de rust had,
was volkomen verdiend. Naar onze smaak zou een 20 stand
het spelbeeld beter hebben geaccentueerd. De Luxemburgers
hadden wel geen wonderploeg, doch lieten toch heel verdien
stelijk voetbal zien en speelden veel enthousiaster dan ons
team. Na de thee kwamen Stoffelen en zijn mannen beter voor
de dag. Er werd nu stevig aangepakt, met gevolg een gelijk
opgaande strijd, die ons de beste kansen bood. Onze voorhoede
was echter niet in staat de zich goed opstellende- en goed
verdedigende Dudelange-defensie te passeren. Kansen kwamen
er wel, maar zwak schieten en elkander in de weg lopen, plus
best keeperswerk van Michaux, deden de score niet wijzigen.
Zes minuten voor het einde moest v. d. Hart, ha, die aanvallen
de spil, er aan te pas komen om de gelijkmaker in te dreunen.
De rest weet U.
Tweede dag.
Stade DudelangeF.C. Biel 41.
Ook de Tweede Paasdag bleef Biel beneden de verwach
tingen. Dudelange klopte de Zwitsers met 41, en verdiend.
De pittige en met rveel élan spelende ploeg uit Luxemburg,
maakte weinig omslag. Geen versiering, geen franje, maar met
lange trappen, desnoods „over de hele" op het Zwitserse doel
af en als het even kon, een stevig schot om de aanval te
onderstrepen. Vooral de flink uit de kluiten gewassen midvoor
kon er, wat het laatste betreft, goed mee terecht. Ook de rappe
vleugelspelers, die over een zeer behoorlijke balcontröle be
schikten, lieten zich in dit opzicht niet onbetuigd en de linker
vleugelman smaakte dan ook de voldoening, na een snelle ren,
besloten met een hard schot, de eerste goal achter zijn naam te
laten schrijven. De door elkander gehusselde Bielenaren
alleen linksbinnen Lempen stond nog op de plaats, die het pro
gramma vermeldde konden het met de fel op de bal zittende
Luxemburgers niet klaren en toen Feller 1, de felste van de
twee Fellers, de tweede goal deed noteren, was het voor ieder
een duidelijk, wie met de derde prijs ging strijken. De mannen
uit Biel wisten het ook, deden soms heel knappe dingen, maar
waren noch agressief, noch knap genoeg, om de rustig spelende
Michaux 1 (spil) en de lange doelman Michaux 2 te veront
rusten. Bovendien stonden Wagner en Witry, de backs van
Dudelange, zo fanatiek te verdedigen, dat de steeds maar
switchende Zwitsers practisch geen kans op eon doelpunt
kregen. Zij probeerden het wel, zelfs op alle mogelijke- en
onmogelijke manieren tweemaal zagen wij Lempen met de
bal als het ware aan zijn voorhoofd geplakt over het veld
marcheren doch al hun pogingen liepen dood op de rotsvaste
verdediging van Dudelange. Die verdedigers kenden maar één
parool: „Geen doelpunten laten maken."
Zij hielden zich er stipt aan, ook toen het drie, en ongeveer
een kwartier voor het einde, vier tegen nul was geworden. Dat
zóu de eindstand zijn geweest, als een foutje van de rechtshalf
niet door Biel afgestraft had kunnen worden. De linksbuiten
profiteerde er onmiddellijk van, gaf zijn binnenman een vrij veld
en Lempen veegde diens voorzet onhoudbaar langs Michaux 1.
Het publiek had zijn zin; kon juichen voor de verslagene. Einde
alzo met 41 voor Dudelange. Resumerende: een aardige
match, met soms behoorlijk spel, maarvoor een vriend
schappelijke wedstrijd te hard.
Oxford F.C.Ajax 1—3.
Gezien het spel van Oxford tegen Biel, gezien het spel van
onze ploeg tegen Dudelange, stond voor vele toeschouwers vast,
wie met de eerste prijs zou schoot gaan. Maar ja, wij weten
het, die jongens van rood en wit kunnen soms zo gezellig, of,
al naar je het noemen wil, zo ongezellig uit de hoek komen.
Oxford trof het in deze match niet. Stoffelen en zijn mannen
kwamen voor ons dan reuze gezellig uit de hoek. Het
ging, om een Amsterdamse expressie te gebruiken „oks" en
Oxford kreeg geen kans om haar naam op het „Vrijheidsbeeld"
te schrijven. Theo Brokman, weer als midvoor opgesteld -r-
Wim Huis was thuis gelaten zei het maar direct; met een
kopbal. Een hele beste, zo over de back, Pass en doelman, Weir
heen (01). Dat was duidelijke taal en Oxford begreep. Be
greep, dat, wilde de vlieger, die het tegen Biel zo ibest had ge
daan, ook tegen Ajax opgaan, zij minstens met hetzelfde uit
gekiende voetbalrecept voor de dag moest komen. De Oxford-
onians kwamen er mee, maar, wat Biel overkwam, kijk, dat
gebeurde Ajax nu juist niet. De Zwitsers gewapend met een
meerderheidscomplex, speelden, zoals U in ons verslag hebt
kunnen lezen. Rustig enwij hebben de tijd. Ajax niet.
Ajax had haast. Vooral Fischer en Drager. Die liepen wat zij
lopen konden om de aansluiting met onze symbolische Vrij
heids-prijs niet te missen. En dat kon, omdat onze gehele
ploeg zich daarop had ingesteld. Cor v. d. Hart met zijn
enorme harde trappen, Stoffelen en v. d. Hoeven met techni
sche handigheidjes en op maat gesneden passes vulden het
reservoir waaruit ons aanvalsquintet naar hartelust de stof
kon putten, die nodig was om doelman Weir te doen capitule
ren. Michels, Brokman en v. Dijk (Gé speelde beter dan tegen
Dudelange) deden dat gaarne, bouwden van die geraffineerde
aanvallen op, welke de Engelse goalie voor moeilijke problemen
stelden. Hij verdedigde moedig, wankelde wel, maar hield zich,
èn met geluk èn met assistentie van backs en middenlinie, tot
kort na de rust staande. Toen vond Fischer een gaatje. Een
directe vrije schop, even buiten het strafschopgebied, gaf
Gerrit gelegenheid de bal in het net te jagen. Een muur van
Oxford-verdedigers was niet in staat zijn kogel uit de boven
hoek te houden (02). Een real-Fischer-doelpunt. Pawson, de
razendsnelle rechtsbuiten, ging het toen maar als midvoor
proberen, doch Potharst, Hardeveld-Kleuver (die een beste
wedstrijd speelden) en in laatste instantie Leentvaar, gaven
niet thuis. Ook niet, toen bij de stand 30 een doelpunt van
Guus had de score verhoogd de Engelsen alles op de aanval
gooiden. Leentvaar verdedigde vakkundig, liep op tijd uit en
voorkwam enige malen zeker schijnende doelpunten. Fraai
werk van Beb. Vrij zeker was Oxford niet aan een goal ge
komen, als v. d. Hart en Hardeveld-Kleuver elkander een
beetje ontzien hadden. Nu trapten beide Ajacieden elkander
van de sokken en kreeg Pawson gelegenheid er 13 van te
maken. Hij deed het gaarne. Cor moest met een knots van een
enkel naar de kleedkamer gedragen worden. Voor hem een
jammerlijk einde van ons goed geslaagd tournooi.
BROWN.
En als sluitstuk van dit alleszins geslaagde Paastournooi
verenigen de officials en deelnemers zich aan een diner dat
wordt opgediend in de prachtige witte zaal van Krasnapolsky,
met z'n steilvolle kaarsverlichting. Ons lid Kolman heeft weer
voor de tafelversiering gezorgd alles natuurlijk rood-wit,
met anjelieren, die op elke tentoonstelling een eerste prijs
zouden hebben behaald en blijven daar nog enige uren ge
zellig bijeen.
Marius is in zijn element, en onze gasten laten niet na,
onze vereniging voor de prettige wedstrijden en genoten gast
vrijheid te danken. De prijzen worden uitgereikt de eerste
prijs in dit geval natuurlijk het laatst en Joop van Stoffelen
is op z'n allerbest als hij in een voortreffelijke en geestige
speech zijn spelers dankt voor het uitgekookte partijtje voet
bal, dat zij hedenmiddag mochten demonstreren en zijn elftal
opriep deze vorm voor het seizoen 1950 te willen reserveren.
Zullen we, mannen
J. S.
NABESCHOUWING.
Uit Biel, Manchester en Dudelange mocht Secretaris Elzinga
de meest vleiende getuigenissen ontvangen over de prettige
dagen die de resp. clubs in ons landje mochten door brengen.
Unaniem wordt de Ajax-leiding geprezen, maar ook het uiterst
sportieve publiek, de beide scheidsrechters, Mr. A. Slingenberg
en A. Thyssen, trainer Crook, de Hollandse keuken, de over-
